Koha e leximit: 4 minuta

Lexoni dhe dëgjoni Mashenka dhe Ariu

Indeksi i përmbajtjes

Përmbledhje

Pershendetje te gjitheve "Mashenka dhe ariu” è un’antica fiaba russa alla quale si sono ispirati gli sceneggiatori di Masha e Orso.

Ndër përrallat tradicionale, kjo përrallë për fëmijë luan me dy elementë të përbashkët për shumë mite dhe tregime popullore: një kafshë e madhe, e cila mund të jetë një rrezik për njerëzit, frika e fëmijëve për të qenë larg shtëpisë dhe frika e prindërve, e humbjes. fëmijët.

Lexo me mua

Mashenka ishte një vajzë tetëvjeçare shumë inteligjente.

Një festë, vajza e vogël u kërkoi prindërve të saj leje për të shkuar në pyll për të mbledhur manaferrat. Papritur një ari u hodh jashtë, e mori Mashenkën, e kapi dhe e çoi në shtëpinë e tij.
Vajza e vogël ishte shumë e frikësuar, por ariu i tha:
“Mos qaj fëmijë. Unë nuk dua të të ha. Ndihem vetëm, kështu që ju do të qëndroni me mua dhe do të më bëni shoqëri”.
Mashenka dhe ariu, pra, jetuan së bashku për një kohë.

Ariu i bëri një shtrat me myshk, i ushqeu manaferrat dhe mjaltin dhe e trajtoi me dashamirësi. Mashenka, megjithatë, ishte e trishtuar dhe donte të shkonte në shtëpi.
"Pse po qan, vajzë e vogël?" pyeti ariu.
Mashenka ishte shumë dinak dhe nuk donte t'i tregonte ariut të vërtetën.

Ai u përgjigj kështu:
“Unë qaj për prindërit e mi. Meqenëse nuk erdha në shtëpi, ata patjetër do të mendojnë se më ke ngrënë”.
"Mirë," u përgjigj ariu. “Unë do të shkoj te tuajat prindërit dhe unë do t'u them se jeni mirë dhe se do të vazhdoni të jetoni me mua". "Gati pak ëmbëlsira për t'ia dhënë nënës sate, unë do t'i sjell në një shportë."

Mashenka pranoi, por gjithashtu tha:

“Ëmbëlsirat janë për mamin. Nuk do të duhet të prekni asgjë nga koshi. Nëse nuk bindesh, do të të shoh".
Masenka era una bambina molto furba.

Ai përgatiti një shportë shumë të madhe, rrëshqiti brenda dhe u mbulua me një shtresë ëmbëlsirash.
Ariu nuk vuri re asgjë.

Ai mori shportën dhe shkoi në pyll. Në këtë mënyrë, Mashenka dhe ariu shkuan së bashku drejt fshatit: ariu me shportën në dorë dhe vajza e vogël, e fshehur brenda.
Ariu, pasi arriti në gjysmë të rrugës, mërmëriti me zë të lartë: "Sa e rëndë është kjo shportë. Do të ulem për një minutë dhe do të ha një ëmbëlsirë”.
Mashenka, brenda koshit, dëgjoi gjithçka dhe pëshpëriti: "Të shoh. Mos i ha ëmbëlsirat e nënës sime”.
Ariu nuk e pa që vogëlushja ishte brenda koshit, por dëgjoi zërin e saj.
Ai mendoi: “Çfarë sysh ka ajo vogëlushja! Ai ende mund të më shohë”.

Ai mendoi se vogëlushja po e shikonte nga larg! Kafsha e madhe hoqi dorë nga ngrënia e ëmbëlsirave.
Pas pak, ariu u përpoq të thoshte përsëri: “Tani jam larg. Vajza e vogël nuk do të më shohë nëse provoj ndonjë ëmbëlsirë."

Mashenka dëgjoi gjithçka dhe para se ariu të hapte shportën, ajo pëshpëriti: "Të shoh, të shoh! Mos hani ëmbëlsirat e nënës sime!

Ariu hoqi dorë nga së ngrëni.

Masenka e l’orso arrivano così al villaggio, vicino a casa dei genitori della bambina.

Të gjithë qentë e fshatit kishin marrë erë ariu dhe kishin filluar të lehnin e të vraponin drejt asaj shtëpie.
Ariu u tremb, hodhi shportën dhe iku në pyll.
Kështu u kthye Mashenka në shtëpi: ajo u hodh nga shporta dhe përqafoi mamin dhe babin e saj.
Kur ariu u kthye në shtëpinë e tij, zbuloi se vajza e vogël nuk ishte aty!
Dopo una settimana, l’animale tornò al villaggio a trovare la bambina.

Prindërit kishin frikë se ariu do ta rrëmbente përsëri, por kafsha tha:
“Sono venuto a salutarti, perché sto partendo per un lungo viaggio.

Faleminderit që më bëre shoqëri kur ishe në shtëpi me mua.

Të fal që më mashtrove. Ju ishit shumë të zgjuar! Dua të të lë një dhuratë”, tha sërish dhe iku me vrap duke vendosur në tavolinë një çantë lëkure.
Në çantë kishte shumë monedha ari dhe argjendi. Prindërit e Mashenkës ndërtuan një shtëpi më të madhe dhe më të bukur dhe nuk e harruan kurrë ariun e mirë. Fëmijët rusë janë gjithmonë shumë të lumtur kur u tregohet historia e Mashenkës dhe ariut: sepse Mashenka është një vajzë e vogël e zgjuar dhe e këndshme dhe ariu është një kafshë e madhe dhe e mirë.