ซาน เรมิจิโอ

เวลาในการอ่าน: 6 นาที

San Remigio: เฉลิมฉลองในวันที่ 13 มกราคม (และ 1 ตุลาคม)

เรมิจิอุสแห่งแร็งส์

เรมิจิอุสแห่งแร็งส์(ลาออน,437เกี่ยวกับ -แร็งส์13 มกราคม ค.ศ. 533) เป็นอาร์ชบิชอปชาวแฟรงก์

ทรงได้รับการเคารพเป็นนักบุญโดยโบสถ์คาทอลิก. ทรงเป็นที่ปรึกษาและเลขานุการฝ่ายกฎหมายของพระมหากษัตริย์

ซาน เรมิจิโอ, vescovo di Reims, dopo che il re Clodoveo nel Natale 498 fu iniziato al sacro fonte battesimale ed ai sacramenti della fede, convertì i Franchi a Cristo e, dopo oltre sessant’anni di episcopato, lasciò questa vita ragguardevole per santità.

Roman Martyrology ฉบับล่าสุด (พ.ศ. 2544) รำลึกถึงนักบุญเรมิจิอุสในวันที่ 13 มกราคม นาตาลีสที่สิ้นพระชนม์ ในขณะที่ความทรงจำเกี่ยวกับพิธีกรรมทางเลือกของเขาในฝรั่งเศสมีการเฉลิมฉลองในวันที่ 15 มกราคม ซึ่งเป็นวันฝังศพของเขา

Il calendario della forma extra-ordinaria del Rito Romano pone la sua commemorazione al 1° ottobre, anniversario della traslazione solenne dei suoi resti nella basilica a lui dedicata, traslazione autorizzata dal pontefice San Leone IX il 1° ottobre 1049.

กาลครั้งหนึ่งแม้แต่ Martyrology ก็จำเขาได้ในวันที่ 1 ตุลาคม และยังคงมีการเฉลิมฉลองในวันนั้นในหลาย ๆ แห่ง

นิรุกติศาสตร์: Remigio = ใครเป็นคนพาย, คนพายเรือ, จากภาษาละติน

ตราแผ่นดิน: ไม้เท้าอภิบาล, ขวดน้ำมัน

Martyrology ของโรมัน: ในเมืองแร็งส์ ซึ่งยังอยู่ในกอลเบลเยียม ปัจจุบันอยู่ในฝรั่งเศส การสถาปนาของนักบุญเรมิจิอุส พระสังฆราช: หลังจากที่กษัตริย์โคลวิสทรงเริ่มเข้าในอ่างบัพติศมาอันศักดิ์สิทธิ์และศีลระลึกแห่งศรัทธา พระองค์ทรงเปลี่ยนชาวแฟรงค์มาเป็นพระคริสต์ และหลังจากนั้นกว่าหกสิบปี ของพระสังฆราช พระองค์ทรงละชีวิตนี้ไว้ด้วยความบริสุทธิ์

Nato cittadino romano, Remigio vede crollare nel 476 l’Impero di Occidente e sparire il dominio di Roma nella sua Gallia, che passa in mano alle tribù barbariche di Burgundi, Alamanni e Visigoti. Sul finire del V secolo, il popolo germanico dei Franchi occupa via via il Paese, al quale darà infine anche il proprio nome: Francia.

Remigio appartiene al ceto dei gallo romani, legati da generazioni alla cultura latina, da cui ora provengono molti uomini di Chiesa. Viene acclamato vescovo di Reims prima di compiere i trent’anni, e un suo fratello di nome Principio sarà vescovo di Soissons.

All’epoca, la Gallia è un arcipelago di isole e isolette cattoliche, in un mare formato da Burgundi e Visigoti di fede ariana, mentre le campagne sono ancora pagane, come a loro modo pagani sono anche i Franchi, condotti in Gallia dal re Childerico.

แม้ว่าชาวแฟรงค์จะพัฒนาน้อยกว่าชนชาติอื่นๆ ก็ตาม ยังคงเป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม (ไม่สวมหมวกกันน็อคหรือชุดเกราะ) และเคยให้บริการทางทหารที่ดีแก่โรมในอดีต
Morto nel 482 Childerico, gli succede il figlio Clodoveo quindicenne. A lui Remigio, vescovo cattolico in territorio franco, scrive lettere rispettose e insieme autorevoli. Una di esse dice: “Vegliate a che il Signore non distolga lo sguardo da voi. Consigliatevi con i vostri vescovi.

Divertitevi con i giovani, ma deliberate coi vecchi”. Da un lato lo ammonisce, dall’altro riconosce la sua sovranità: un muoversi anche da politico, che è inevitabile per Remigio, “evangelizzatore a vita” tra i Franchi.

E’ un aiuto prezioso per Clodoveo, perché favorisce l’adesione degli altri vescovi e dei gruppi galloromani. Così il re giungerà a essere padrone del Paese, dopo la vittoria del 507 a Vouillé sui Visigoti, dando così l’inizio alla dinastia dei Merovingi. Ma non c’è soltanto la politica. Su di lui influisce fortemente in senso religioso la moglie Clotilde, che è già cattolica; influisce Remigio, che lo istruisce personalmente nella fede.

E molti atti successivi del re Clodoveo rivelano una religiosità personale autentica. Si arriva così al suo battesimo, per opera del vescovo, a Reims, in un giorno di Natale di un anno incerto. Alcuni sostengono fosse il 497. In un’iscrizione della fine del XV secolo a Reims si legge: “L’an de grace cinq cent le roy Clovis – receut a Reims par saint Remy baptesme”. Saremmo allora al 500.

Ma dopo quel Natale, quale che sia, riprende il lungo, feriale lavoro di Remigio per annunciare il Vangelo a chi non è re né principe; senza poeti e cronisti al seguito. Una fatica durata quasi settant’anni, secondo una tradizione. Un’immersione totale nei suoi doveri, oscuramente portata avanti, e di cui si parlerà soltanto dopo la sua morte, quando Remigio sarà acclamato santo direttamente dalla voce popolare.

L’ultima edizione del Martirologio Romano (2001) ricorda San Remigio il 13 gennaio, suo dies natalis, mentre la sua memoria liturgica facoltativa in Francia è celebrata il 15 gennaio, giorno della sua sepoltura. Il calendario della forma extra-ordinaria del Rito Romano pone la sua commemorazione al 1° ottobre, anniversario della traslazione solenne dei suoi resti nella basilica a lui dedicata, traslazione autorizzata dal pontefice San Leone IX il 1° ottobre 1049.

กาลครั้งหนึ่งแม้แต่ Martyrology ก็จำเขาได้ในวันที่ 1 ตุลาคม และยังคงมีการเฉลิมฉลองในวันนั้นในหลาย ๆ แห่ง

โบสถ์ที่อุทิศให้กับ San Remigio:

• อิตาลี
  • โบสถ์ San Remigio, Fosdinovo (Massa และ Carrara) ซึ่งมีพระบรมสารีริกธาตุของนักบุญนำมาจากลุกกาที่นั่นในปี 1701 รวมถึงรูปปั้นที่มีอายุย้อนกลับไปในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 14 โดยมีรูปปั้นครึ่งตัววางไว้ด้านบน ของประตูทางเข้าและการอ้างอิงอื่น ๆ อีกมากมายเกี่ยวกับนักบุญชาวฝรั่งเศส
  • โบสถ์ San Remigio, Carignano (ตูริน)
  • โบสถ์ซานเรมิจิโอ เมืองฟลอเรนซ์
  • มหาวิหารแห่งเอสเอส จิโอวานนี่ บัตติสต้า และ เรมิจิโอ, การิญญาโน (ตูริน)
  • โบสถ์ซาน เรมิจิโอ, กาวาสโซ นูโอโว (ปอร์เดโนเน)
  • โบสถ์ซานเรมิจิโอ วิลลาเดอาติ (อเลสซานเดรีย)
  • โบสถ์ซานเรมิจิโอ โกอิโด (ปาเวีย)
  • คำปราศรัยที่ San Remigio, Verbania-Pallanza
  • Parish of San Remigio, Colleverde, Guidonia Montecelio (โรม)
  • Parish of San Remigio, Vione (เบรสเซีย)
  • เขตแพริชอัสสัมชัญของพระแม่มารีและซานเรมิจิโอ, อาริญญาโน (ตูริน)
  • เขตซาน เรมิจิโอ วิโมโดรเน (มิลาน)
  • โบสถ์เซนต์อิลาริโอและเรมิจิโอ, ฟิกเลียโร, เบเรกาซโซกับฟิกเลียโร, (โคโม)
  • โบสถ์ San Remigio, Endine Gaiano (แบร์กาโม) ในตำบลเอนดีน มีการเก็บรักษาโบราณวัตถุที่แท้จริงของบิชอปแห่งแร็งส์ไว้ เช่นเดียวกับรูปปั้นไม้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาให้บัพติศมากับกษัตริย์โคลวิส ย้อนหลังไปถึงปี 1867 และประชากรทำให้เป็น "Ex voto"
  • โบสถ์ซานเรมิจิโอในเซเดรียโน (มิลาน)
  • คำปราศรัยของ San Remigio, Busto Garolfo (มิลาน)
  • อดีต Abbey of San Remigio of Parodi Ligure เป็นของชุมชนเบเนดิกตินโบราณ ห่างจาก Gavi ไม่ถึง 4 กม.
  • โบสถ์ซานติ มาเรีย เอ เรมิจิโอ ในเปเชตโต ดิ วาเลนซา (อาเลสซานเดรีย)

• ฝรั่งเศส
  • มหาวิหารซานเรมิจิโอในเมืองแร็งส์

San Remigio เป็นนักบุญอุปถัมภ์ของ:

• อาริญาโน (ตูริน)
• คาริญญาโน (ตูริน)
• กาวาสโซ นูโอโว (ปอร์เดโนเน่)
• ฟอสดิโนโว (มาสซ่า และ คาร์รารา)
• โกลเบร์เด้ (กุยโดเนีย มอนเตเซลิโอ)
• หมู่บ้าน Saint-Rhémy แห่ง Saint-Rhémy-en-Bosses (Aosta Valley)
• เซดริอาโน (มิลาน)
• บียาเดติ (อเลสซานเดรีย)
• เปเชตโต ดิ วาเลนซา (อเลสซานเดรีย)
• วิโมโดรเน่ (มิลาน)
• วิโอเน่ (เบรสชา)

งานฉลองนักบุญที่คุณตั้งชื่อตาม

โดยทั่วไปวันตั้งชื่อจะมีการเฉลิมฉลองในวันที่ 13 มกราคม เพื่อเป็นเกียรติแก่นักบุญเรมิจิอุส พระอัครสังฆราชแห่งแร็งส์
พวกเขายังจำชื่อนี้ได้ในวันที่ต่อไปนี้:

19 มกราคม นักบุญเรมิจิอุส พระอัครสังฆราชแห่งรูอ็อง
20 มีนาคม นักบุญเรมิจิอุส พระสังฆราชแห่งสตราสบูร์ก
19 มิถุนายน นักบุญเรมิจิอุส อิโซเร พระสงฆ์เยสุอิต หนึ่งในมรณสักขีชาวจีน
28 ตุลาคม นักบุญเรมิจิอุส พระอัครสังฆราชแห่งลียง

แหล่งที่มา© ครอบครัวคริสเตียน | วิกิพีเดีย