Solemniteti i të Gjithë Shenjtorëve

Tempo di lettura: 10 minuti

Lexoni historinë e Solemnitetit të Gjithë Shenjtorëve

Già sul finire del II secolo troviamo una vera e propria venerazione dei santi.

All’inizio, i santi martiri, ai quali ben presto furono assimilati gli apostoli, testimoni ufficiali della fede. Dopo le grandi persecuzioni dell’Impero romano, diventano gradualmente oggetto di venerazioni uomini e donne che hanno vissuto in modo bello, eroico la vita cristiana: il primo santo non martire fu san Martino di Tours.

Verso la fine dell’anno mille, di fronte all’incontrollato sviluppo della venerazione dei santi, e del “commercio” attorno alle reliquie, si elaborò un processo per la canonizzazione, fino ad arrivare alla prova dei miracoli. La solennità di tutti i Santi ha inizio in Oriente, nel IV secolo, per poi diffondersi, pur con date diverse.

Në Romë, 13 maj; në Angli dhe Irlandë, duke filluar nga shekulli i 8-të, më 1 nëntor. Data e fundit u vendos edhe në Romë duke filluar nga shekulli i IX-të. Solemniteti bie në fund të vitit liturgjik, kur Kisha e mban vështrimin të ngulur në afatin përfundimtar dhe tashmë mendon për ata që kanë kaluar portat e Qiellit.

Jezusi, duke parë turmat, u ngjit në mal; u ul dhe dishepujt e tij iu afruan. po
ai filloi të fliste dhe i mësoi duke thënë:
“Lum të varfërit në shpirt,
sepse e tyre është mbretëria e qiejve.

Lum ata që vajtojnë,
sepse do të ngushëllohen.
Lum zemërbutët,
sepse ata do të trashëgojnë tokën.

Lum ata që janë të uritur dhe të etur për drejtësi,
sepse do të jenë të kënaqur.
Lum të mëshirshmit,
sepse ata do të gjejnë mëshirë.
Lum ata që janë të pastër në zemër,
sepse ata do ta shohin Zotin.

Lum paqebërësit,
sepse ata do të quhen bij të Perëndisë.
Lum ata që janë të përndjekur për drejtësi,
sepse e tyre është mbretëria e qiejve.
Lum ju kur për shkakun tim ju fyejnë, ju përndjekin dhe thonë në mënyrë të rreme çdo lloj të keqeje kundër jush. Gëzohuni dhe gëzohuni, sepse shpërblimi juaj është i madh në qiell”.(Mt 5,1-12a)

Shenjtorët

I santi e le sante – autentici amici di Dio – ai quali la Chiesa oggi c’invita a volgere lo sguardo, sono uomini e donne che si sono lasciati affascinare da questa proposta, che hanno accettato di percorrere la via delle Beatitudini.

Jo sepse ata janë më të mirë apo më të guximshëm se ne: thjesht sepse ata "e dinin" se ne të gjithë jemi fëmijë të Zotit dhe e përjetuan atë. Ata ndjeheshin si "mëkatarë të falur": këta janë shenjtorët. Ata mësuan të njohin veten, të drejtojnë forcën e tyre drejt Zotit, drejt vetes dhe ndaj të tjerëve, duke ditur të besojnë, në brishtësinë e tyre, në Mëshirën hyjnore.

Oggi ci spronano a puntare in alto, a guardare lontano, alla meta e al premio che ci attende; ci spronano a non rassegnarci di fronte alle fatiche del quotidiano perché la vita non solo ha una fine, ma soprattutto ha un fine, la comunione eterna con Dio.

Me këtë festë Kisha na tregon dhe na mbështet shenjtorët, miqtë e Zotit dhe modelet e jetës së bekuar, të cilët ndërmjetësojnë për ne, duke na nxitur ta jetojmë me intensitet më të madh këtë milje të fundit të vitit liturgjik, shenjë-simbol i udhëtimit. për jetën .

Tetë mënyrat

Bëhet fjalë për të ndjekur rrugën, ose më mirë, tetë shtigjet, të ndjekura nga Jezusi dhe të treguara në Ungjill: Lumturitë.“Lum të varfërit në frymë, sepse e tyre është mbretëria e qiejve…”: il punto di forza non è tanto sul “beati”, quanto sul “perché”. Non sei “beato” perché “povero”, ma sei beato perché, in quanto povero, sei nella condizione privilegiata di ricevere il regno dei cieli.

E così sarà per le altre sette condizioni: “Beati quelli che sono nel pianto, perché saranno consolati”; “beati i miti, perché avranno in eredità la terra”; “beati quelli che hanno fame e sete della giustizia, perché saranno saziati”; “beati i misericordiosi, perché troveranno misericordia”;

“Beati i puri di cuore, perché vedranno Dio”; “beati gli operatori di pace, perché saranno figli di Dio”; “beati i perseguitati per la giustizia, perché di essi è il regno dei cieli”; “beati quando vi insulteranno…rallegratevi, perché grande è la vostra ricompensa nei cieli”.

Është ajo "pse" që shpjegon gjithçka, që zbulon se ku do të gjejnë besim mitet; ku punëtorët e paqes do të gjejnë gëzim ... "I bekuar", pra, nuk synohet si një emocion i thjeshtë, përderisa është i rëndësishëm, por një dëshirë për t'u rikthyer në këmbë, për të mos e lënë veten të dekurajoheni, të mos jepni lart, për të ecur përpara... sepse Zoti është me ju. Në ju.

Il punto, quindi, è vedere Dio, essere dalla sua parte, essere fatti oggetto delle sue attenzioni. Contemplare Dio non in paradiso, ma già oggi.

Këtu janë tetë rrugët që ne jemi të ftuar të ndjekim në mënyrë që edhe ne të marrim pjesë në gëzimin e treguar nga Apokalipsi dhe të cilat ne të gjithë mund të ndjekim: "Të dashur, ju e shihni se çfarë dashurie na ka dhënë Ati për t'u quajtur bij të Perëndisë, dhe ne me të vërtetë jemi... edhe tani jemi fëmijë të Perëndisë, por çfarë do të jemi ende nuk është zbuluar...” (1Gv, seconda lettura).

Ne, thotë refreni i psalmit në përgjigje të leximit të parë, ne jemi "brezi që kërkon fytyrën e Zotit“. Dhe jo sepse jemi të mirë apo jo, por sepse vetë Zoti e donte

Edhe une?

In queste “8 Parole” che sono le beatitudini, Gesù mi rivolge un invito: “A te interessa il regno dei cieli? Ti interessa coltivare una misura alta della vita?”.

Certo, il mondo va per un’altra strada: ci invita a sentirci felici attraverso una vita adagiata ed economicamente solida, altro che “poveri in spirito”. Ci invita a divertirci in ogni modo e con ogni mezzo, altro che “beati coloro che sono nel pianto”.

C’invita a farci sentire, a prevalere sugli altri, altro che essere miti. C’invita a saziarci di tutto, senza se e senza ma, altro che saziarci di pace e di giustizia. C’invita a pensare a noi stessi, altro che a essere misericordiosi.

Ai na fton të shkojmë atje ku ju çon zemra, duke kënaqur çdo pasion, në vend që të jemi të pastër në zemër. Ai na fton të mbrojmë gardhet tona, në vend që të bëhemi paqebërës. Ai na fton të triumfojmë dhe të persekutojmë në vend që të shahemi!

Le Beatitudini possono veramente apparire assurde, eppure sono le 8 Vie per una vita bella, beata, felice…una vita riuscita. O, se vogliamo, una vita santa.

Dhe nuk bëhet fjalë për fjalë, nuk ka të bëjë me ide... sepse nëse vëzhgojmë me kujdes, Lumturitë na paraqesin një fotografi të vetë Jezusit: i varfër, i butë, i bindur, i mëshirshëm... i animuar vetëm me vullnet."të kujdeset për punët e Atit” (shih Lluka 2:41-50).

Siç e përmenda, pika e fortë nuk është në "të bekuarit", por në "pse": lumturia, lumturia vjen nga të kesh një kuptim në jetën e dikujt, nga zotërimi i një drejtimi, një arsyeje për të jetuar dhe, gjithashtu, për jetën e kujt. ia vlen të humbasësh: "Ju nuk e dinit se unë duhet të merrem me punët e Atit tim?”, “…sepse e tyre është mbretëria e qiejve“.

Prandaj, gëzimi nuk rrjedh nga kushtet e jashtme, qoftë mirëqenia, kënaqësia, suksesi... të gjitha përvojat e brishta dhe kalimtare (shih Mt 7,24-28: shtëpi mbi rërë dhe shkëmb), por nga premtimi i lumturisë nga Zoti. atyre që marrin në zemrat e tyre sjellje të caktuara dhe i shfaqin ato në jetën e përditshme

Shenjtorët ngjitur

La solennità di oggi ci mostra quindi che una vita “beata”, “bella”, “riuscita”, “santa” … è possibile.

È stata possibile ieri, ed è possibile oggi. Per tutti. Con noi. Noi possiamo diventare quei “santi della porta accanto” di cui ci ha parlato Papa Francesco.

Cioè uomini e donne riconciliati con noi stessi, con gli altri e con Dio, capaci di far risplendere la luce dell’Amore misericordioso di Dio dentro lo scorrere della vita quotidiana. In famiglia, al lavoro, durante il tempo libero…sapendo vivere “Gesù”, sapendo fidarci delle sue “8 vie”.

Me Pagëzimin të gjithë jemi tashmë shenjtorë, por nuk e dimë! Shumë shpesh ne as nuk e kuptojmë këtë mundësi që Pagëzimi na ka vënë në duart tona: megjithatë ai është aty. Sepse Jezusi e donte kështu!

Një anekdotë

Durante una visita a una chiesa di Torino, un bimbo della scuola ha chiesto spiegazioni alla maestra riguardo ad alcune vetrate luminose e belle.

“Rappresentano dei santi – risponde lei – uomini e donne che hanno vissuto in modo speciale e forte la loro amicizia con Gesù”.

Qualche giorno dopo, alla festa dei Santi, il sacerdote chiede ai ragazzi se sanno spiegargli chi erano e cosa avevano fatto le persone che la Chiesa venera chiamare “santi”.

Djali që kishte kërkuar shpjegime për xhamat ngriti dorën dhe me zë të sigurt u përgjigj: "Janë ata që e lënë Dritën të kalojë“.

Da qualcuno è anche chiamata “Pasqua dell’autunno” l’importante solennità che festeggiamo oggi come membri attivi di una Chiesa che ancora una volta non guarda se stessa, ma guarda e aspira al cielo.

Shenjtëria, në fakt, është një rrugë që ne të gjithë jemi thirrur ta ndjekim, duke ndjekur shembullin e këtyre vëllezërve tanë më të mëdhenj, të cilët na propozohen si modele, sepse pranuan të linin veten të takoheshin nga Jezusi, drejt të cilit shkuan me besim, duke sjellë dëshirat e tyre, dobësitë dhe madje vuajtjet e tyre.

Kuptimi i solemnitetit

La memoria liturgica dedica un giorno speciale a tutti coloro che sono uniti a Cristo nella gloria e che non solo sono indicati come archetipi, ma anche invocati come protettori delle nostre azioni.

I Santi sono i figli di Dio che hanno raggiunto la meta della salvezza e che vivono nell’eternità quella condizione di beatitudine ben espressa da Gesù nel discorso della montagna narrato nel Vangelo (Mt 5, 1-12).

Shenjtorët janë gjithashtu ata që na shoqërojnë në rrugën e imitimit të Jezusit, që na çon të jemi gurthemeli në ndërtimin e Mbretërisë së Perëndisë.

Kungimi i shenjtorëve

Nella nostra Professione di fede affermiamo di credere nella Comunione dei Santi: con questa espressione intendiamo sia la vita e la contemplazione eterna di Dio che è il motivo e il fine di questa comunione, ma intendiamo anche la comunione con le “cose” sante.

Se, infatti, i beni terreni, in quanto limitati, dividono gli uomini nello spazio e nel tempo, le grazie, i doni che Dio fa sono infiniti e di essi possono partecipare tutti. Specialmente il dono dell’Eucaristia ci permette di vivere già ora l’anticipo di quella liturgia che il Signore celebra nel santuario celeste con tutti i Santi.

Madhështia e shëlbimit matet me frytin, domethënë me ata që janë shpenguar dhe janë pjekur në shenjtëri. Në fytyrat e tyre Kisha soditon thirrjen e saj, gjendjen e njerëzimit të shpërfytyruar në rrugën drejt Mbretërisë.

Origjina dhe historia e festivalit

Questa festa di speranza, che ci ricorda qual è l’obiettivo della nostra vita, ha radici antiche: nel IV secolo inizia a essere celebrata la commemorazione dei martiri, comuni a diverse Chiese.

Le prime tracce di questa celebrazione sono state rinvenute ad Antiochia nella domenica successiva alla Pentecoste e di essa ci parla già San Giovanni Crisostomo.

Tra l’VIII e il IX secolo la festa si comincia a diffondere anche in Europa, e a Roma specificamente nel IX: qui sarà Papa Gregorio III (731-741) a scegliere come data il Primo novembre per farla coincidere con la consacrazione di una cappella in San Pietro dedicata alle reliquie “dei Santi apostoli e di tutti i Santi martiri e confessori, e di tutti i giusti resi perfetti che riposano in pace in tutto il mondo”.

Në kohën e Karlit të Madh, kjo festë njihej tashmë gjerësisht si rasti në të cilin Kisha, ende duke u endur dhe vuajtur në tokë, shikonte nga qielli, ku banojnë vëllezërit e saj më të lavdishëm.

burimi © Lajmet e Vatikanit – Dicasterium pro Communicatione