Uroczystość Wszystkich Świętych

Tempo di lettura: 10 minuti

Przeczytaj historię uroczystości Wszystkich Świętych

Già sul finire del II secolo troviamo una vera e propria venerazione dei santi.

All’inizio, i santi martiri, ai quali ben presto furono assimilati gli apostoli, testimoni ufficiali della fede. Dopo le grandi persecuzioni dell’Impero romano, diventano gradualmente oggetto di venerazioni uomini e donne che hanno vissuto in modo bello, eroico la vita cristiana: il primo santo non martire fu san Martino di Tours.

Verso la fine dell’anno mille, di fronte all’incontrollato sviluppo della venerazione dei santi, e del “commercio” attorno alle reliquie, si elaborò un processo per la canonizzazione, fino ad arrivare alla prova dei miracoli. La solennità di tutti i Santi ha inizio in Oriente, nel IV secolo, per poi diffondersi, pur con date diverse.

w Rzymie, 13 maja; w Anglii i Irlandii, począwszy od VIII wieku, 1 listopada. Ta ostatnia data zadomowiła się także w Rzymie począwszy od IX wieku. Uroczystość przypada na koniec roku liturgicznego, kiedy Kościół wpatruje się w ostateczny termin i myśli już o tych, którzy przekroczyli bramy nieba.

Widząc tłumy, Jezus wszedł na górę, usiadł i podeszli do Niego Jego uczniowie. Tak
zaczął mówić i nauczał ich, mówiąc:
„Błogosławieni ubodzy w duchu,
bo do nich należy królestwo niebieskie.

Błogosławieni, którzy się smucą,
bo będą pocieszeni.
Błogosławione są mity,
ponieważ oni odziedziczą ziemię.

Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości,
bo będą zadowoleni.
Błogosławieni miłosierni,
bo znajdą miłosierdzie.
Błogosławieni czystego serca,
ponieważ ujrzą Boga.

Błogosławieni wprowadzający pokój,
gdyż będą nazwani dziećmi Bożymi.
Błogosławieni prześladowani za sprawiedliwość,
bo do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy z mego powodu będą wam urągać, prześladować was i fałszywie mówić na was wszelkie zło. Radujcie się i radujcie, bo wielka jest wasza nagroda w niebie.”(Mt 5,1-12a)

Święci

I santi e le sante – autentici amici di Dio – ai quali la Chiesa oggi c’invita a volgere lo sguardo, sono uomini e donne che si sono lasciati affascinare da questa proposta, che hanno accettato di percorrere la via delle Beatitudini.

Nie dlatego, że są lepsi i odważniejsi od nas: po prostu dlatego, że „wiedzieli”, że wszyscy jesteśmy dziećmi Bożymi i doświadczyli tego. Poczuli się jak „grzesznicy, którym przebaczono”: to są święci. Nauczyli się poznawać siebie, kierować swoje siły w stronę Boga, w stronę siebie i innych, wiedząc, jak zaufać swojej kruchości, Miłosierdziu Bożemu.

Oggi ci spronano a puntare in alto, a guardare lontano, alla meta e al premio che ci attende; ci spronano a non rassegnarci di fronte alle fatiche del quotidiano perché la vita non solo ha una fine, ma soprattutto ha un fine, la comunione eterna con Dio.

Przez to święto Kościół wskazuje nam i wspiera nas świętych, przyjaciół Boga i wzory błogosławionego życia, którzy orędują za nami, zachęcając nas do intensywniejszego przeżywania ostatniej mili roku liturgicznego, będącego znakiem-symbolem drogi życia .

Osiem sposobów

Chodzi o podążanie drogą, a raczej ośmioma drogami wytyczonymi przez Jezusa i wskazanymi w Ewangelii: błogosławieństwami.„Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie…”: il punto di forza non è tanto sul “beati”, quanto sul “perché”. Non sei “beato” perché “povero”, ma sei beato perché, in quanto povero, sei nella condizione privilegiata di ricevere il regno dei cieli.

E così sarà per le altre sette condizioni: “Beati quelli che sono nel pianto, perché saranno consolati”; “beati i miti, perché avranno in eredità la terra”; “beati quelli che hanno fame e sete della giustizia, perché saranno saziati”; “beati i misericordiosi, perché troveranno misericordia”;

“Beati i puri di cuore, perché vedranno Dio”; “beati gli operatori di pace, perché saranno figli di Dio”; “beati i perseguitati per la giustizia, perché di essi è il regno dei cieli”; “beati quando vi insulteranno…rallegratevi, perché grande è la vostra ricompensa nei cieli”.

To właśnie „dlaczego” wszystko wyjaśnia, pokazuje, gdzie mity znajdą zaufanie; gdzie pracownicy pokojowi odnajdą radość... „Błogosławieni” nie mają zatem być zwykłym uczuciem, o ile jest to ważne, ale raczej pragnieniem stanięcia na nogi, nie zniechęcenia się, nie dawania w górę, aby iść do przodu... bo Bóg jest z tobą. W Tobie.

Il punto, quindi, è vedere Dio, essere dalla sua parte, essere fatti oggetto delle sue attenzioni. Contemplare Dio non in paradiso, ma già oggi.

Oto osiem dróg, którymi jesteśmy zaproszeni, abyśmy i my mogli uczestniczyć w radości wskazanej przez Apokalipsę, a którą wszyscy możemy podążać: „Kochani, widzicie, jaką miłość obdarzył nas Ojciec, abyśmy zostali nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście jesteśmy... już teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy...” (1Gv, seconda lettura).

My – mówi refren psalmu w odpowiedzi na pierwsze czytanie – jesteśmy „pokolenie, które szuka oblicza Pana”. I nie dlatego, że jesteśmy dobrzy, czy nie, ale dlatego, że sam Bóg tego chciał

I ja?

In queste “8 Parole” che sono le beatitudini, Gesù mi rivolge un invito: “A te interessa il regno dei cieli? Ti interessa coltivare una misura alta della vita?”.

Certo, il mondo va per un’altra strada: ci invita a sentirci felici attraverso una vita adagiata ed economicamente solida, altro che “poveri in spirito”. Ci invita a divertirci in ogni modo e con ogni mezzo, altro che “beati coloro che sono nel pianto”.

C’invita a farci sentire, a prevalere sugli altri, altro che essere miti. C’invita a saziarci di tutto, senza se e senza ma, altro che saziarci di pace e di giustizia. C’invita a pensare a noi stessi, altro che a essere misericordiosi.

Zaprasza nas, abyśmy szli tam, gdzie prowadzi cię serce, zaspokajając każdą pasję, a nie będąc czystym sercem. Zaprasza nas, abyśmy bronili naszych płotów, zamiast być budowniczymi pokoju. Zaprasza nas, abyśmy zwyciężyli i prześladowali, a nie pozwalali się obrażać!

Le Beatitudini possono veramente apparire assurde, eppure sono le 8 Vie per una vita bella, beata, felice…una vita riuscita. O, se vogliamo, una vita santa.

I nie chodzi tu o słowa, nie chodzi o idee... bo jeśli uważnie się przyjrzymy, Błogosławieństwa przedstawiają nam fotografię samego Jezusa: biednego, cichego, uległego, miłosiernego... ożywianego wyłącznie wolą.zająć się sprawami Ojca” (por. Łk 2, 41-50).

Jak wspomniałem, mocna strona nie leży w „błogosławionym”, ale w „dlaczego”: błogość, szczęście wynika z posiadania sensu życia, z posiadania kierunku, powodu do życia, a także tego, dla kogo życie warto stracić: „Nie wiedzieliście, że muszę być w sprawach mojego Ojca?”, „…bo do nich należy królestwo niebieskie”.

Radość zatem, błogość nie bierze się z warunków zewnętrznych, czy to dobrobytu, przyjemności, sukcesu... wszystkich doświadczeń kruchych i ulotnych (por. Mt 7,24-28: dom na piasku i skale), ale z obietnicy szczęścia od Boga tym, którzy biorą sobie do serca pewne zachowania i manifestują je w życiu codziennym

Święci obok

La solennità di oggi ci mostra quindi che una vita “beata”, “bella”, “riuscita”, “santa” … è possibile.

È stata possibile ieri, ed è possibile oggi. Per tutti. Con noi. Noi possiamo diventare quei “santi della porta accanto” di cui ci ha parlato Papa Francesco.

Cioè uomini e donne riconciliati con noi stessi, con gli altri e con Dio, capaci di far risplendere la luce dell’Amore misericordioso di Dio dentro lo scorrere della vita quotidiana. In famiglia, al lavoro, durante il tempo libero…sapendo vivere “Gesù”, sapendo fidarci delle sue “8 vie”.

Wraz z chrztem wszyscy jesteśmy już święci, choć o tym nie wiemy! Zbyt często nawet nie zdajemy sobie sprawy z tej możliwości, którą chrzest umieścił w naszych rękach, a jednak ona istnieje. Bo Jezus tak chciał!

Anegdota

Durante una visita a una chiesa di Torino, un bimbo della scuola ha chiesto spiegazioni alla maestra riguardo ad alcune vetrate luminose e belle.

“Rappresentano dei santi – risponde lei – uomini e donne che hanno vissuto in modo speciale e forte la loro amicizia con Gesù”.

Qualche giorno dopo, alla festa dei Santi, il sacerdote chiede ai ragazzi se sanno spiegargli chi erano e cosa avevano fatto le persone che la Chiesa venera chiamare “santi”.

Chłopiec, który prosił o wyjaśnienia w sprawie okien, podniósł rękę i pewnym siebie głosem udzielił odpowiedzi: „To oni przepuszczają Światło”.

Da qualcuno è anche chiamata “Pasqua dell’autunno” l’importante solennità che festeggiamo oggi come membri attivi di una Chiesa che ancora una volta non guarda se stessa, ma guarda e aspira al cielo.

Świętość bowiem jest drogą, którą wszyscy jesteśmy wezwani, aby podążać za przykładem naszych starszych braci, którzy zostali nam zaproponowani jako wzorce, ponieważ zgodzili się, aby spotkał ich Jezus, do którego z ufnością podążali, przynosząc swoje pragnienia. , swoje słabości, a nawet swoje cierpienie.

Znaczenie uroczystości

La memoria liturgica dedica un giorno speciale a tutti coloro che sono uniti a Cristo nella gloria e che non solo sono indicati come archetipi, ma anche invocati come protettori delle nostre azioni.

I Santi sono i figli di Dio che hanno raggiunto la meta della salvezza e che vivono nell’eternità quella condizione di beatitudine ben espressa da Gesù nel discorso della montagna narrato nel Vangelo (Mt 5, 1-12).

Święci to także ci, którzy towarzyszą nam na drodze naśladowania Jezusa, która prowadzi nas do bycia kamieniem węgielnym w budowie Królestwa Bożego.

Obcowanie świętych

Nella nostra Professione di fede affermiamo di credere nella Comunione dei Santi: con questa espressione intendiamo sia la vita e la contemplazione eterna di Dio che è il motivo e il fine di questa comunione, ma intendiamo anche la comunione con le “cose” sante.

Se, infatti, i beni terreni, in quanto limitati, dividono gli uomini nello spazio e nel tempo, le grazie, i doni che Dio fa sono infiniti e di essi possono partecipare tutti. Specialmente il dono dell’Eucaristia ci permette di vivere già ora l’anticipo di quella liturgia che il Signore celebra nel santuario celeste con tutti i Santi.

Wielkość odkupienia mierzy się owocem, czyli tymi, którzy zostali odkupieni i dojrzeli w świętości. W ich obliczu Kościół kontempluje swoje powołanie, stan przemienionej ludzkości na drodze do Królestwa.

Geneza i historia festiwalu

Questa festa di speranza, che ci ricorda qual è l’obiettivo della nostra vita, ha radici antiche: nel IV secolo inizia a essere celebrata la commemorazione dei martiri, comuni a diverse Chiese.

Le prime tracce di questa celebrazione sono state rinvenute ad Antiochia nella domenica successiva alla Pentecoste e di essa ci parla già San Giovanni Crisostomo.

Tra l’VIII e il IX secolo la festa si comincia a diffondere anche in Europa, e a Roma specificamente nel IX: qui sarà Papa Gregorio III (731-741) a scegliere come data il Primo novembre per farla coincidere con la consacrazione di una cappella in San Pietro dedicata alle reliquie “dei Santi apostoli e di tutti i Santi martiri e confessori, e di tutti i giusti resi perfetti che riposano in pace in tutto il mondo”.

Już w czasach Karola Wielkiego święto to było powszechnie znane jako okazja, podczas której Kościół, wędrujący jeszcze i cierpiący po ziemi, spoglądał w niebo, gdzie przebywają jego najwspanialsi bracia.

źródło © Wiadomości z Watykanu – Dykasteria ds. Komunikacji

Pomóż nam pomagać!

Dzięki Twojej małej darowiznie możemy wywołać uśmiech na twarzach młodych pacjentów chorych na raka

---