Cikada dhe milingona

Versioni origjinal(përkthyer në latinisht nga Phaedrus)

Olim garrula cicada në silva canebat me gjethe, milingona e zellshme autem assidue laborabat.

Cicada formicam videt et bestiolae industriam ita vituperat: “Milingonë budallaqe, cur vitam tuam në opera dissipas? Ego contra in Umbra requiesco, vitam laetam et sine curis ago etagricolturas delecto”.

At sedula ant cicadae laziness contemnit, nec insolentiam curat, sed këmbëngul në punën e tij.

Me autem hiemens venit proter pristinam industria forcae magna copie micarum est dhe me laetitia gjallë; cicada, contra, neglizhoje escas tij no habet et in miseria est.

Tunc formicam u lut: “Da mihi, quaeso, paucas micas quia famelica sum”.

Sed improvidae cicadae ant u përgjigj: "Antea canebas, jo kërcim!".

Përkthimi Literalnë italisht

Njëherë e një kohë një cikadë llafazan këndonte në një pyll, ndërsa një milingonë punëtore punonte me zell.

Cikada e pa milingonën dhe në këtë mënyrë kritikoi punën e kafshës së vogël: “Milingonë budallaqe, pse e harxhon jetën në punë? Përkundrazi, pushoj nën hije, bëj një jetë të lumtur dhe pa shqetësime dhe i bëj fermerët të gëzojnë”.

Megjithatë, milingona e zellshme e përçmoi dembelizmin e cikadës dhe nuk i kushtoi vëmendje paturpësisë së tij, por ngulmoi në punën e tij.

Megjithatë, kur vjen dimri, falë angazhimit të mëparshëm, ka një bollëk të madh thërrimesh dhe milingona jeton e lumtur; cikada, përkundrazi, për shkak të neglizhencës së saj nuk ka ushqim dhe është në gjendje mjerimi.

Pastaj ajo i lutet milingonës: "Më jep disa thërrime, të lutem, se jam i uritur".

Por milingona i përgjigjet cikadës naive: "Së pari këndove, tani kërcen!".