Сан-Рэміхіа

Час чытання: 6 хвілін

Сан-Рэміхіа: адзначаецца 13 студзеня (і 1 кастрычніка)

Рэмігій Рэймскі

Рэмігій Рэймскі(Лаон,437пра -Рэймс, 13 студзеня 533) — франкскі архібіскуп.

Яго ўшаноўваюць як святогаКасьцёл. Быў дарадцам і юрыдычным сакратаром караля.

сан Рэміджо, vescovo di Reims, dopo che il re Clodoveo nel Natale 498 fu iniziato al sacro fonte battesimale ed ai sacramenti della fede, convertì i Franchi a Cristo e, dopo oltre sessant’anni di episcopato, lasciò questa vita ragguardevole per santità.

Апошняе выданне Рымскага мартыралогія (2001) адзначае памяць святога Рэмігія 13 студзеня, яго dies natalis, у той час як яго факультатыўны літургічны ўспамін у Францыі адзначаецца 15 студзеня, у дзень яго пахавання.

Il calendario della forma extra-ordinaria del Rito Romano pone la sua commemorazione al 1° ottobre, anniversario della traslazione solenne dei suoi resti nella basilica a lui dedicata, traslazione autorizzata dal pontefice San Leone IX il 1° ottobre 1049.

Калісьці нават Мартыралог успамінаў яго 1 кастрычніка, і сёння ў многіх месцах ён адзначаецца ў гэты дзень.

Этымалогія: Remigio = які знаходзіцца на вясле, весляр, ад лац

Эмблема: пастырскі посах, флакон з алеем

Рымскі мартыралог: У Рэймсе, яшчэ ў Бельгійскай Галіі, цяпер у Францыі, скіданне святога Рэмігія, біскупа: пасля пасвячэння караля Хлодвіга ў святую купель і сакрамэнты веры ён навярнуў франкаў да Хрыста і пасля больш чым шасцідзесяці гадоў біскупства, ён пакінуў гэтае жыццё, адметнае святасцю.

Nato cittadino romano, Remigio vede crollare nel 476 l’Impero di Occidente e sparire il dominio di Roma nella sua Gallia, che passa in mano alle tribù barbariche di Burgundi, Alamanni e Visigoti. Sul finire del V secolo, il popolo germanico dei Franchi occupa via via il Paese, al quale darà infine anche il proprio nome: Francia.

Remigio appartiene al ceto dei gallo romani, legati da generazioni alla cultura latina, da cui ora provengono molti uomini di Chiesa. Viene acclamato vescovo di Reims prima di compiere i trent’anni, e un suo fratello di nome Principio sarà vescovo di Soissons.

All’epoca, la Gallia è un arcipelago di isole e isolette cattoliche, in un mare formato da Burgundi e Visigoti di fede ariana, mentre le campagne sono ancora pagane, come a loro modo pagani sono anche i Franchi, condotti in Gallia dal re Childerico.

Менш развітыя, чым іншыя народы, франкі, аднак, выдатныя байцы (яны не носяць шлемаў і даспехаў) і ў мінулым аказвалі добрыя ваенныя паслугі Рыму.
Morto nel 482 Childerico, gli succede il figlio Clodoveo quindicenne. A lui Remigio, vescovo cattolico in territorio franco, scrive lettere rispettose e insieme autorevoli. Una di esse dice: “Vegliate a che il Signore non distolga lo sguardo da voi. Consigliatevi con i vostri vescovi.

Divertitevi con i giovani, ma deliberate coi vecchi”. Da un lato lo ammonisce, dall’altro riconosce la sua sovranità: un muoversi anche da politico, che è inevitabile per Remigio, “evangelizzatore a vita” tra i Franchi.

E’ un aiuto prezioso per Clodoveo, perché favorisce l’adesione degli altri vescovi e dei gruppi galloromani. Così il re giungerà a essere padrone del Paese, dopo la vittoria del 507 a Vouillé sui Visigoti, dando così l’inizio alla dinastia dei Merovingi. Ma non c’è soltanto la politica. Su di lui influisce fortemente in senso religioso la moglie Clotilde, che è già cattolica; influisce Remigio, che lo istruisce personalmente nella fede.

E molti atti successivi del re Clodoveo rivelano una religiosità personale autentica. Si arriva così al suo battesimo, per opera del vescovo, a Reims, in un giorno di Natale di un anno incerto. Alcuni sostengono fosse il 497. In un’iscrizione della fine del XV secolo a Reims si legge: “L’an de grace cinq cent le roy Clovis – receut a Reims par saint Remy baptesme”. Saremmo allora al 500.

Ma dopo quel Natale, quale che sia, riprende il lungo, feriale lavoro di Remigio per annunciare il Vangelo a chi non è re né principe; senza poeti e cronisti al seguito. Una fatica durata quasi settant’anni, secondo una tradizione. Un’immersione totale nei suoi doveri, oscuramente portata avanti, e di cui si parlerà soltanto dopo la sua morte, quando Remigio sarà acclamato santo direttamente dalla voce popolare.

L’ultima edizione del Martirologio Romano (2001) ricorda San Remigio il 13 gennaio, suo dies natalis, mentre la sua memoria liturgica facoltativa in Francia è celebrata il 15 gennaio, giorno della sua sepoltura. Il calendario della forma extra-ordinaria del Rito Romano pone la sua commemorazione al 1° ottobre, anniversario della traslazione solenne dei suoi resti nella basilica a lui dedicata, traslazione autorizzata dal pontefice San Leone IX il 1° ottobre 1049.

Калісьці нават Мартыралог успамінаў яго 1 кастрычніка, і сёння ў многіх месцах ён адзначаецца ў гэты дзень.

Цэрквы, прысвечаныя Сан-Рэміхіа:

• Італія
  • Парафіяльны касцёл Сан-Рэміджыа, Фосдзінава (Маса і Карара), дзе знаходзяцца мошчы святога, прывезеныя туды ў 1701 г. з Лукі, а таксама статуя другой паловы XIV ст., бюст на версе уваходнага партала і шматлікія іншыя спасылкі на французскага святога.
  • Царква Сан-Рэміджа, Карыньяна (Турын).
  • Царква Сан-Рэміхіа, Фларэнцыя.
  • Сабор св. Джавані Батыста і Рэміджыа, Каріньяна (Турын).
  • Царква Сан-Рэміджыа, Кавасо Нуово (Порденоне).
  • Царква Сан-Рэміхіа, Віладэаці (Алесандрыя).
  • Царква Сан-Рэміхіа, Гойда (Павія).
  • Араторый Сан-Рэміджа, Вербанія-Паланца.
  • Парафія Сан-Рэміджо, Калевердэ, Гвідонія Мантэчэліа (Рым).
  • Парафія Сан-Рэміджа, Віёне (Брэшыа).
  • Парафія Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі і Сан-Рэміджа, Арыньяна (Турын).
  • Парафія Сан-Рэміджа-Вімадронэ, (Мілан).
  • Царква святых Іларыа і Рэміджа, Фільяра, Берегаццо з Фільяра, (Кома).
  • Царква Сан-Рэміхіа, Эндыне-Гаяна (Бергама). У парафіі Эндзін захоўваецца сапраўдная рэліквія святога біскупа Рэймскага, а таксама драўляная статуя, якая паказвае, што ён хрысціць караля Хлодвіга, датаваная 1867 г. і зробленая насельніцтвам як «Ex voto».
  • Царква Сан Рэміхіа ў Седрыяна (Мілан).
  • Араторый Сан-Рэміджа, Буста Гарольфа (Мілан).
  • Былое абацтва Сан-Рэміджыа Пародзі-Лігурэ належыць старажытнаму бенедыктынскаму паселішчы менш чым у 4 км ад Гаўі.
  • Парафіяльная царква Санці-Марыя-э-Рэміджа ў Печэта-дзі-Валенца (Алесандрыя).

• Францыя
  • Базіліка Сан-Рэміхіа ў Рэймсе.

Сан-Рэміхіо з'яўляецца заступнікам:

• Арыньяна (Турын)
• Каріньяна (Турын)
• Cavasso Nuovo (Порденоне)
• Фосдзінава (Маса і Карара)
• Калевердэ (Гвідонія Мантэчэліа)
• Вёска Сен-Рэмі Сен-Рэмі-ан-Бос (Вале-д'Аоста)
• Седрыяна (Мілан)
• Віладэаці (Алессандрыя)
• Печэта ды Валенца (Алессандрыя)
• Vimodrone (Мілан)
• Віёне (Брэшыа)

Свята святога, у гонар якога ты названы

Імяніны звычайна адзначаюцца 13 студзеня ў гонар святога Рэмігія, арцыбіскупа Рэймскага.
З гэтым імем яны таксама ўспамінаюцца ў наступныя даты:

19 студзеня, святога Рэмігія, арцыбіскупа Руанскага
20 сакавіка, святога Рэмігія, біскупа Страсбургскага
19 чэрвеня, святога Рэмігія Ізарэ, святара-езуіта, аднаго з кітайскіх мучанікаў
28 кастрычніка, святога Рэмігія, арцыбіскупа Ліёнскага

крыніцы © хрысціянская сям'я | Вікіпедыя

Дапамажыце нам, дапамажыце!

Вашым невялікім ахвяраваннем мы прыносім усмешку маладым хворым на рак

---