เวลาในการอ่าน: 3 นาที

Leggi e ascolta la poesia “tienimi quel posto Dio mio”

ดัชนีเนื้อหา

เพื่อนรักที่นั่น บทกวี ค่ำคืนนี้หวานมาก พูดถึงความสัมพันธ์อันเป็นความลับด้วย พระเจ้า โดยผู้เขียนขอให้พระองค์ประทานสถานที่อันเป็นนิรันดร์แก่พระองค์

แม้จะเป็นสถานที่สุดท้ายแต่จะสถิตอยู่ชั่วนิรันดร์ มิใช่เพื่อบุญ แต่เพื่อความรักที่พระองค์ประทานให้ และเพื่อพระเมตตาอันล้นเหลือของพระเจ้า

อ่านกับฉันด้วย

ช่วยจองที่นั่งนั้นให้ฉันหน่อยเถอะพระเจ้า – Eric Pearlman*

ขอทรงเป็นที่สุดท้ายสำหรับฉันพระเจ้า

ที่ไม่ดึงดูดความสนใจมากนัก
ที่ด้านล่างของโต๊ะ
ใกล้ชิดกับบริกรมากกว่าแขก

เพราะไม่รู้จะอยู่กับคนสำคัญยังไง
ฉันไม่รู้ว่าจะชนะได้อย่างไร
ฉันไม่สามารถปาร์ตี้เหมือนคนอื่นได้

ขอทรงเป็นที่สุดท้ายสำหรับฉันพระเจ้า
สิ่งที่ไม่มีใครขอ

ลงท้ายรถเมล์ที่ทรุดโทรม
ซึ่งนำพาผู้สัญจรไปมาด้วยความเมตตา
ทุกวันตั้งแต่บาปจนถึงการให้อภัย

ขอทรงเป็นที่สุดท้ายสำหรับฉันพระเจ้า
อันที่อยู่ท้ายแถว

ฉันจะรอถึงคิวของฉัน
และฉันจะไม่ทักท้วงหากมีคนพาล
มันจะผ่านไปต่อหน้าฉัน

ขอทรงเป็นที่สุดท้ายสำหรับฉันพระเจ้า
สำหรับฉันมันจะสมบูรณ์แบบ
เพราะคุณจะเลือกมัน

ฉันจะสบายใจ
และฉันจะไม่ต้องละอายใจกับความผิดพลาดทั้งหมดของฉัน
มันจะเป็นที่ของฉัน

มันจะเป็นสถานที่สำหรับคนอย่างฉัน
ของผู้ที่มาถึงทีหลัง
และมักจะสายเสมอ
แต่พวกเขามา
โลกก็จะล่มสลาย
ขอทรงนั่งที่นั่งนั้นไว้เพื่อข้าพระองค์ พระเจ้าข้า

Cosa ne pensate? A me, è piaciuta tantissimo; in queste parole ho ritrovato quello che ogni sera, prima di dormire, chiedo a Dio. Di donarmi, per Sua misericordia, un posticino nell’Eternità, per poter godere della presenza del mio meraviglioso angelo.

Buonanotte

มาฟังพร้อมๆ กันเลยครับ

นิทานก่อนนอน

เก็บที่นั่งนั้นไว้ให้ฉันพระเจ้า

00:00 / 1:47

*เอริค เพิร์ลแมน nasce a Budapest il 22 aprile 1955 da padre tedesco e madre italiana.

เนื่องจากการปราบปรามของสหภาพโซเวียตในปี 1955 ครอบครัวเพิร์ลแมนจึงหนีพร้อมกับกลุ่มผู้ลี้ภัยไปยังเวียนนาก่อน จากนั้นจึงไปยังเวนิส และสุดท้ายก็ไปยังตูริน

ในเมืองหลวงของพีดมอนต์ ชาวเพิร์ลแมนพบความมั่นคงที่แน่นอน เอริคเริ่มการศึกษาด้านวัฒนธรรมตั้งแต่อายุยังน้อย แต่ไม่เคยเข้าเรียนในโรงเรียนรัฐบาลหรือเอกชนเลย

แม่เองต่างหากที่ดูแลการศึกษาของเขาด้วยการพาลูกชายไปห้องสมุด โรงละคร และโรงภาพยนตร์ เมื่ออายุ 16 ปี เอริคย้ายไปโมนาโกเพื่ออาศัยอยู่กับปู่ย่าตายายของเขา เขาเข้าร่วมการบรรยายในมหาวิทยาลัยแต่ไม่เคยลงทะเบียนเรียนเลย ในโมนาโกเขาใช้เวลาหลายปีเต็มไปด้วยสิ่งเร้าทางวัฒนธรรม

ในปี 1975 เขาประสบกับวิกฤติการดำรงอยู่อย่างลึกซึ้ง เขากลับมาที่ตูรินเพื่อพบกับพ่อแม่ของเขา จากนั้นจึงเข้าร่วมกลุ่มชาวโรมา

มีข้อมูลเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับปี "ยิปซี" และเพิร์ลแมนเองก็ไม่เคยต้องการพูดถึงเรื่องนี้เลย ในปี 1980 เขากลับมาที่มิวนิกและรวบรวมบทกวีบางบทในกวีนิพนธ์ที่ยังหาทางตีพิมพ์ไม่ได้