Heilige Rita van Cascia

Leestijd: 7 minuten

Lees het verhaal van Sint Rita van Cascia

Weduwe en non (1381-1447)

Geboorte

Rita werd geboren in Roccaporena, een klein gehucht in de gemeente Cascia, op een onbepaalde dag van het jaar die door de meeste geleerden wordt aangegeven als 1381.

De traditie presenteert de ouders, Antonio Lotti en Amata Ferri, als een verenigd echtpaar, op leeftijd, diep religieus en met slechts één zorg: het gebrek aan kinderen.

Maar op een nacht verscheen er in een droom een ​​engel aan Amata om aan te kondigen dat zij moeder zou worden van een klein meisje dat de naam Margherita zou krijgen: de droom werd werkelijkheid.

Het wonder van de “witte bijen”

Het wonder“van witte bijen”kunnen ons helpen het evenement in de zomerperiode of vlak voor de zomer te plaatsen:

In feite was Rita nog maar een paar dagen oud toen het gebeurde en de insecten, die langs haar gezicht zoemden zonder haar te steken, werden weggejaagd door een maaier die in een nabijgelegen tarweveld aan het werk was. De hand van de man, gewond door de zeis, werd door de witte bijen genezen zodra ze erop landden.

Adolescentie

Adolescentie van Margherita vond plaats in een klimaat van diepgaande religiositeit. Naast het zorgen voor het huishouden, heeft ze zeker ook leren lezen en schrijven. Bij het godsdienstonderwijs werden de ouders waarschijnlijk geholpen door de aanwezige broeders en nonnen van de Augustijner orde Cascia.

De traditie benadrukt vooral het verlangen van de adolescent om non te worden, waaraan zij haar leven wil wijden Christus. Maar het lot van Margherita was anders: in 1393 vroeg Paolo di Ferdinando Mancini haar zoals zijn vrouw en haar vader, ondanks de religieuze roeping van zijn dochter, daarmee instemden.

Een beslissing die vreemd lijkt als we de traditie geloven die de jonge pretendent beschrijft als een gewelddadige man, behorend tot de Ghibellijnse factie (tegen de wereldlijke macht van de paus), betrokken bij de vetes waaraan de ouders van het meisje een einde wilden maken door het bevorderen van de pacificatie tussen de betrokken families of groepen. Het huwelijk werd waarschijnlijk in 1395-1396 voltrokken, toen het meisje zestien of zeventien was. Rita's leven aan Paolo's zijde kon niet gemakkelijk zijn geweest, maar de liefde die ze voor hem koesterde gaf haar de kracht om zijn opvliegendheid te tolereren.

Kinderen

Er werden twee kinderen geboren: Gian Giacomo en Paolo Maria, die alle liefde, tederheid en zorg van hun moeder ontvingen. Rita slaagde er met haar tedere liefde en veel geduld in om het karakter van haar man te transformeren en hem volgzamer te maken, zozeer zelfs dat Paolo zijn oude metgezellen, gevechten, hinderlagen en zijn twistzieke leven in de steek liet om zijn tijd aan zijn gezin te wijden.

Maar deze verandering werd niet op prijs gesteld door zijn oude metgezellen die op een nacht, tussen 1413 en 1414, een dodelijke hinderlaag voor hem opzetten: ze wachtten op hem bij Collegiacone, langs de weg van Cascia naar Roccaporena, en daar staken ze hem dood.

Rita was erg bedroefd door de wreedheid van de gebeurtenis, dus zocht ze toevlucht en troost in gebed met ijverige en vurige gebeden waarin ze God om vergeving vroeg voor de moordenaars van haar man. Tegelijkertijd ondernam hij actie om pacificatie te bereiken, te beginnen met zijn kinderen, die ondanks zijn leringen wraak voor de dood van hun vader als een plicht voelden.

Maar misschien vanwege de gebeden die ze zelf ten hemel ophief zodat ze niet nog meer met bloed zouden worden besmeurd, stierven Gian Giacomo en Paolo Maria ongeveer een jaar na hun vader, tussen 1414-1415, aan ziekte.

Nu werd Rita werkelijk met rust gelaten en niets bond haar meer aan een leven buiten het klooster. Maar de Augustijner nonnen, die ook weduwen onder hen verwelkomden, konden het niet aanvaarden om een ​​vrouw in de orde toe te laten die, tegen haar wil, betrokken was bij een vete.

Rita verplichtte zich er daarom toe de familie van haar man tot vrede te brengen met die van zijn moordenaars en een einde te maken aan de haat die haar van al haar genegenheid had beroofd. Een heel moeilijke, bijna onmogelijke opgave, maar die ze uiteindelijk op briljante wijze wist te volbrengen.

De steen"

Volgens de legende zou op een van de vele gebedsavonden op de top van de “Steen”, dat Roccaporena domineert, zou Rita zijn gevlogen en in het klooster zijn gedeponeerd door haar drie beschermheiligen: Johannes de Doper, Augustinus en Nicola da Tolentino.

De nonnen van het klooster van St. Maria Magdalena konden niet anders dan haar verwelkomen in de gemeenschap en erkenden dat er een goddelijke wil in deze gebeurtenis zat. Eindelijk kon zijn leven geheel aan Christus worden gewijd en aan de meditatie over zijn lijden en dood. De getuigenissen die zijn binnengekomen over Rita's leven, in de jaren die ze onder de Augustijner nonnen doorbracht, tonen de figuur van een vrouw die bovenal de deugden van nederigheid en gehoorzaamheid in praktijk bracht.

Op Goede Vrijdag 1432 keerde Rita diep verontrust terug naar het klooster, nadat ze een predikant vurig had horen herinneren aan het lijden van Jezus 'dood en in contemplatie bleef bidden voor het kruisbeeld. In een uitbarsting van liefde vroeg hij Jezus om, althans gedeeltelijk, zijn lijden te delen. Toen gebeurde het wonder: ze werd doorboord door een van de doornen van de kroon van Jezus, die haar op het voorhoofd raakte. Het was een eindeloze pijn: hij droeg de wond op zijn voorhoofd de resterende vijftien jaar als een zegel van liefde.

Voor Rita waren het jaren van meedogenloos lijden; haar volharding in het gebed bracht haar ertoe vijftien dagen achtereen in haar cel door te brengen."zonder met iemand anders dan God te spreken”. Bovendien droeg ze ook een haarhemd wat haar lijden bezorgde, en bovendien onderwierp ze haar lichaam aan vele verstervingen: ze sliep op de grond tot ze ziek werd en moest de laatste jaren van haar leven in bed blijven.

Ongeveer vijf maanden na haar overlijden, op een winterdag met een koude temperatuur en een deken van sneeuw die alles bedekte, bezocht een familielid haar en, toen ze afscheid nam, vroeg Rita of ze iets wilde: ze antwoordde dat ze graag een roos van hem wilde. tuin. Eenmaal terug in Roccaporena ging het familielid naar de tuin en was verbaasd toen ze een prachtige roos in bloei zag: ze plukte hem en bracht hem naar Rita. Zo werd Rita de heilige van"Plug"en de Sint van"Roos".

De dood

Het was 22 mei 1447: voordat Rita haar ogen voor altijd sloot, kreeg ze een visioen van Jezus en de Maagd Maria die haar uitnodigden in paradijs. Een van haar zussen zag haar ziel naar de hemel opstijgen, vergezeld door engelen, terwijl de klokken van de heilige Maria Magdalena en alle andere kerken vanzelf begonnen te luiden; een heel zoete geur verspreidde zich door het klooster en er scheen een helder licht uit zijn kamer alsof de zon erin was gekomen.

Zijn lichaam, tentoongesteld in de kloosterkerk, was de bestemming van een ontroerde menigte: onder wie een familielid uit Roccaporena die, door het lichaam te omhelzen, werd genezen van een armkwaal en de timmerman Cecco Barbari uit Cascia die zijn handen zag.

Verering

de verering van Rita da Cascia door de gelovigen begon onmiddellijk na haar dood en werd gekenmerkt door het aantal en de kwaliteit van de wonderbaarlijke gebeurtenissen die naar haar voorspraak verwezen, zozeer zelfs dat het“de heilige van het onmogelijke”.

Rita werd zalig verklaard door Pp Urban VIII (Maffeo Barberini, 1623-1644)in 1627 en heilig verklaard door paus Leo XIII (VincenzoGioacchino Pecci, 1878-1903)in 1900, 453 jaar na zijn dood.

De cultus voor St. Rita is ongetwijfeld een van de meest voorkomende ter wereld trouw in elke hoek van de aarde. Het lichaam van St. Rita wordt bewaard in een glazen kast, in een kamer van het klooster die aan de basiliek grenst: daaruit kan door een groot rooster worden waargenomen dat het lichaam zelf gemummificeerd lijkt. Recente verkenningen medisch zij verklaarden dat er op het linkervoorhoofd sporen zijn van een open benige zweer (osteomyelitis). De rechtervoet vertoont tekenen van een ziekte leed de afgelopen jaren aan misschien ischias, terwijl zijn lengte 157 cm was.

bron vagelodelgiorno.org

Help ons helpen!

Met uw kleine donatie toveren wij een glimlach bij jonge kankerpatiënten

---