Je hebt 0 producten in uw winkelwagen
ik ben geboren in Piedimont Matese, in de provincie Caserta, 29 augustus 2006.
Mijn ouders: twee soorten... Papa, van Foggia, hij wil streng en onbuigzaam overkomen, maar bij mij en bij mijn zus (ik zal later over haar praten) komt hij er onmiddellijk overheen en is hij erg speels.
Niets wat mij zorgen baart, ontgaat hem, altijd beschikbaar en bereid om mij een handje te helpen; hij helpt me niet graag met mijn huiswerk, hij zegt dat de lesmethoden zijn veranderd en dat hij niet te vinden is... aan de andere kant mist hij nooit een van mijn basketbalwedstrijden (ik vertel je hier later over ook), hij is altijd beschikbaar om te helpen met wandelen (zolang het maar niet in een winkelcentrum is!.. maar goed, we gaan er toch heen!).
Hij leert me hoe ik het beste gebruik kan maken van mijn mobiele telefoon en computer, het is lastig om met mij te spelen Speel station (wat een geweldige lach als hij de joystick probeert te gebruiken).
Hij houdt van sciencefiction- en horrorfilms, hoeveel kijken hij en ik samen! Mijn moeder, uit Dragoni, altijd druk bezig tussen huis, werk en school (ze geeft geen les, maar is altijd betrokken bij schoolevenementen); ze is goed in het maken van desserts (ze weet dat ik dol ben op kokosnoot en Nutella en ze bedenkt duizend recepten...) we rommelen ook samen; ze is kieskeurig als het gaat om het controleren van mijn huiswerk, maar ze staat altijd klaar om mij een helpende hand te bieden!
In tegenstelling tot papa gaat mama graag naar het winkelcentrum, en ja, ik herken het, het is leuk om daar met haar heen te gaan! We gaan de winkels in, we kijken, we controleren de prijzen, en er is altijd een klein cadeautje voor mij.
Kortom, deze twee jongens ontmoetten elkaar op 28 mei 2005 in Benevento en hebben elkaar sindsdien nooit meer verlaten. Ze trouwden op 3 december van datzelfde jaar, en van daaruit begon ons gezin.
Sinds 29 augustus 2006 verloopt mijn leven vredig.
Tot de 12 september 2019.
Kleuterschool, basisschool en middelbare school. Volgens de talrijke leraren die mij als leerling hebben gehad, ben ik altijd erg nieuwsgierig, attent, levendig en briljant geweest; een echte leider (ja!) die in staat is hun werk te ondersteunen of te beperken, afhankelijk van of de lessen voor mij interessant zijn of niet.
Ik heb een voorliefde voor wetenschappelijke vakken, voor lichamelijke opvoeding en voor alles wat mijn ontdekkingsdrang en mijn nieuwsgierigheid voedt.
Ik hou van mijn kleuterleidsters, Carmela, Gloria, Elisa en hun oase van rust. Op de basisschool zijn er veel dingen gebeurd en aan sommigen heb ik prachtige herinneringen (Simonetta, Anna, Isidoro, Annarosa, Michele), maar slechts één heeft mijn hart gestolen, mijn lerares Rosaria Perrotta. Ze is een vulkaan van ideeën, we lijken hierin op elkaar en ik hou heel veel van haar.
Ik hou van sporten, vooral teamsporten; Ik oefen handbal, op school, met de leraar. Del Monaco, en toen begon samen met mijn partner-vriend-broer Nicola Panella mijn grote avontuur, evenals een zeer sterke passie voor basketbal!
Voor mij is basketbal spelen alles! Het is een sport die mij regenereert, energie geeft, stimuleert en ik zal absoluut geen training of wedstrijd overslaan (ja, zelfs op die beroemde 12 september 2019 was ik daar aan het trainen). Ik speel basketbal in Caiazzo, bij de CSI gedurende 6 jaar.
Voor minibasketbal had ik een zeer sterke, vriendelijke en deskundige vrouwelijke coach Maria Mastroianni, met haar hadden we echt plezier en waren we gepassioneerd over deze sport; Sinds twee jaar heb ik echter een geweldige coach, streng maar goed opgeleid, attent, overtreffend op het veld en een trouwe vriend, Gaetano Santoro. Hij is een idool van mij.
Dankzij basketbal heb ik vrienden gemaakt met veel van mijn leeftijdsgenoten: met sommigen is een relatie ontstaan die verder gaat dan alleen training, ik denk bijvoorbeeld aan Mariarita, Vittorio, Elia, Francesco; anderen echter, uit Dragoni, volgden mij en Nicola in deze prachtige sport, zoals Antonio, Kevin, Angelo en Alessandro.
Dankzij mijn ouders ben ik al vanaf kleins af aan in de parochie aanwezig. Ik heb de catechesecursus voor de Eerste Communie gevolgd, die ik samen met al mijn klasgenoten in de vijfde klas heb gevolgd.
Vervolgens ben ik het Emotioneel Laboratorium gestart, een groeitraject om emoties te ontdekken. Oh ja, we hebben veel geluk met Dragoni, een dynamische priester die anders is dan anderen, die ons met de kennis van onszelf en onze emoties ertoe brengt de ware Jezus van het Evangelie te leren kennen. Bedankt Don Dahuid (ja, hij heeft een bijzondere naam, omdat hij oorspronkelijk uit Peru komt, ik noem hem Don Davide).
Samen met hem en de groep entertainers had ik prachtige ervaringen met kamperen en schoolontsnappingen, toneelstukken en vele andere activiteiten. Gelukkig leeft de parochie in Dragoni!
En hier ben ik op 12 september 2019, wanneer mijn nieuwe leven begint.
Degene die ik vertel, samen met mijn familie, mijn vrienden, alle mensen die van mij houden, in dit dagboek van mij.
de 17 oktober 2020 Ik won: ik ging in de armen van de Vader.
Mijn Geloof, mijn liefde, mijn vreugde hebben gewonnen.
de ziekte wint nooit.
Ik zal je mijn liefde blijven geven, op onbekende, stille en bizarre manieren: blijf stil, houd je handen gevouwen, samen bidden.
Hier ben ik.
Kijk ook eens naar al die van mij foto's, in voor-en tegenspoed:
