Święci Filip i Jakub Młodszy, Apostołowie

Czas czytania: 2 minuty

Przeczytaj historię świętych Filipa i Jakuba Mniejszego, Apostołów

Jest wiele rzeczy, które łączy tych dwóch świętych: poznali się w swoim życiu, gdyż oboje należeli do Dwunastu, których Jezus nazwał apostołami, czyli najbliższymi Mu uczniami.

Razem żyli z Chrystusem i naśladowali Go, obaj podejmą działalność ewangelizacyjną i za to umrą jako męczennicy. Wciąż razem są pochowani w Bazylice dei SS. XII Apostołowie A Rzym, początkowo poświęcony tylko im dwóm.

„Filipie, przyjdź i naśladuj mnie”

To właśnie mówi Jezus do Filipa, gdy go spotyka, i to mu wystarczy, aby zmienić swoje życie. Pochodzi z Betsaidy i już jest uczniem Jan ChrzcicielFilip długo czekał na Mesjasza.

Kiedy więc zaczyna głosić, Jezus nagradza go: jest jednym z pierwszych, którzy otrzymali powołanie. I wraz z Jezusem jest na pustyni na krótko przed cudem rozmnożenia chlebów i ryb, pytając go, gdzie znajdą chleb potrzebny do nakarmienia wszystkich obecnych.

A w przypadku Jezusa dzieje się to także na końcu, podczas Ostatniej Wieczerzy, kiedy prosi Chrystusa, aby pokazał im Ojca niebieskiego. Po Pięćdziesiątnicy przemierzył Azję Mniejszą, aby ewangelizować ludy scytyjskie i partyjskie, od których uzyskał wiele nawróceń.

Wreszcie docierając do Frygii, do Hierapolis, zostaje przybity głową w dół do krzyża w kształcie litery X, na którym umiera jako męczennik.

Jakub, „brat” Jezusa

Święty Paweł nazywa go „bratem” Jezusa – tym epitetem określano najbliższych krewnych w rodzinie. Według niektórych źródeł Jakub był bowiem kuzynem Chrystusa, synem Alfeusza, który był bratem św. Józefa.

Jakub ma także brata, także ucznia Jezusa: św. Judasza Tadeusza. Powołany Mniejszym, aby odróżnić go od Jakuba Większego, zastąpił go na czele Kościoła jerozolimskiego, gdzie w latach 50. przewodniczył ważnemu soborowi, na którym omawiano bardzo ważne dla tamtych czasów kwestie, takie jak obrzezanie.

Przed tymi wydarzeniami spotykamy go jednak obok Chrystusa, który ukazuje mu się po zmartwychwstaniu. Giacomo zawsze kieruje się wzorowym postępowaniem: nie je mięsa, nie pije wina i przestrzega ślubów, nic więc dziwnego, że nazywany jest „Sprawiedliwym”.

Autor pierwszych „katolickich” Listów Nowego Testamentu, szczególnie pamiętamy ten, w którym zauważa, że ​​„wiara jest martwa bez uczynków”. Umiera od męczennik, prawdopodobnie przez ukamienowanie, między 62 a 66 rokiem.

źródło © Wiadomości z Watykanu – Dicasterium pro Communicatione