Ai vinte nga një familjedruzenga qyteti iRamehnë LartëGalilea. Shkollën e mesme e kreu nëNazareti. Familja e tij u detyrua të braktisë shtëpinë e tyre pas luftës (Nakba) të vitit 1948. Në librin e tij mbi Parimet dhe Artin, ai shpjegon:
Kur isha ende në shkollën fillore ndodhi tragjedia palestineze. Unë e konsideroj 1948-ën si datëlindjen time, sepse imazhet më të hershme që mbaj mend janë nga ajo luftë. Mendimet dhe imazhet e mia lindin nga numri 48
Samih el-Kasim
Al-Kasim shkroi 24 vëllime tëpoezidhe botoi gjashtë përmbledhje me poezi. Poezitë e tij janë përgjithësisht relativisht të shkurtra, disa prej vetëm dy rreshtash.
Lërini të tjerët të këndojnë paqen miqësi, vëllazëri dhe harmoni.
Këndimin e sorrave ua lini të tjerëve dikush do të bërtasë në rrënojat në vargjet e mia drejt bufit të zi që gjuan mbeturinat e kullave të pëllumbave.
Lërini të tjerët të këndojnë paqen ndërsa drithi konsumohet në ara malli që të jehojnë këngët e korrësve.
Lërini të tjerët të këndojnë paqen.
Ndërsa atje, përtej telit me gjemba në zemër të errësirës tenda e qyteteve po afrohet.
banorët e tyre, vendbanimet e trishtimit dhe frikës dhe tuberkulozi i kujtesës.
Ndërsa atje poshtë, jeta shuhet, në popullin tonë, në të pafajshmit, që nuk lënduan kurrë në jetë!
Dhe këtu, në të njëjtën kohë, shumë kanë jetuar…në aq shumë pasuri! Paraardhësit e tyre lanë aq shumë pasuri për ta dhe gjithashtu, mjerisht, për të tjerët.
Kjo trashëgimi – dhimbja e viteve – u takon atyre tani! Pra, le të hanë të uriturit. Dhe jetimët le të hanë mbetjet e mërive. Lërini të tjerët të këndojnë paqen.
Në tokën time, midis kodrave dhe fshatrave të saj paqja është vrarë.
