Solemnidad ng Lahat ng mga Banal

Oras ng pagbabasa: 10 minuto

Basahin ang kwento ng Solemnity of All Saints

Già sul finire del II secolo troviamo una vera e propria venerazione dei santi.

All’inizio, i santi martiri, ai quali ben presto furono assimilati gli apostoli, testimoni ufficiali della fede. Dopo le grandi persecuzioni dell’Impero romano, diventano gradualmente oggetto di venerazioni uomini e donne che hanno vissuto in modo bello, eroico la vita cristiana: il primo santo non martire fu san Martino di Tours.

Verso la fine dell’anno mille, di fronte all’incontrollato sviluppo della venerazione dei santi, e del “commercio” attorno alle reliquie, si elaborò un processo per la canonizzazione, fino ad arrivare alla prova dei miracoli. La solennità di tutti i Santi ha inizio in Oriente, nel IV secolo, per poi diffondersi, pur con date diverse.

Sa Roma, Mayo 13; sa England at Ireland, simula noong ika-8 siglo, noong ika-1 ng Nobyembre. Ang huling petsa ay itinatag din sa Roma simula noong ika-9 na siglo. Ang solemnidad ay nahuhulog sa pagtatapos ng taon ng liturhikal, kapag ang Simbahan ay nakatutok sa huling takdang panahon, at iniisip na ang mga tumawid sa pintuan ng Langit.

Nang makita ni Jesus ang maraming tao, umakyat si Jesus sa bundok: naupo siya at nilapitan siya ng kaniyang mga alagad. Oo
nagsimula siyang magsalita at tinuruan sila, na sinasabi:
“Mapapalad ang mga dukha sa espiritu,
sapagka't kanila ang kaharian ng langit.

Mapalad ang mga nagdadalamhati,
dahil sila ay maaaliw.
Mapalad ang maamo,
dahil mamanahin nila ang lupain.

Mapalad ang nagugutom at nauuhaw sa katarungan,
dahil mabubusog sila.
Mapalad ang mga mahabagin,
dahil makakahanap sila ng awa.
Mapalad ang may malinis na puso,
dahil makikita nila ang Diyos.

Mapalad ang mga tagapamayapa,
sapagkat sila ay tatawaging mga anak ng Diyos.
Mapalad ang mga inuusig para sa katarungan,
sapagka't kanila ang kaharian ng langit.
Mapalad kayo kapag iniinsulto kayo, pinag-uusig, at pinagsasabihan kayo ng lahat ng uri ng kasamaan dahil sa akin. Magalak kayo at magalak, sapagkat malaki ang inyong gantimpala sa langit."(Mt 5,1-12a)

Ang mga Banal

I santi e le sante – autentici amici di Dio – ai quali la Chiesa oggi c’invita a volgere lo sguardo, sono uomini e donne che si sono lasciati affascinare da questa proposta, che hanno accettato di percorrere la via delle Beatitudini.

Hindi dahil sila ay mas magaling o mas matapang kaysa sa atin: dahil lamang sa kanilang "alam" na tayong lahat ay mga anak ng Diyos at naranasan nila ito. Nadama nila na sila ay "pinatawad na mga makasalanan": ito ang mga Banal. Natuto silang kilalanin ang kanilang sarili, idirekta ang kanilang lakas sa Diyos, sa kanilang sarili at sa iba, alam kung paano magtiwala, sa kanilang kahinaan, sa banal na Awa.

Oggi ci spronano a puntare in alto, a guardare lontano, alla meta e al premio che ci attende; ci spronano a non rassegnarci di fronte alle fatiche del quotidiano perché la vita non solo ha una fine, ma soprattutto ha un fine, la comunione eterna con Dio.

Sa kapistahan na ito, ipinahihiwatig at sinusuportahan ng Simbahan sa atin ang mga santo, mga kaibigan ng Diyos at mga huwaran ng mapagpalang buhay, na namamagitan para sa atin, na naghihikayat sa atin na mabuhay itong huling milya ng liturhikal na taon na may higit na intensidad, isang tanda ng paglalakbay. ng buhay.

Ang walong paraan

Ito ay isang katanungan ng pagsunod sa landas, o sa halip, sa walong landas, na sinundan ni Jesus, at ipinahiwatig sa Ebanghelyo: ang mga pagpapala.“Mapapalad ang mga dukha sa espiritu, sapagkat kanila ang kaharian ng langit…”: il punto di forza non è tanto sul “beati”, quanto sul “perché”. Non sei “beato” perché “povero”, ma sei beato perché, in quanto povero, sei nella condizione privilegiata di ricevere il regno dei cieli.

E così sarà per le altre sette condizioni: “Beati quelli che sono nel pianto, perché saranno consolati”; “beati i miti, perché avranno in eredità la terra”; “beati quelli che hanno fame e sete della giustizia, perché saranno saziati”; “beati i misericordiosi, perché troveranno misericordia”;

“Beati i puri di cuore, perché vedranno Dio”; “beati gli operatori di pace, perché saranno figli di Dio”; “beati i perseguitati per la giustizia, perché di essi è il regno dei cieli”; “beati quando vi insulteranno…rallegratevi, perché grande è la vostra ricompensa nei cieli”.

Ito ang "bakit" na nagpapaliwanag ng lahat, na nagpapakita kung saan ang mga alamat ay makakahanap ng tiwala; kung saan ang mga manggagawang pangkapayapaan ay makakatagpo ng kagalakan ... "Mapalad", samakatuwid, hindi nilayon bilang isang simpleng damdamin, hangga't ito ay mahalaga, ngunit sa halip ay isang pagnanais na makabalik sa iyong mga paa, hindi upang hayaan ang iyong sarili na masiraan ng loob, hindi upang bigyan pataas, para sumulong... dahil kasama mo ang Diyos . sa iyo.

Il punto, quindi, è vedere Dio, essere dalla sua parte, essere fatti oggetto delle sue attenzioni. Contemplare Dio non in paradiso, ma già oggi.

Narito ang walong landas na inaanyayahan tayong sundan upang tayo rin ay makalahok sa kagalakan na ipinahiwatig ng Apocalypse, at maaari nating sundin: "Mga minamahal, nakikita mo kung anong pag-ibig ang ibinigay sa atin ng Ama upang tawaging mga anak ng Diyos, at tayo nga ay... kahit ngayon ay mga anak na tayo ng Diyos, ngunit kung ano tayo ay hindi pa nahahayag...” (1Gv, seconda lettura).

Kami, sabi ng pigil ng salmo bilang tugon sa unang pagbasa, kami ay "ang henerasyon na naghahanap ng mukha ng Panginoon”. At hindi dahil tayo ay mabuti o hindi, kundi dahil ang Diyos mismo ang nagnanais nito

At ako?

In queste “8 Parole” che sono le beatitudini, Gesù mi rivolge un invito: “A te interessa il regno dei cieli? Ti interessa coltivare una misura alta della vita?”.

Certo, il mondo va per un’altra strada: ci invita a sentirci felici attraverso una vita adagiata ed economicamente solida, altro che “poveri in spirito”. Ci invita a divertirci in ogni modo e con ogni mezzo, altro che “beati coloro che sono nel pianto”.

C’invita a farci sentire, a prevalere sugli altri, altro che essere miti. C’invita a saziarci di tutto, senza se e senza ma, altro che saziarci di pace e di giustizia. C’invita a pensare a noi stessi, altro che a essere misericordiosi.

Inaanyayahan niya kaming pumunta kung saan ka dadalhin ng iyong puso, na nagbibigay-kasiyahan sa bawat pagnanasa, kaysa sa pagiging dalisay ng puso. Inaanyayahan niya tayong ipagtanggol ang ating mga bakod, sa halip na maging mga tagapamayapa. Inaanyayahan niya tayong manaig at mang-usig kaysa mang-insulto!

Le Beatitudini possono veramente apparire assurde, eppure sono le 8 Vie per una vita bella, beata, felice…una vita riuscita. O, se vogliamo, una vita santa.

At hindi ito tungkol sa mga salita, hindi tungkol sa mga ideya... dahil kung ating pagmamasid nang mabuti, ang mga Beatitude ay nagpapakita sa atin ng larawan ni Hesus mismo: dukha, maamo, masunurin, maawain... animated solely by will."upang pangalagaan ang mga gawain ng Ama” (tingnan ang Lucas 2:41-50).

Tulad ng nabanggit ko, ang matibay na punto ay hindi sa "pinagpala", ngunit sa "bakit": kaligayahan, ang kaligayahan ay nagmumula sa pagkakaroon ng kahulugan sa buhay ng isang tao, mula sa pagkakaroon ng direksyon, isang dahilan para sa pamumuhay at, gayundin, para sa kaninong buhay. sulit ang mawala: "Hindi mo alam na dapat ako ay tungkol sa negosyo ng aking Ama?”, “…sapagka't kanila ang kaharian ng langit”.

Ang kagalakan, samakatuwid, ang kaligayahan ay hindi nagmumula sa panlabas na mga kondisyon, maging sa kagalingan, kasiyahan, tagumpay... lahat ng marupok at panandaliang karanasan (tingnan ang Mt 7,24-28: bahay sa buhangin at bato), ngunit mula sa kaligayahan pangako mula sa Diyos sa mga naglalagay ng ilang mga pag-uugali sa kanilang mga puso at ipinapakita ang mga ito sa pang-araw-araw na buhay

Mga santo sa tabi

La solennità di oggi ci mostra quindi che una vita “beata”, “bella”, “riuscita”, “santa” … è possibile.

È stata possibile ieri, ed è possibile oggi. Per tutti. Con noi. Noi possiamo diventare quei “santi della porta accanto” di cui ci ha parlato Papa Francesco.

Cioè uomini e donne riconciliati con noi stessi, con gli altri e con Dio, capaci di far risplendere la luce dell’Amore misericordioso di Dio dentro lo scorrere della vita quotidiana. In famiglia, al lavoro, durante il tempo libero…sapendo vivere “Gesù”, sapendo fidarci delle sue “8 vie”.

Sa Binyag tayong lahat ay mga banal na, ngunit hindi natin alam! Kadalasan ay hindi natin natatanto ang posibilidad na ito na inilagay sa ating mga kamay ng Binyag: gayunpaman ito ay naroroon. Dahil ginusto ni Jesus iyon!

Isang anekdota

Durante una visita a una chiesa di Torino, un bimbo della scuola ha chiesto spiegazioni alla maestra riguardo ad alcune vetrate luminose e belle.

“Rappresentano dei santi – risponde lei – uomini e donne che hanno vissuto in modo speciale e forte la loro amicizia con Gesù”.

Qualche giorno dopo, alla festa dei Santi, il sacerdote chiede ai ragazzi se sanno spiegargli chi erano e cosa avevano fatto le persone che la Chiesa venera chiamare “santi”.

Ang batang lalaki na humingi ng mga paliwanag tungkol sa mga bintana ay nagtaas ng kanyang kamay at sa isang tiwala na boses, ay nagbigay ng sagot: "Sila ang nagpapabaya sa Liwanag”.

Da qualcuno è anche chiamata “Pasqua dell’autunno” l’importante solennità che festeggiamo oggi come membri attivi di una Chiesa che ancora una volta non guarda se stessa, ma guarda e aspira al cielo.

Ang kabanalan, sa katunayan, ay isang landas na tinatawag tayong lahat na sundan, na sumusunod sa halimbawa nitong ating mga nakatatandang kapatid na iminungkahi sa atin bilang mga huwaran dahil sila ay sumang-ayon na sila ay matugunan ni Hesus, na kanilang pinuntahan nang may pagtitiwala, dinadala ang kanilang mga hangarin. , ang kanilang mga kahinaan at maging ang kanilang pagdurusa.

Ang kahulugan ng solemnity

La memoria liturgica dedica un giorno speciale a tutti coloro che sono uniti a Cristo nella gloria e che non solo sono indicati come archetipi, ma anche invocati come protettori delle nostre azioni.

I Santi sono i figli di Dio che hanno raggiunto la meta della salvezza e che vivono nell’eternità quella condizione di beatitudine ben espressa da Gesù nel discorso della montagna narrato nel Vangelo (Mt 5, 1-12).

Ang mga Banal din ay yaong mga sumasama sa atin sa landas ng pagtulad kay Hesus, na humahantong sa atin na maging batong panulok sa pagtatayo ng Kaharian ng Diyos.

Ang pakikiisa ng mga santo

Nella nostra Professione di fede affermiamo di credere nella Comunione dei Santi: con questa espressione intendiamo sia la vita e la contemplazione eterna di Dio che è il motivo e il fine di questa comunione, ma intendiamo anche la comunione con le “cose” sante.

Se, infatti, i beni terreni, in quanto limitati, dividono gli uomini nello spazio e nel tempo, le grazie, i doni che Dio fa sono infiniti e di essi possono partecipare tutti. Specialmente il dono dell’Eucaristia ci permette di vivere già ora l’anticipo di quella liturgia che il Signore celebra nel santuario celeste con tutti i Santi.

Ang kadakilaan ng pagtubos ay nasusukat sa pamamagitan ng bunga, iyon ay, sa mga taong natubos na at may gulang sa kabanalan. Sa kanilang mga mukha ay pinag-iisipan ng Simbahan ang bokasyon nito, ang kalagayan ng nagbagong anyo ng sangkatauhan sa landas patungo sa Kaharian.

Mga pinagmulan at kasaysayan ng pagdiriwang

Questa festa di speranza, che ci ricorda qual è l’obiettivo della nostra vita, ha radici antiche: nel IV secolo inizia a essere celebrata la commemorazione dei martiri, comuni a diverse Chiese.

Le prime tracce di questa celebrazione sono state rinvenute ad Antiochia nella domenica successiva alla Pentecoste e di essa ci parla già San Giovanni Crisostomo.

Tra l’VIII e il IX secolo la festa si comincia a diffondere anche in Europa, e a Roma specificamente nel IX: qui sarà Papa Gregorio III (731-741) a scegliere come data il Primo novembre per farla coincidere con la consacrazione di una cappella in San Pietro dedicata alle reliquie “dei Santi apostoli e di tutti i Santi martiri e confessori, e di tutti i giusti resi perfetti che riposano in pace in tutto il mondo”.

Sa panahon ni Charlemagne, ang kapistahan na ito ay kilala na bilang ang okasyon kung saan ang Simbahan, na gumagala at nagdurusa pa rin sa Lupa, ay tumingin sa langit, kung saan naninirahan ang mga pinakamaluwalhating kapatid nito.

pinagmulan © Balita sa Vatican – Dicasterium pro Communicatione