Presentatie van de Heer

Leestijd: 7 minuten

Presentatie van de Heer: Lichtmis

Per la Chiesa di Gerusalemme, la data scelta per la festa della presentazione fu da principio il 15 febbraio, 40 giorni dopo la nascita di Gesù, che allora l’Oriente celebrava il 6 gennaio, in conformità alla legge ebraica che imponeva questo spazio di tempo tra la nascita di un bambino e la purificazione di sua madre.

Quando la festa, nei secoli VI e VII, si estese in Occidente, fu anticipata al 2 febbraio, perché la nascita di Gesù era celebrata al 25 dicembre.

A Roma, la presentazione fu unita a una cerimonia penitenziale che si celebrava in contrapposizione ai riti pagani delle “lustrazioni“. Poco alla volta la festa si appropriò la processione di penitenza che divenne una specie di imitazione della presentazione di Cristo al Tempio.

Sergio I (687-701), di origine orientale, fece tradurre in latino i canti della festa greca, che furono adottati per la processione romana. Nel secolo X la Gallia organizzò una solenne benedizione delle candele che si usavano in questa processione; un secolo più tardi aggiunse l’antifona Lumen ad revelationem con il cantico di Simeone (Nunc dimittis).

Uit de preek van Sint Johannes Paulus II

Vaticaanse Basiliek – dinsdag 2 februari 1993

Carissimi fratelli e sorelle,in questa solenne celebrazione della Festa della presentazione di Gesù al Tempio, saluto di cuore tutti voi che siete venuti qui.

“Mosso dunque dallo Spirito, si recò al tempio” (Lc 2, 27). De woorden die we lezen in de Evangeliepassage van de liturgie van vandaag verwijzen naar Simeon, een vrome Israëliet die“Hij wachtte op de troost van Israël”, dat wil zeggen, de komst van de Messias. Het woord van de Openbaring werd hem toevertrouwd op het moment dat Jezus zich in de tempel van Jeruzalem presenteerde, veertig dagen na zijn geboorte in Bethlehem.

De evangelist onderstreept hoe de Heilige Geest op deze godvrezende man rustte (vgl.Lucas2, 26), die hem dat had aangekondigd“Hij zou de dood niet hebben gezien zonder eerst de Messias van de Heer te hebben gezien” (Lc 2, 26).

De evangelist herhaalt in het bijzonder dat Simeon, bewogen door de Geest, die dag naar de tempel ging“de ouders brachten het kindje Jezus daarheen om de wet te vervullen” (Lc 2, 27).

Samen met Simeon presenteert de evangelische tekst ook de profetes Anna, en onderstreept daarmee haar deelname aan de Openbaring van de Messias:“Toen ze op dat moment aankwam, begon ze ook God te prijzen en sprak ze over het kind met degenen die wachtten op de verlossing van Jeruzalem” (Lc 2, 38).

De presentatie van Jezus in de tempel in Jeruzalem is nauw verbonden met het mysterie van Driekoningen. De Driekoningen benadrukken in feite de aanwezigheid en werking van de Heilige Geest, die de mensen leidt om de Heiland te ontmoeten en te herkennen, en vervolgens van Hem te getuigen. Op de Pinksterdag zal de Heilige Geest op de apostelen neerdalen.

Op het moment van de presentatie anticipeert en bereidt zijn aanwezigheid die dag voor. Anticipeert en bereidt dertig jaar eerder de openbaring aan de oever van de Jordaan en de gehele Messiaanse missie van Jezus van Nazareth. Tegelijkertijd geeft de presentatie van Jezus in de tempel op dramatische wijze uitdrukking aan de modaliteiten van deze reddende missie.

Simeon richt zich tot Maria, de moeder van Jezus: “Hij is hier voor de ondergang en wederopstanding van velen in Israël, een teken van tegenspraak, om de gedachten van vele harten te openbaren.”(Lucas2, 34-35). Verlicht door de Heilige Geest ziet Simeon in het Kind, aan God gepresenteerd door Maria en Jozef, Degene die voor de kinderen van Abraham kwam zorgen.“Daarom moest hij zichzelf in alles aan zijn broeders gelijk maken, een barmhartige en trouwe hogepriester worden in de zaken die God aangaan, en verzoening doen voor de zonden van het volk” (Heb 2:17). Maar ziet Simeone dit allemaal al? Ziet de profetes Anna het echt ook?

De Kerk vindt dit echter allemaal in hun getuigenis. Hij vindt het in de woorden van Simeone. In hen vindt de Kerk ook een geestelijke verwijzing naar die tempel, waarvan de deuren hun fronten opheffen zodat de koning van de glorie binnen kan komen (vgl.Sal24(23),7); Hij die tegelijkertijd ook een teken van tegenspraak is [...] Amen!

© Auteursrecht 1993 – Vaticaanse uitgeverij boekhandel

Toen de dagen van hun rituele reiniging waren voltooid, brachten Maria en Jozef, volgens de wet van Mozes, het kind naar Jeruzalem om hem aan de Heer voor te stellen - zoals geschreven stond in de wet van de Heer: "Elke eerstgeboren man zal heilig zijn aan de Heer" - en om als offer een paar tortelduiven of twee jonge duiven te offeren, zoals de wet voorschrijft.

Nu was er in Jeruzalem een ​​man genaamd Simeon, een rechtvaardige en vrome man, die wachtte op de vertroosting van Israël, en de Heilige Geest was op hem... Door de Geest bewogen ging hij naar de tempel en terwijl zijn ouders droeg het kind Jezus om te doen wat de wet met betrekking tot hem voorschreef, verwelkomde hem ook in zijn armen en zegende God met de woorden: ‘Nu kunt u uw dienaar in vrede laten gaan, Heer, volgens uw woord, zodat mijn ogen hebben gezien uw verlossing, door u bereid voor heel het volk: een licht om u te openbaren aan de heidenen en de glorie van uw volk, Israël” (zie Lucas 2:22-40).

Het aanbod

Volgens de wet van Mozes was de eerstgeboren man het eigendom van de Heer en bestemd voor de tempeldienst. Toen later de nakomelingen van Levi, de Levieten, de tempeldienst hadden overgenomen, kwam dit voorschrift te vervallen, maar moest de eerstgeborene worden afgelost met een geldoffer voor het onderhoud van de priester.

De ontmoeting met Simeone

‘Door de Geest bewogen, ging hij naar de tempel.’ Een detail dat benadrukt moet worden is dat Simeon beweegt door inspiratie van de Heilige Geest en dit verklaart de ‘herkenning’ van Jezus als de Verwachte, het licht van de mensen. Een Licht waarvoor wij een standpunt zullen moeten innemen: “Het ware licht kwam in de wereld, het licht dat ieder mens verlicht... en toch herkende de wereld het niet” (Joh 1,9-10).

Een zwaard zal de ziel doorboren

Simeon zegent beide ouders, maar de woorden zijn alleen tot de moeder gericht. Het kind zal een teken van tegenspraak zijn: Jezus is het licht van de wereld, maar hij zal afgewezen worden; Jezus zal bewonderd en geliefd worden, maar hij zal gekruisigd en verslagen worden; sterft en staat weer op. Een pad van tegenspraak, dat het hart van de Moeder zal markeren.

De ontmoeting met Anna

De profetes Anna arriveert ook bij de tempel. Uit de details van de evangelist blijkt duidelijk dat ook zij een vrouw van God is, heel oud, weduwe. Omdat ze een 'profetes' is, kan ze zien wat anderen moeilijk kunnen zien: de aanwezigheid van God. Ze weet hoe ze verder moet gaan dan de schijn en ziet in het Kind de Verwachte van de mensen.

De verbazing

De gemiddelde leeftijd ten tijde van Jezus was ongeveer 40 jaar. Van Simeon en Anna wordt gezegd dat ze "oud" waren. Meestal leven ouderen van herinneringen, van heimwee naar vervlogen tijden, terwijl jongeren leven van hoop en vooruitkijken. In dit geval worden we geconfronteerd met twee oudere mensen die voor het Kind uitkijken, wachten en zich verwonderen. Ze zingen van vreugde en hoop. Details die duidelijk maken hoe jong ze van hart zijn, want het is een hart dat bewoond wordt door God en zijn beloften: en God stelt niet teleur.

Profeten

Ook wij zijn betrokken bij deze ‘visie’. Omdat degenen die ermee instemmen het evangelie na te leven een teken van tegenspraak zijn en zullen zijn. Een standpunt innemen voor de Heer Jezus, Licht van het volk, vergt moed, maar nog meer vergt allereerst het ‘van God’ zijn, zoals Simeon en Anna.

Ook vraagt ​​hij om het besef dat niet altijd alles duidelijk is, zoals bij Jozef en Maria, die ‘ze waren verbaasd' van wat er werd gezegd, en vervolgens weten we dat Maria ondanks deze vermoeidheid 'bewaakte en mediteerde'.

bron © Vaticaans nieuws – Dicasterium pro Communicatie

Help ons helpen!

Met uw kleine donatie toveren wij een glimlach bij jonge kankerpatiënten

---