Czas czytania: 7 minut

Przeczytaj i posłuchaj Słowa z 5 czerwca 2023 r

Indeks treści

Streszczenie

Poniedziałek IX tygodnia okresu zwykłego

Pierwsze czytanie

Tobiasz podążał drogami prawdy.

Z Księgi Tobiasza
Tb 1.3; 2,1b-8

Io, Tobi, passavo tutti i giorni della mia vita seguendo le vie della verità e della giustizia. Ai miei fratelli e ai miei compatrioti, che erano stati condotti con me in prigionia a Nìnive, nel paese degli Assiri, facevo molte elemosine.

Per la nostra festa di Pentecoste, cioè la festa delle Settimane, avevo fatto preparare un buon pranzo e mi posi a tavola: la tavola era imbandita di molte vivande. Dissi al figlio Tobìa: «Figlio mio, va’, e se trovi tra i nostri fratelli deportati a Nìnive qualche povero, che sia però di cuore fedele, portalo a pranzo insieme con noi. Io resto ad aspettare che tu ritorni, figlio mio».

Tobìa uscì in cerca di un povero tra i nostri fratelli. Di ritorno disse: «Padre!». Gli risposi: «Ebbene, figlio mio?». «Padre – riprese – uno della nostra gente è stato ucciso e gettato nella piazza; l’hanno strangolato un momento fa». Io allora mi alzai, lasciando intatto il pranzo; tolsi l’uomo dalla piazza e lo posi in una camera in attesa del tramonto del sole, per poterlo seppellire.

Wróciłem, umyłem się i zjadłem ze smutkiem, pamiętając słowa proroka Amosa o Betel:
„Wasze święta zamienią się w żałobę,
wszystkie twoje lamentujące pieśni”.
I płakałem. Kiedy zaszło słońce, poszedłem, wykopałem grób i tam go pochowałem.

Moi sąsiedzi szydzili ze mnie, mówiąc: „On się już nie boi! Właśnie z tego powodu już go szukali, aby go zabić. Musiał uciekać, a teraz znowu grzebie zmarłych.

Słowo Boże.

Psalm responsoryjny
Z Ps 111 (112)

A. Błogosławiony mąż, który boi się Pana.

Błogosławiony człowiek, który boi się Pana
i w jej przykazaniach znajduje wielką radość.
Jego potomstwo będzie potężne na ziemi,
nasienie prawych ludzi będzie błogosławione. R.

Dobrobyt i bogactwo w jego domu,
la sua giustizia rimane per sempre.
Powstań w ciemności, światło dla sprawiedliwych:
miłosierny, miłosierny i sprawiedliwy. R.

Szczęśliwy jest miłosierny człowiek, który pożycza,
amministra i suoi beni con giustizia.
Nie zachwieje się na zawsze:
wieczna będzie pamięć sprawiedliwych. R.

Ewangeliczna aklamacja

Alleluja, alleluja.

Gesù Cristo,
wierny świadku, pierworodny umarłych,
kochałeś nas
i zmyłeś nasze grzechy swoją krwią. (por. Ap 1,5)

Alleluja.

Ewangelia

Presero il figlio amato, lo uccisero e lo gettarono fuori della vigna.

pietra d'angolo — La Parola del 5 giugno 2023 9

Z Ewangelii według Marka
Mk 12,1-12

In quel tempo, Gesù si mise a parlare con parabole [ai capi dei sacerdoti, agli scribi e agli anziani]:
„Pewien człowiek założył winnicę, otoczył ją żywopłotem, wykopał dół na prasę i zbudował wieżę. Wydzierżawił go chłopom i wyjechał daleko.

W odpowiednim momencie posłał do chłopów służącego, aby odebrał od nich swoją część plonów winnicy. Ale oni go wzięli, pobili i odesłali z pustymi rękami. Ponownie posłał do nich drugiego sługę, a oni także bili go po głowie i lżyli. Wysłał innego, a tego zabili; potem wielu innych: niektórych pobili, innych zabili.

Ne aveva ancora uno, un figlio amato; lo inviò loro per ultimo, dicendo: “Avranno rispetto per mio figlio!”. Ma quei contadini dissero tra loro: “Costui è l’erede. Su, uccidiamolo e l’eredità sarà nostra”. Lo presero, lo uccisero e lo gettarono fuori della vigna.

Co więc zrobi właściciel winnicy? Przyjdzie i zabije chłopów, a winnicę odda innym. Czy nie czytaliście tego Pisma: „Kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym; Pan to uczynił i to jest cudem w naszych oczach”?».

I usiłowali Go pojmać, ale bali się tłumu; zrozumieli bowiem, że przeciwko nim opowiedział tę przypowieść. Zostawili go i odeszli.

Słowo Pana.

Św. Grzegorz Wielki (ok. 540-604)

papa, dottore della Chiesa

Księga XIII, SC 212

„Właśnie zrozumieli, że przeciw nim opowiedział tę przypowieść” (Mk 12,12)

La santa Chiesa sa custodire il rigore della disciplina temperandola di mitezza, sia non risparmiando i malvagi benché sembri risparmiarli, sia al contrario risparmiandoli benché sembri non farlo. Noi però lo mostreremo meglio con l’esposizione di ciò che normalmente succede.

Proponiamo quindi allo sguardo dell’anima due spiriti deviati che vivono nella Chiesa, da una parte un potente, uno sfrontato, dall’altra un uomo dolce, un subalterno. Che in quest’uomo dolce, subalterno cammini silenziosamente un peccato, il predicatore lo vede, lo rimprovera, biasima il peccato e incolpando il peccatore lo libera da esso e lo rimette nella retta via. (…)

Al contrario, si sa che quel potente, quello sfrontato ha commesso un misfatto, si cerca il rimprovero per il male che ha commesso. Poiché se il predicatore non sa aspettare l’ora opportuna per incolparlo, accresce nell’altro il male che vuole denunciare. Succede spesso, infatti, che un uomo così non sappia ascoltare la minima parola di rimprovero.

Davanti al suo errore, il dovere del predicatore non è quindi presentare agli uditori, fra gli ammonimenti per la salvezza di tutti, degli errori simili ai misfatti di quell’uomo che non è ancora pronto ad accogliere una critica strettamente personale, se non lo si vuole rendere peggiore. Piuttosto, resti generale l’invettiva lanciata contro il peccato, la parola di biasimo avanzi senza urtare nella sua anima, perché quel potente, quello spirito deviato, non veda che si indirizza particolarmente a lui.

Co więc zrobił kaznodzieja? Oszczędzając go, nie oszczędził go, nie rzucił na jego osobę słów wyrzutu, a jednak przez ogólne napomnienie dotknął jego wrzodów.

SŁOWA OJCA ŚWIĘTEGO

Questo racconto illustra in maniera allegorica quei rimproveri che i Profeti avevano detto sulla storia di Israele. È una storia che ci appartiene: si parla dell’alleanza che Dio ha voluto stabilire con l’umanità ed alla quale ha chiamato anche noi a partecipare.

Questa storia di alleanza però, come ogni storia di amore, conosce i suoi momenti positivi ma è segnata anche da tradimenti e da rifiuti. (…) L’urgenza di rispondere con frutti di bene alla chiamata del Signore, che ci chiama a diventare sua vigna, ci aiuta a capire che cosa c’è di nuovo e di originale nella fede cristiana.

Essa non è tanto la somma di precetti e di norme morali, ma è prima di tutto una proposta di amore che Dio, attraverso Gesù, ha fatto e continua a fare all’umanità. È un invito a entrare in questa storia di amore, diventando una vigna vivace e aperta, ricca di frutti e di speranza per tutti. Una vigna chiusa può diventare selvatica e produrre uva selvatica.

Jesteśmy wezwani do opuszczenia winnicy, aby służyć braciom, których nie ma z nami, aby się wzajemnie trząść i dodawać sobie otuchy, aby przypominać nam, że musimy być winnicą Pańską w każdym środowisku, nawet najbardziej odległym i niewygodnym. (Anioł Pański, 8 października 2017)