Sint Jeanne d'Arc

Leestijd: 10 minuten

Lees het verhaal van Sint Jeanne d'Arc

Te paard en met een enorm pantser aan, een ijzeren omhulsel dat het slanke figuur bijna lijkt te verpletteren. Of vastgebonden aan een paal, terwijl hij de schacht van een kruis vasthoudt, terwijl vlammen en rook eraan likken.

Zeshonderd jaar lang stond Jeanne d'Arc boven al deze twee iconen.

De zegevierende krijger en de ‘heks’ die op de rand van de dood staat. En tussen deze twee beelden worden haar 19 levensjaren samengevat, vanaf het moment dat het kleine meisje geboren werd op 6 januari 1412 tot en met Domrémy, Noordoost-Frankrijk, die thuis en op het veld helpt en nauwelijks weet hoe hij moet bidden, wordt de dertienjarige die ‘stemmen’ uit de hemel hoort en zich betrokken voelt bij een grandioos project.

Van “gek” tot “Meid”

“Bevrijd Frankrijk”. Dat is juist. En laat Karel VII tot koning van Frankrijk uitroepen. Giovanna beveelt haar deze missie - zegt Giovanna eerst tegen haar ouders en vervolgens tegen de autoriteiten - door de stemmen van de aartsengel Michaël, van Catharina van Alexandrië, van Margaretha van Antiochië... die ze duidelijk hoort.

De geruchten worden onmiddellijk gebrandmerkt als de capriolen van een enigszins verbijsterde analfabeet. Maar wanneer het 17-jarige meisje, dat van huis is weggelopen, nauwkeurig de nederlaag van Frankrijk tegen de Engelse indringers voorspelt, krijgen die ‘fantasieën’ een ander gewicht.

Nadat ze de kritiek van enkele theologen, die haar ondervragen over haar geloof, heeft doorstaan, wordt Joan aan het hoofd gezet van een leger dat naar Orléans marcheert en het belegert. In slechts acht dagen worden de Engelsen, een wonderkind in militaire termen, herhaaldelijk verslagen in de strijd, waar de durf van de 'Maid' ongeëvenaard is.

Orléans is vrij en op 17 juli 1429 breekt het hoogtepunt van de glorie aan: Karel VII wordt gekroond in Reims en Jeanne d'Arc met haar standaard staat naast hem.

De twee vijanden

Twee tegengestelde en soortgelijke krachten spannen echter samen tegen de Pulzella.

De Engelsen, die de nederlaag door toedoen van een klein meisje niet kunnen slikken, en de Fransen zelf, generaals en geestelijken, die zichzelf om dezelfde reden niet verdrongen willen zien.

Dus wanneer Joan de bevrijding van Compiègne leidt, wordt de ophaalbrug omhoog gebracht voordat ze de veiligheid kan bereiken en wordt het meisje gevangengenomen door de Bourgondiërs. Het is 23 mei 1430 en al twee dagen later vraagt ​​de Universiteit van Parijs aan de Inquisitie om de jonge vrouw te berechten wegens hekserij.

Karel VII doet weinig om haar te bevrijden en op 21 november wordt Giovanna verkocht aan de Engelsen.

De ziel brandt niet

Het proces begon op 9 januari 1431 in Rouen.

Het meisje wordt beoordeeld door ongeveer vijftig van de meest geleerde mannen in Frankrijk en Engeland. Bisschoppen, kerkelijke advocaten en prelaten van verschillende niveaus ondervroegen haar diepgaand over de beschuldigingen van afgoderij, schisma en afvalligheid.

Haar geloof, het gebruik van mannenkleding, de mysterieuze ‘stemmen’, alles is het onderwerp van harde beschuldigingen en valse reconstructies, waarop Giovanna, ondanks vrijwel geen opleiding, met moed en precisie reageert. Er wordt haar onder andere gevraagd of ze in de genade van God is en het antwoord luidt: “Als dat zo is, God behoede mij; Als ik daar niet ben, moge God mij daar plaatsen, omdat ik liever sterf dan niet in de liefde van God te zijn”.

Het proces eindigt op 24 maart, de heldin van Frankrijk is nu een ketter die moet worden vermoord.

de 30 mei 1431 hij beklimt de paal die op het Vieux-Marché-plein in Rouen is opgesteld.

Ze sterft levend verbrand, haar ogen gericht op het grote processiekruis dat broeder Isembard de la Pierre voor haar heeft meegebracht.

De Kerk rehabiliteerde in 1456 Jeanne d'Arc en Pius plechtig

bron © Vaticaans nieuws – Dicasterium pro Communicatie

Joan, geboren Jeanne d'Arc, werd op 6 januari 1412 geboren in Domremy, in Lotharingen in Frankrijk, als zoon van Jacques en Isabelle. Het bijzondere in zijn leven tot zijn dertiende was absolute normaliteit. Zijn dorpsgenoten zullen dat in hun getuigenissen tot op het monotone niveau herhalenJannettehet was net als ieder ander.

Haar beroepen waren de gebruikelijke, heel banaal en alledaags: ze hielp haar vader op het platteland met de ploeg, soms zorgde ze voor de dieren in de velden, ze deed al het gewone vrouwenwerk. Haar religieuze opvoeding kwam van haar moeder.

Zelf zei ze: “Mijn moeder leerde mij de Pater Noster, het Ave Maria, het Credo. Niemand anders dan mijn moeder leerde mij mijn geloof”. Dit is ook normaal.

Joan is een heldin in de Franse geschiedenis (“Er is geen verhaal dat Franser is dan het zijne” -de kaart had geschreven. Etchegaray), slachtoffer van het imperialistische beleid van de Engelsen.

Kaart. schreef opnieuw. Etchegaray:“Als het waar is dat Jeanne d’Arc een heilige is, dan is dat zeker niet omdat ze Frankrijk heeft gered, en ook niet omdat ze naar de brandstapel is gegaan, wat de Kerk nooit als een martelaarschap heeft erkend, maar eenvoudigweg omdat haar hele leven in gevaar lijkt te zijn gekomen. in perfecte overeenstemming met wat jij beweert dat het de wil van God is. Wat je doet is wat God wil en alleen dit".

“Want het was God die het verordende” – verklaarde hij krachtig –“Zelfs als ik honderd vaders en honderd moeders had gehad, zelfs als ik de dochter van een koning was geweest, zou ik zijn vertrokken”.

Zijn geestelijk leven werd gevoed door “gebruikelijke middelen"gepredikt door de Kerk gedurende vele eeuwen: ze bad, ging op zondag naar de kerk voor de mis, biechtte vaak, en deed haar plicht goed en gewillig, in de liefde van God. Er is nog een speciaal element in de heiligheid van Jeanne: een klein woord dat komt nadrukkelijk terug in de getuigenissen van de mensen die jarenlang bij haar in de buurt hebben gewoond. Het is het bijwoord"bevrijder"Betekent wat"Dat zou ik geweldig vinden", waarover de griffier die verantwoordelijk was voor het opstellen van de notulen vaak melding maakte.

Alles wat Giovanna deed, zeiden haar dorpsgenoten, deed ze"Dat zou ik geweldig vinden": ze spon graag, naaide graag en deed graag ander huishoudelijk werk. Niet alleen dat, hij ging gewillig naar de kerk om te bidden als de klokken luidden, en vond zo troost in de biecht en de eucharistie.

Dit is wat Regine Pernoud, een Franse middeleeuwse historicus, opmerkte:“Met deze heel simpele ‘bevrijder’ hebben die arme mensen ons misschien wel de meest waardevolle eigenschappen van Giovanna in handen gegeven”. In haar was daarom, in haar dagelijkse daden, de weerklank van haar eenvoudige geloof, maar die heiligheid voortbracht.

Op dertienjarige leeftijd zei hij daarom tegen zijn ouders: “Ik hoor vaak stemmen van heiligen: Michaël de Aartsengel, Catharina van Alexandrië, Margaretha van Antiochië...”. Jacques en Isabelle besteedden er niet veel aandacht aan en gaven de gebruikelijke oprechte aansporingen. Op 17-jarige leeftijd is er echter veel meer: ​​“De ‘stemmen’ bevelen mij Frankrijk te bevrijden”. De vader geloofde haar niet alleen niet, maar was ook woedend; Giovanna rende van huis weg en werd als gek beschouwd.

Maar toen ze nauwkeurig een Franse nederlaag voorspelde, geloofden de edelen van het gebied haar en brachten haar naar de zwakke en onzekere koning Karel VII. Uiteindelijk werd ze geloofd en marcheerde ze met een leger (waarover ze de overhand had, en dit was een waar wonder) tegen de Engelsen, waardoor Orleans in slechts acht dagen van de belegering werd bevrijd.

Een onverklaarbare gebeurtenis vanuit militair oogpunt, zullen ze zeggen. In 1429 sleepte Joan de onwillige jonge koning naar Reims om hem tot koning van Frankrijk te laten kronen: het toppunt van prestige"politiek"van Giovanna. Ze zal zichzelf altijd en alleen herkennen als een nederig instrument in de handen van God. Sterker nog, dit is hoe ze zal reageren op een van de juryleden: “Zonder Gods bevel zou ik niet weten hoe ik iets moest doen... Alles wat ik heb gedaan, heb ik gedaan op Gods bevel. Ik doe niets alleen”.

Ook dit is heiligheid: geen misbruik maken van Gods gaven voor eigen glorie en prestige; Joan deed precies dat, maar haar gelijkenis liep ten einde. Ze raakte gewond voor Parijs en werd vervolgens bij Compiègne gevangengenomen door de Bourgondiërs, bondgenoten van de Engelsen, en"verkocht"Zij. Ze organiseerden een showproces met hun vrienden, academici en geestelijken, totdat ze haar naar de brandstapel stuurden op beschuldiging van hekserij. Joan, de grote vijand, werd geofferd op het altaar van het opkomende Engelse imperialisme. Maar het bleef ook een zwarte bladzijde in de militaire geschiedenis van dit volk.

Nog twee kleine overwegingen. Misschien wel de mooiste lof voor Jeanne's heiligheid werd uitgesproken door een bourgeois uit Orleans:“Toen we bij haar waren, voelden we grote vreugde”.

De tweede komt voort uit het antwoord dat zij aan een rechter gaf, toen hij haar vroeg waarom God de ‘zijn"helpen om te winnen, aangezien Hij Almachtig is, antwoordde ze:“We moeten strijd leveren, zodat God de overwinning schenkt”.

Het is een diepgaande gedachte: ons geloof in God stelt ons nooit vrij van het doen van onze plicht, in termen van werk, opoffering en risico. God heeft besloten om niet alles alleen te doen, en dit betekent een grote daad van vertrouwen in ons; soms ten koste van iemands leven, zoals bij Jeanne d'Arc.

Het proces eindigde met een“ruwe en oneerlijke samenvatting van de feiten”, waarin de rechters, die ook de verzoeken van de bisschop accepteerden, Jeanne d'Arc uiteindelijk veroordeelden als een teruggevallen ketter en op 30 mei 1431, nog geen twintig jaar oud, werd ze levend verbrand op de brandstapel op het marktplein van Rouen.

Zijn gedrag was voorbeeldig tot het einde: hij verzocht een dominicaan een kruis omhoog te houden en hij stierf op gruwelijke wijze terwijl hij de naam van Jezus aanriep. Zijn as werd in de Seine gegooid om de volksverering jegens hen te vermijden. Een Engelse koninklijke ambtenaar gaf commentaar op het incident:“We zijn verdwaald, we hebben een heilige verbrand”.

Ongeveer twintig jaar later deden haar moeder en twee broers een beroep op de Heilige Stoel om de zaak van Giovanna te heropenen. Paus Callixtus III (Alonso de Borgia, 1455-1458) rehabiliteerde de Franse heldin in 1456 en vernietigde daarmee het onrechtvaardige vonnis van de Franse bisschop. Dit vormde een essentieel uitgangspunt voor het bereiken van zijn definitieve aardse verheerlijking.

Giovanna werd op 18 april 1909 zalig verklaard doorSt. Pius X (Giuseppe Melchiorre Sarto, 1903-1914)en op 16 mei 1920 tot heilige uitgeroepen door paus Benedictus XV (Giacomo della Chiesa, 1914-1922),nadat de voorgeschreven wonderen waren erkend (de genezing van drie nonnen van ongeneeslijke zweren en tumoren)

Haar cultus werd in Frankrijk vooral aangemoedigd tijdens momenten van bijzondere crisis op militair gebied, tot het punt waarop ze werd uitgeroepen tot beschermvrouwe van de natie.

Het ongelooflijke en korte leven, de passie en de dramatische dood van Jeanne d'Arc zijn talloze keren verteld in essays, romans, biografieën en theaterdrama's; ook film en opera hebben met dit cijfer te maken gehad. Zelfs vandaag de dag behoort hij tot de meest vereerde Franse heiligen.

De heilige Jeanne d'Arc wordt ook vereerd als patroonheilige van martelaren en religieus vervolgden, van slachtoffers van verkrachting, vrijwilligers van de eerstehulpafdeling, vrouwelijke strijdkrachten en soldaten.

Betekenis van de naam John/a: “De Heer is genadig, geschenk van de Heer” (Hebreeuws).

Voor meer informatie:

>>> Stier die de Heilige Jeanne d'Arc tot heilige uitroept

Catechese van paus Benedictus XVI:
>>> Sint-Jeanne d'Arc
[Frans,Engels,Italiaans,Portugees,Spaans,Duits]

bron © gospeloftheday.org