Leestijd: 5 minuten

Lees en luister naar het kleine aapje dat wakker wilde blijven

Inhoudsindex

Samenvatting

de fabel van dit avond is opgedragen aan alle kinderen die nooit willen gaan slapen! En hoe moeilijk is het voor ons, ouders om weerstand te bieden!

Ja, hoe vaak is het niet gebeurd dat we moe zijn en toch zijn onze kleintjes nog steeds vol energie?

Switty's ouders suggereren een mogelijke oplossing.

Zien is geloven!

Lees mee

Switty was een klein aapje dat altijd driftbuien kreeg voordat hij ging slapen. Als het avond werd, zei haar moeder tegen haar: ‘Switty, kijk naar de lucht buiten! Het is allemaal donker, de zon slaapt al lang! Wij moeten ook gaan slapen."
Switty protesteerde. 'Ik wil niet naar bed! Ik wil altijd wakker blijven."
Switty kreeg elke avond driftbuien en haar vader, haar moeder en haar grootouders noemden haar allemaal "het kleine aapje dat altijd wakker wilde blijven".
Elke avond viel Switty steeds later in slaap.

De moeder stond op het punt haar geduld met haar puppy te verliezen en zei tegen haar: "Als je zo laat naar bed gaat, zal het moeilijk zijn om 's ochtends op te staan."
Het aapje dat altijd wakker wilde blijven, geloofde zijn moeder echter niet.
Una sera, Switty decise: voleva stare sveglia tutta la notte, perché aveva troppa voglia di saltare, correre per la casa e inventare giochi nuovi.

Haar moeder vertelde haar:

'Oké, Switty, laten we vanavond doen wat je wilt. Omdat je niet slaperig bent, slaap niet!
Het kleine aapje dat de hele tijd wakker wilde blijven, was heel blij.

Eerst sprong ze op het bed in haar kamer, daarna ging ze op het bed van haar moeder salto's maken, daarna dacht ze erover om door de keuken, de gang en de badkamer te rennen en een race met haar vader te houden.

Daarna kwam ze op het idee om al haar speelgoed uit de kast te halen en op de grond te verspreiden. Ook hij had ruzie met de knuffels: wat een rommel in zijn slaapkamer!
Pappa en mamma hadden besloten te wachten tot Switty uit zichzelf moe werd en niets zei.
Het aapje dat de hele tijd wakker wilde blijven, speelde en speelde nog meer.

Met gesloten ogen lag ze op de grond, tussen opgezette dieren en gebouwen. Papa en mama legden haar op bed en gingen slapen.
De volgende ochtend stond de zon al hoog aan de hemel, papa was opgestaan om naar zijn werk te gaan en Switty sliep.
Switty sliep de hele dag: veel vrienden belden aan bij het aapje dat altijd wakker wilde blijven. Eerst kwam Lod het konijn dat altijd wortels at:

"Klop klop, mag ik binnenkomen en met Switty spelen?"
‘Hoi Lod,’ zei mama. Switty slaapt nog. “

Na een tijdje arriveerde Mot de kat.

“Klop klop, mag ik binnenkomen en met Switty spelen?
‘Hoi Mot,’ zei mama. Switty slaapt nog.

De ochtenduren gingen voorbij en het aapje dat altijd wakker wilde blijven sliep nog steeds.
Conny het hondje is ook gearriveerd:

"Klop klop, mag ik binnenkomen en met Switty spelen?"
‘Hoi Conny,’ zei mama. Switty slaapt nog.’

Tap, de muis die van kaas hield, kwam ook langs, maar toen het donker werd, moesten Switty's vrienden allemaal naar huis, naar hun moeders, om een bad te nemen, te gaan eten en uiteindelijk te gaan slapen.
Slaperige Switty werd die dag rond etenstijd wakker.
‘Waar zijn mijn vrienden?’ zei Switty.
“Iedereen is thuis”, antwoordde moeder.

'Kijk naar de lucht, Switty: het is bijna zonsondergang, de zon gaat slapen en binnenkort is het tijd voor het avondeten. Je werd te laat wakker."
"Nee! Het is nog niet laat en ik ben Switty, het aapje dat de hele tijd wakker wilde blijven!”.

De pup protesteerde.
‘Switty,’ legde mama uit, ‘terwijl je sliep, waren je vrienden allemaal wakker en wilden ze met je spelen. Nu ben je wakker en wil je spelen, maar het is avond, je vrienden zijn naar huis en gaan binnenkort naar bed."
"Nee!" Switty protesteerde opnieuw, omdat hij zijn moeder niet wilde geloven.

Maar nu voelde ze zich alleen en begreep het niet: waarom ging de zon slapen? Waarom was het ook alweer avond?
Na het eten, het kleine aapje dat de hele tijd wakker wilde blijven, wilde niet spelen.

Era stata tutto il tempo da sola e si sentiva un po’ triste.

Hij verveelde zich, maar hij had geen slaap: het was echt vervelend om een aapje te zijn dat de hele tijd wakker wilde blijven!
Een paar dagen gingen voorbij en Switty werd steeds verdrietiger. Haar vriendinnen kwamen niet op bezoek en ze wist niet meer wanneer het tijd was om te gaan slapen.
“Mama, kun jij mij helpen in slaap te vallen?” vroeg het aapje.
Dus begon haar moeder haar een boek voor te lezen, een slaapliedje voor haar te zingen en beetje bij beetje veranderde het aapje dat altijd wakker wilde blijven.

Papa had een regel opgesteld: na het knuffelgevecht gingen we meteen naar bed.
Na het eten zei papa altijd: “Het is tijd voor het knuffelgevecht!” en Switty had het naar zijn zin.
Daarna legden papa en Switty de knuffels weg, kwam mama langs en las een verhaaltje voor, en viel Switty in slaap.
Toen Switty leerde vroeg in slaap te vallen, kwamen haar vrienden haar opzoeken en was ze weer gelukkig.
Ze was het kleine aapje geworden dat 's nachts sliep en overdag veel speelde, net als vele anderen in alle landen van de wereld.