Leggi e ascolta poesia Tienimi quel posto Dio mio.
Summary
Carissimi amicis la poetica hac nocte, dulcissime, loqui de relatione secreto cum Deus in quo eum auctor petit, ut in aeternitate locum ei tribuat.
Fosse anche l’ultimo posto, ma essere lì nell’eternità, non per i meriti ma per l’amore che ha donato, e per l’immensa misericordia Of Deus.

Lege mecum
Sedem illam habe pro me Deus meus - Eric Pearlman*
Salvum me fac novissimo loco, Deus.
Quod non attrahit nimiam diligentiam;
in fundo mensae;
propius ministris quam celebratis.
Quia nesciunt esse cum magnatibus.
Vincere nescio.
Non sum idoneus ut alii ludit.
Salvum me fac novissimo loco, Deus.
Quod nemo quaerit.
Bus in dorso usque ad inepta crura
portantes commuters misericordiae
ogni giorno dal Sin al veniae.
Salvum me fac novissimo loco, Deus.
Unum a tergo agmen.
Ego expectabo me tractus
et non morior, si aliquid corruptor, saevus
transibit me a.
Salvum me fac novissimo loco, Deus.
Mihi erit perfectum
quoniam eliges.
Ego comfortable
et omnium errorum meorum non erubescam.
Locus meus erit.
Is locus erit populo similis mei.
De his qui novissime perveniunt;
ac fere semper sero;
sed veniunt;
cascasse il mundus.
Qui sedes ad me, Deus meus.
Cosa ne pensate? A me, è piaciuta tantissimo; in queste verba ho ritrovato quello che ogni sera, prima di dormire, chiedo a Dio. Di donarmi, per Sua misericordia, un posticino nell’Eternità, per poter godere della presenza del mio meraviglioso angelus.
Buonanotte
*Ericus Pearlman natus est Budapestini die 22 mensis Aprilis anno 1955 e pater tedesco e mater italiana.
A causa della repressione sovietica del 1955 la familia Pearlman fugge con un gruppo di profughi dapprima a Vienna, quindi a Venezia e infine a Torino.
In urbe Pedemontani, Pearlmans certam stabilitatem reperiunt. Eric suam educationem culturalem in infantissima aetate incipit, sed numquam publicis vel privatis scholis adscriptus est.
Ipsa mater est quae suam formationem curat comitando filius in biblioteca, a teatro e al cinema. All’età di 16 anni Eric si trasferisce a Monaco dai nonni paterni. Frequenta lezioni universitarie ma senza mai iscriversi. A Monaco trascorre anni ricchi di stimoli culturali.
Nel 1975 vive una profonda crisi esistenziale. Torna a Torino dai genitori e poi si aggrega ad un gruppo di Rom.
Parum est nuntium de annis "gypsy" et ipse Pearlman numquam loqui voluit. Anno 1980 Monaco rediit et quaedam poemata in anthologia collegit quae viam ad publicationem non inveniebant.
