Heiligen Filippus en Jacobus de Kleine, Apostelen

Leestijd: 2 minuten

Lees het verhaal van de heiligen Filippus en Jacobus de Kleine, apostelen

Er zijn veel dingen die deze twee heiligen gemeen hebben: ze hebben elkaar tijdens hun leven ontmoet, omdat ze allebei tot de Twaalf behoorden die Jezus apostelen noemde, dat wil zeggen, de discipelen die het dichtst bij Hem stonden.

Samen leefden zij met Christus en volgden Hem, beiden zullen de activiteit van de evangelisatie op zich nemen en zullen hiervoor als martelaren sterven. Nog steeds samen worden ze begraven in de Basilica dei SS. XII Apostelen a Rome, aanvankelijk alleen aan hen twee gewijd.

“Philip, kom en volg mij”

Dit is wat Jezus tegen Filippus zegt als hij hem ontmoet, en dit is genoeg voor hem om zijn leven te veranderen. Oorspronkelijk afkomstig uit Bethsaida en al een leerling van Johannes de DoperFilippus wacht al heel lang op de Messias.

Dus als hij begint te prediken, beloont Jezus hem: hij is een van de eersten die de oproep ontvangt. En met Jezus is hij in de woestijn, kort voor het wonder van de vermenigvuldiging van de broden en vissen, en vraagt ​​hem waar ze het brood zouden vinden dat nodig was om alle aanwezigen te voeden.

En bij Jezus is het ook aan het einde, bij het Laatste Avondmaal, wanneer hij Christus vraagt ​​hen de Vader van de hemel te laten zien. Na Pinksteren trok hij Klein-Azië door om de Scythische en Parthische volkeren te evangeliseren, van wie hij vele bekeringen kreeg.

Eindelijk aangekomen in Phrygië, in Hierapolis, wordt hij ondersteboven aan een X-vormig kruis genageld waarop hij als martelaar sterft.

Jakobus, de ‘broer’ van Jezus

Sint-Paulus noemt hem 'broer' van Jezus, een bijnaam die de naaste familieleden van de familie aanduidde. Volgens sommige bronnen was Jakobus in feite de neef van Christus, de zoon van Alfeüs, de broer van Sint-Jozef.

Jakobus heeft ook een broer, eveneens een leerling van Jezus: Sint Judas Thaddeus. Hij werd de Kleine genoemd om hem te onderscheiden van Jacobus de Meerdere en volgde hem op aan het hoofd van de Kerk van Jeruzalem, waar hij in 50 een belangrijk Concilie voorzat waarin zeer belangrijke kwesties voor die tijd werden besproken, zoals de besnijdenis.

Vóór deze gebeurtenissen vinden we hem echter naast Christus, die na de opstanding aan hem verschijnt. Giacomo volgt altijd voorbeeldig gedrag: hij eet geen vlees, drinkt geen wijn en komt zijn geloften na, dus het is niet verrassend dat hij de bijnaam "de Rechtvaardige" krijgt.

Als auteur van de eerste ‘katholieke’ brieven van het Nieuwe Testament herinneren we ons vooral de brief waarin hij opmerkt dat ‘het geloof dood is zonder werken’. Overlijdt aan martelaar, waarschijnlijk door steniging, tussen 62 en 66.

bron © Vaticaans nieuws – Dicasterium pro Communicatie