Legere tempus: X minuta

Conversio sancti Pauli

Contentus index

Summary

“Quis nos separabit a caritate Christi? Tribulatio, angustia, persecutio, fames, nuditas, pericula, gladius? Secundum quod scriptum est: Tota die mortificati sumus de vobis, tamquam oves ad occisionem ducti sumus. Sed in his omnibus praevalemus ei qui nos dilexit. Certus sum enim, quod neque mors neque vita neque angeli neque virtutes neque praesentia neque futura neque altitudo neque profundum neque alia quaelibet creatura poterit nos separare a caritate quam habet Deus in nobis in Christo Jesus Dominus noster. (Rom 8, 35-39).

Dominus patiens est, et gratia eius in multis et in multis locis manifestatur. Exspectabat autem Saulum in via Damascum, ut cor mutaret et unum de fidelissimis suis apostolis faceret. Ut sanctificet eum. Ille eum sua luce et voce amplexus ad urbem in quam multi Christiani confugerant volitans. Preda indagata, cui Pontifex permiserat.

Pharisaeus natus, custos orthodoxiae

Saul Iudaeus, ex haeresi Pharisaeorum rigidissimus. Naturale est igitur illi, in schola Gamalielis exercitati, fidelissimam Legis Mosaicae observantiam in primorum Christianorum acerbissimam persecutionem transformare. Et expulsis eis ab Jerosolymis, statuit eos usque Damascum, ubi erant absconditi. Sed hic bene erat quod eum exspectabat Dominus.

Occursus cum Iesu

Factum est autem, cum iter faceret et appropinquaret Damasci, subito circumdedit eum lux de caelo et cum caderet in terram, audivit vocem dicentem sibi: “Saule, Saule, quid tu? me persequeris? (Act 9.4)». "Quis es?" interrogavit. Quod Iesus, quem tu persequeris, ipse audiuit. "Quid me vis facere, Domine?" At ille iterum interrogavit.

Respondit : Vade in Damascum, et ibi monstrabo tibi voluntatem meam. Sic caecus et mutus, sed anima nova, venit Damascum et hic mansit per triduum in ieiuniis et assiduis orationibus, donec pervenisset ad Ananiam presbyterum — alius sanctus, cuius hodie meminit Ecclesia — qui eum baptizavit. caritas Christi ei non solum oculorum aspectum, sed etiam cordis dat ei.

Evangelizatio in moventur

In Damasco enim Paulus inchoabit suam praedicationem, ac deinde Hierosolymam migrabit. Hic Petrum et alios Apostolos conveniet: primo cavent, deinde eum inter eos excipient et ei demum de Iesu colloquuntur, et Tarsus in patriam reversus, evangelizationis opus prosequebatur, multorum semper discriminibus laborantibus. Judaei et Christiani, pro mutatione facta. Postea Paulus Tarsus Antiochiam ibit, ubi communicabit cum communitate locali. Primus verus missionarius in historia, cum necessitatem Verbi ad omnes homines adduceret, nemo iam Paulum a Christi amore separare potuit.

fons © Vaticanus News - Dicasterium pro Communicatione

Benedictus XVI.3 Septembris 2008)

Dilecti fratres et sorores,

Hodierna catechesis tradetur experientiae quam sanctus Paulus in via Damascum habuit ac propterea quod eius conversio vulgo appellatur.

Omnino in itinere Damascum primis XXX primi saeculi et post tempus in quo Ecclesiam persecutus est, decretorium est momentum. vita ad Paulum. Multa de eo scripta sunt et sane ex diversis. Certum est, metae ibi contigisse, vel potius prospectum inversionem. Dein improviso coepit considerare "damnum" et "alienum" omnia quae ei antea constituerunt summum specimen, quasi causam suae existentiae (cf.Phil 3,7-8). Quid acciderat?

Hac de re duplices fontes habemus. Primum genus, optimae notae, fabulae a Luca scriptae sunt, qui rem ter in the enarratActa Apostolorum(cf*9,1-19;22,3-21;26,4-23). Mediocris lector fortasse nimis in nonnullis rebus immorari tentatur, ut lumen de caelo, de lapsu ad terram, de voce vocatione, de nova caecitatis conditione, de sanatione, de lapsu squamarum ab oculis; jejunium.

Sed omnia haec singularia referunt ad eventum rei: Christus resuscitatus ut praeclarum lumen apparet et ad Saul loquitur, eius cogitationes et vitam ipsam commutans. Resuscitati splendor eum caecum reddit: ita quod res eius interna fuit etiam extrinsecus apparet, eius caecitas ad veritatem, lumen quod Christus est. Et tunc « sic » eius definitivum Christo in baptismo oculos iterum aperit, Eum revera videt.

Baptismus etiam in Ecclesia antiqua vocatus est"lucere"quia hoc sacramentum illuminat, ut vere videamus. Quod hoc modo theologice indicatur, etiam corporaliter in Paulo efficitur: interiore caecitate sanatus, bene videt.

Sanctus igitur Paulus non cogitatione, sed eventu mutatus est, inexsuperabilis Resuscitati praesentia, de qua numquam postea dubitare potuit, eventus testimonii huius conventus tam validus fuit. Fundamentaliter vitam Pauli mutavit; hoc sensu de conversione loqui possumus et debemus.

Hic conventus centrum est fabulae S. Lucae, qui bene usus est fabulam quae probabiliter in communitate Damasci orta est. This is suggested by the colour of the local given present by Ananias and by the names of both vicus et dominus domus ubi Paulus mansit (cf.At9.11).

Secundum genus fontium in conversione istorum constituiturEpistulaede Sancto Paulo. De hoc eventu numquam singillatim locutus est, ut opinor, quod quisque cognosceret essentiam historiae suae, omnes sciebant a persecutore in fervidum Christi apostolum transformatum fuisse. Quod factum est non propriam considerationem, sed eventum fortem consecutum, occursus cum Resuscitato.

Quamvis de singulis non loquatur, pluries commemorat hoc ipsum momentum, id est, quod ipse testis est resurrectionis Iesu, cuius statim revelationem ab ipso Iesu accepit una cum missione. apostoli. Hic locus luculentissimus invenitur in eo quod centrum est historiae salutis: mors et resurrectio Iesu et apparitiones ad testes (cfr.1 Cor15).

Verba traditionis antiquae, quam et ab ecclesia Ierosolymitana accepit, dicit Iesum, qui mortuus est crucifixus, sepultus, et resurrexit post resurrectionem apparuisse, primo Cephae, id est Petro, deinde duodecim. deinde quingentos fratres, qui in plerisque eo tempore adhuc vivebant, deinde Iacobo, deinde omnibus Apostolis.

Et huic fabulae ex traditione recepta subiungit:"Minime vero omnium novissime visus est".(1 Cor15.8). Sic declarat hoc apostolatus eius ac novae vitae fundamentum. Sunt etiam alii textus in quibus idem apparet;"Per Iesum Christum accepimus gratiam apostolatus".(cf*Rm1,5); adhuc est;"Nonne vidi Iesum Dominum nostrum?"(1 Cor9.1) verba quibus notat aliquid quod quisque novit.

Et tandem textus latissimus legi potest inGal1.15-17:sed cum qui elegit me de utero matris meae et vocavit me per gratiam suam, dignatus est mihi revelare Filium suum, ut annuntiarem eum in gentibus, sine consilio et consilio, et ne irem ad eos qui ierant Hierosolymam. ante me erant apostoli, ivi in Arabiam et deinde reversus sum Damascum.. In hoc"Apologia auto-"firmiter urget se etiam verum esse testimonium resuscitati, suam habere missionem immediate a Resuscitato receptam.

Hinc perspicere possumus duos fontes, Actus Apostolorum et Sancti Pauli Epistolas, in fundamentali loco convenire et consentire: Resuscitatus locutus est ad Paulum, eum ad apostolatum vocavit, illum verum apostolatum constituit, testimonium reddidit. resurrectio, cum peculiari munere annuntiandi Evangelium paganis, mundo graeco-romano.

Eodem autem tempore Paulus cognovit se, licet necessitudinis cum Resuscitato immediata necessitudine, in communionem Ecclesiae inire debere, se baptizandum esse, necesse est ut cum ceteris Apostolis consentaneus vivat. In hac tantum communione cum omnibus potest esse verus apostolus, sicut diserte scribit in Prima Epistula ad Corinthios:"Ego et illi sic praedicant et sic credidisti".(15, 11). Annuntiatio una est Resuscitati, quia unus est Christus.

Ut videre licet, in omnibus his locis Paulus numquam hoc momentum interpretatur ut conversionis factum. Quare? Hypotheses multae sunt, sed mihi ratio perspicuissima est. Haec meta in vita sua, haec transformatio totius esse eius non fuit fructus processus psychologici, intellectualis ac moralis maturationis vel evolutionis, sed ab extra venit: non fuit fructus cogitationis, sed occursus. Christus Jesus.

Hoc sensu non fuit simpliciter conversio, maturatio sui « ego », sed mors et resurrectio pro se: alia exsistentia eius mortua est et alia nova cum Christo resuscitato nata est. Non aliter explicari potest haec Pauli renovatio. Omnes analyses psychologicae non possunt explicare quaestionem ac solvere.

Solus eventus, validus cum Christo congressus, clavis est ad cognoscendum id quod factum est: mors et resurrectio, renovatio ab Eo qui se ostenderat et ei locutus est. Hoc sensu profundiore loqui possumus ac debemus de conversione.

Hic conventus vera renovatio est quae omnes suos ambitus mutavit. Nunc dicere potest id, quod olim essentiale ac fundamentale pro Ipso fuit, pro Eo factum esse"coenum"; iam non est" mereor " ;sed detrimentum, quia nunc sola vita in Christo excedit.

Nihilominus non putandum est, Paulum in caeco eventu ita clausum fuisse. Cuius contrarium est, quia Christus resuscitatus est lux veritatis, lux ipsius Dei. Hoc cor dilatavit, omnibus patefecit. Hoc momento in vita sua bona et vera non amisit haereditatem, sed novo modo sapientiam, veritatem, altitudinem Legis et prophetarum intellexit, in novo agnovit. .

Eodem tempore ratio ejus patuit gen- tium sapientiae; Se Christo toto corde aperiens, factus est capax lato colloquio cum omnibus, factus est capax omnibus omnibus fieri. Ita vere paganorum Apostolus esse potuit.

Venientes nunc ad nosmetipsos, interrogamus nosmetipsos, quid sibi vult hoc? Significat etiam nobis christianismum non esse novam philosophiam neque novam moralem.Christiani sumus nonnisi si Christum offendimus. Certe non se nobis in hac inexpugnabili et lumi- nabili modo ostendit, sicut cum Paulo fecit, ut eum omnium hominum faceret apostolum.

Sed nos quoque occurrere possumus Christo in lectione Sacrae Scripturae, in oratione, in vita liturgica Ecclesiae. Cor Christi attingere possumus eumque tangendo sentire. In hac sola relatione personali cum Christo, in hoc ipso congressu cum Resuscitato vere christiani efficimur. Et sic ratio nostra aperit, omnis sapientia Christi et omnis veritatis ubertas aperit.

Oremus igitur Dominum ut nos illuminet, in nostro mundo praesentiae eius occursu nos donet: et sic nobis fidem vivam, cor apertum, magnam charitatem omnibus praebeat, quae mundum renovare possit.