San Remigio

San Remigio: festohet më 13 janar (dhe 1 tetor)

Remigius i Reims(Laon, 437rreth -Reims13 janar 533) ishte një kryepeshkop frank.

Ai nderohet si shenjtor ngaKishe katolike. Ai ishte këshilltar dhe sekretar ligjor i mbretit.

St Remigius, peshkopi i Reims-it, pasi mbreti Clovis u inicua në fondin e shenjtë të pagëzimit dhe sakramentet e besimit në Krishtlindjet 498, i konvertoi frankët në Krishtit dhe, pas më shumë se gjashtëdhjetë vjetësh episkopatë, ai e la këtë jetë të mrekullueshme për shenjtëri.

Edicioni i fundit i Martirologjisë Romake (2001) përkujton Shën Remigiusin më 13 janar, vdes në natalis, ndërsa përkujtimi i tij liturgjik fakultativ në Francë kremtohet më 15 janar, ditën e varrimit të tij.

Il calendario della forma extra-ordinaria del Rito Romano pone la sua commemorazione al 1° ottobre, anniversario della traslazione solenne dei suoi resti nella basilica a lui dedicata, traslazione autorizzata dal pontefice San Leone IX il 1° ottobre 1049.

Dikur edhe Martirologjia e kujtonte më 1 tetor dhe ende sot në shumë vende festohet në atë datë.

Etimologjia: Remigio = që është në rrem, vozitës, nga latinishtja

Stema: Stafi i Bariut, Shishkë me vaj

Martirologjia romake: Në Reims ende në Galinë Belgjike, tani në Francë, depozitimi i Shën Remigius, peshkop: pasi Mbreti Clovis u inicua në fondin e shenjtë të pagëzimit dhe sakramentet e besimit, ai i konvertoi frankët në Krishtit dhe, pas më shumë se gjashtëdhjetë vjetësh episkopatë, ai e la këtë jetë të mrekullueshme për shenjtëri.

I lindur si qytetar romak, Remigius pa se Perandoria Perëndimore u shemb në 476 dhe sundimi i Romës u zhduk në Galinë e tij, e cila kaloi në dorë alle tribù barbariche di Burgundi, Alamanni e Visigoti. Sul finire del V secolo, il popolo germanico dei Franchi occupa via via il Paese, al quale darà infine anche il proprio nome: Francia.

Remigio i përket klasës gallo-romake, e lidhur për breza me kulturën latine, nga e cila tani vijnë shumë burra. Kisha. Viene acclamato vescovo di Reims prima di compiere i trent’anni, e un suo fratello di nome Principio sarà vescovo di Soissons.

All’epoca, la Gallia è un arcipelago di isole e isolette cattoliche, in un mare formato da Burgundi e Visigoti di fede ariana, mentre le campagne sono ancora pagane, come a loro modo pagani sono anche i Franchi, condotti in Gallia dal re Childerico.

Më pak të evoluar se popujt e tjerë, frankët janë megjithatë luftëtarë të mëdhenj (ata nuk mbajnë helmetë apo forca të blinduara) dhe i kanë bërë shërbime të mira ushtarake Romës në të kaluarën.
Childeric vdiq në 482, pasuar nga djalin Clodoveo quindicenne. A lui Remigio, vescovo cattolico in territorio franco, scrive lettere rispettose e insieme autorevoli. Una di esse dice: “Vegliate a che il Signore non distolga lo sguardo da voi. Consigliatevi con i vostri vescovi.

Divertitevi con i giovani, ma deliberate coi vecchi”. Da un lato lo ammonisce, dall’altro riconosce la sua sovranità: un muoversi anche da politico, che è inevitabile per Remigio, “evangelizzatore a vita” tra i Franchi.

E’ un aiuto prezioso per Clodoveo, perché favorisce l’adesione degli altri vescovi e dei gruppi galloromani. Così il re giungerà a essere padrone del Paese, dopo la vittoria del 507 a Vouillé sui Visigoti, dando così l’inizio alla dinastia dei Merovingi. Ma non c’è soltanto la politica. Su di lui influisce fortemente in senso religioso la moglie Clotilde, che è già cattolica; influisce Remigio, che lo istruisce personalmente nella fede.

E molti atti successivi del re Clodoveo rivelano una religiosità personale autentica. Si arriva così al suo battesimo, per opera del vescovo, a Reims, in un giorno di Natale di un anno incerto. Alcuni sostengono fosse il 497. In un’iscrizione della fine del XV secolo a Reims si legge: “L’an de grace cinq cent le roy Clovis – receut a Reims par saint Remy baptesme”. Saremmo allora al 500.

Ma dopo quel Natale, quale che sia, riprende il lungo, feriale lavoro di Remigio per annunciare il Vangelo a chi non è re né principe; senza poeti e cronisti al seguito. Una fatica durata quasi settant’anni, secondo una tradizione. Un’immersione totale nei suoi doveri, oscuramente portata avanti, e di cui si parlerà soltanto dopo la sua morte, quando Remigio sarà acclamato santo direttamente dalla voce popolare.

L’ultima edizione del Martirologio Romano (2001) ricorda San Remigio il 13 gennaio, suo dies natalis, mentre la sua memoria liturgica facoltativa in Francia è celebrata il 15 gennaio, giorno della sua sepoltura. Il calendario della forma extra-ordinaria del Rito Romano pone la sua commemorazione al 1° ottobre, anniversario della traslazione solenne dei suoi resti nella basilica a lui dedicata, traslazione autorizzata dal pontefice San Leone IX il 1° ottobre 1049.

Dikur edhe Martirologjia e kujtonte më 1 tetor dhe ende sot në shumë vende festohet në atë datë.

Kishat kushtuar San Remigio:

• Itali
• Kisha famullitare e San Remigio, Fosdinovo (Massa dhe Carrara), ku ndodhen reliket e shenjtorit të sjella atje në 1701 nga Lucca, si dhe një statujë që daton në gjysmën e dytë të shekullit të 14-të, një bust i vendosur në majë të portali i hyrjes dhe shumë referenca të tjera për shenjtorin francez.
• Kisha e San Remigio, Carignano (Torino).
• Kisha e San Remigio, Firence.
• Katedralja e SS. Giovanni Battista dhe Remigio, Carignano (Torino).
• Kisha e San Remigio, Cavasso Nuovo (Pordenone).
• Kisha e San Remigio, Villadeati (Alessandria).
• Kisha e San Remigio, Goido (Pavia).
• Oratoria e San Remigios, Verbania-Pallanza.
• Famullia e San Remigio, Colleverde, Guidonia Montecelio (Romë).
• Famullia e San Remigio, Vione (Brescia).
• Zonja e Famullisë së Virgjëreshës Mari dhe San Remigio, Arignano (Torino).
• Famullia e San Remigio Vimodrone, (Milano).
• Kisha e Shenjtorëve Ilario dhe Remigio, Figliaro, Beregazzo con Figliaro, (Como).
• Kisha e San Remigio, Endine Gaiano (Bergamo). Në famullinë e Endine ndodhet një relike autentike e peshkopit të shenjtë të Reims, si dhe një statujë prej druri, e cila e paraqet atë duke pagëzuar mbretin Clovis, që daton në 1867 dhe e bërë si "Ex voto" nga popullata.
• Kisha San Remigio në Sedriano (Milano).
• Oratoria e San Remigio, Busto Garolfo (Milano).
• Ish Abbey i San Remigio në Parodi Ligure i përket një vendbanimi të lashtë benediktine më pak se 4 km nga Gavi.
• Kisha famullitare e Santi Maria e Remigio, e Pecetto di Valenza (Alessandria).

Francë
Bazilika e San Remigius në Reims.

San Remigio është shenjt mbrojtës i:

• Arignano (Torino)
• Carignano (Torino)
• New Cavasso (Pordenone)
• Fosdinovo (Massa dhe Carrara)
• Colleverde (Guidonia Montecelio)
• Fshati Saint-Rhémy i Saint-Rhémy-en-Bosses (Lugina Aosta)
• Sedriano (Milano)
• Villadeati (Alessandria)
• Pecetto i Valencias (Aleksandri)
• Vimodrone (Milano)
• Vione (Brescia)

Festa e shenjtorit që ju keni emëruar
Dita e emrit festohet përgjithësisht më 13 janar për nder të Shën Remigius, kryepeshkop i Reims.
Ata gjithashtu kujtohen me këtë emër, në datat e mëposhtme:

19 janar, Shën Remigius, kryepeshkop i Rouen-it
20 mars, Shën Remigius, peshkop i Strasburgut
19 qershor, Shën Remigius Isoré, prift jezuit, një nga martirët kinezë
28 tetor, Shën Remigius, kryepeshkop i Lionit

burimet © Familje e krishterë | Wikipedia

Përditësimi i fundit: 30 dhjetor 2022 10:53 nga Remigius Robert