Святы Валянцін

Час чытання: 4 хвіліны

Святы Валянцін, мучанік на Віа Фламінія

Валянцін хто?

Nel Martirologio Romano, al 14 febbraio troviamo non uno, ma due Valentini.

Пра першы сказана: «14 лютага ў Рыме, на Віа Фламінія, у дзень нараджэння святога Валянціна, прэсвітэра і мучаніка, які пасля розных аздараўленняў, выдатных сваёй культурай, быў забіты і абезгалоўлены пры Клаўдзіі Цэзары».

Пра другі гаворыцца: «14 лютага ў Тэрні, бляск святога Валянціна, які пасля доўгага збіцця быў зняволены і, не здолеўшы пераадолець яго супраціў, сярод ночы таемна выцягнуты з турмы , ён быў зняты прэфектам Рыма Плацыда».

Рымскі прэсвітэр

La vicenda del presbitero romano si svolge intorno al 270 dopo Cristo, mentre infuriava la persecuzione dell’imperatore Claudio il Gotico, il quale, incuriosito dalla fama di santità che accompagnava Valentino, lo fece condurre a palazzo e gli domandò di essergli amico e di adorare gli dei; ma Valentino con coraggio e fermezza affermò che il culto degli dei era inutile e che solo Cristo aveva portato al mondo la speranza in un mondo migliore.

L’imperatore, colpito dall’ardore del prigioniero, lo affidò ad un nobile romano di nome Asterio, raccomandandogli di dissuaderlo con “melliflui discorsi”.

Asterio aveva una figlia cieca dall’età di due anni: Valentino si raccolse in preghiera e la fanciulla riacquistò la vista. Davanti al miracolo, Asterio si convertì al cristianesimo con tutta la sua famiglia.

Даведаўшыся пра навяртанне, Клаўдыё асудзіў Валянціна на адсячэнне галавы, якое адбылося на другой мілі Віа Фламінія, дзе ён быў пахаваны і дзе была пабудавана царква, прысвечаная яму.

Біскуп Тэрні

La vicenda del vescovo di Terni si svolge invece una settantina d’anni più tardi: Valentino venne invitato a Roma dal retore e filosofo Cratone, maestro di lingua greca e latina; egli aveva un figlio, di nome Cheremone, affetto da una deformità fisica che lo costringeva a tenere il capo tra le ginocchia, e nessun medico era riuscito a guarirlo.

Cratone promise a Valentino la metà dei suoi beni se gli avesse guarito il figlio, ma Valentino, in un lunghissimo colloquio notturno, gli spiegò che non sarebbero state le sue inutili ricchezze a guarire il ragazzo, ma la fede nell’unico vero Dio.

Si raccolse quindi in preghiera e il ragazzo riacquistò la salute. Di fronte al miracolo, Cratone e tutta la famiglia si fecero battezzare dal vescovo, insieme con tre studenti greci, Proculo, Efebo e Apollonio. Con loro abbracciò il cristianesimo anche Abbondio, un altro studente, figlio del prefetto di Roma, Furioso Placido, di cui sappiamo che ricoprì questa carica negli anni 346-347: sarebbe questa dunque la data storica da attribuire al martirio di Valentino.

Placido, colpito sul vivo dalla conversione del proprio figlio, fece arrestare Valentino e lo fece decapitare al secondo miglio della via Flaminia, ma quasi di nascosto, durante la notte, per evitare la reazione della ormai numerosa componente cristiana della città.

Dopo una prima sommaria sepoltura sul luogo del martirio, Proculo, Efebo ed Apollonio portarono il corpo del martire a Terni e lo seppellirono poco fuori della città. Ma a Terni il consolare Lucenzio, informato del fatto, fece catturare i tre e, ancora durante la notte, per paura che la popolazione li liberasse, li fece decapitare.

Тым часам насельніцтва, падахвочанае Аббондыё, таксама пахавала навамучанікаў на магіле Валянціна.

Апякун закаханых

Занадта шмат падабенстваў, у прыватнасці месца катаванняў і пахаванняў, звязвае гісторыю рымскага Валянціна з гісторыяй Валянціна Тэрні, каб не падазраваць, што гэта насамрэч адзін мучанік: у абодвух выпадках гаворка ідзе пра мужнае сведчанне веры, пра цудоўнае аздараўленне, якое выклікае навяртанне, і мучаніцтва праз адсячэнне галавы на другой мілі Віа Фламінія.

Certamente si deve ai Benedettini, che nel medioevo custodivano la basilica ternana, la diffusione del culto di San Valentino nei loro monasteri in Francia e in Inghilterra, dove ebbe origine il suo patronato sui fidanzati, che si fonda su un antico scritto dell’inglese Geoffrey Chaucer, il quale racconta come nel giorno di san Valentino gli uccellini iniziassero le loro danze d’amore.

Фактычна ў сярэдзіне лютага прырода пачынае абуджацца ад зімовай спячкі, таму святы Валянцін ператварыўся ў святога, які абвясціў хуткую вясну, і невыпадкова часам яго ўяўляюць з сонцам у руцэ.

крыніца © Навіны Ватыкана – Dicasterium pro Communicatione