Czas czytania: 4 minuty

Przeczytaj historię Świętego Marka Ewangelisty

Indeks treści

O ewangeliście Marku, urodzonym w zamożnej rodzinie żydowskiej, podają tylko Dzieje Apostolskie i niektóre listy świętych Piotra i Pawła; nie był uczniem Pana, choć niektórzy uczeni utożsamiają go z owiniętym w prześcieradło chłopcem, synem wdowy Marii, który szedł za Jezusem po jego aresztowaniu w Ogrodzie Getsemane.

Zamiast tego Marek współpracował z apostołem Pawłem, którego spotkał w Jerozolimie. Był z nim na Cyprze, a następnie w Rzymie. W 66 r. św. Paweł pisał do Tymoteusza z rzymskiego więzienia: „Weź Marka i przyprowadź go ze sobą, gdyż będzie mi przydatny w posłudze” (2 Tm 4,11).

San Marco w Rzymie i inne podróże

Nie wiadomo, czy Marek przybył do Rzymu na czas, aby być świadkiem męczeństwa Pawła, ale z pewnością oddał się na służbę Piotrowi w stolicy Cesarstwa. Tam Rzymska bazylika San Marco, znajdujący się w historycznym centrum, świadczy o jego obecności, gdyż podobno zbudowano go na miejscu domu, w którym mieszkał ewangelista. Piotr często wspomina imię Marka. Na przykład w Jego Pierwszym Liście czytamy: „Pozdrawia was wspólnota wybrana na wzór was i mieszkająca w Babilonie (Rzymie); i także Marek, mój syn” (1Pt 5,13).

Albo jeszcze raz w Dziejach Apostolskich, po „cudownym” uwolnieniu Piotra z więzienia: „Po namyśle udał się do domu Marii, matki Jana, zwanego też Markiem, gdzie zgromadziło się sporo osób na modlitwie” (Dz 12,12).

Po śmierci Księcia Apostołów ślad po Marku zaginął: starożytna tradycja chce, aby był on ewangelizatorem w Egipcie i założycielem kościoła aleksandryjskiego. Inna podaje, że przed powrotem do Egiptu przebywał w Akwilei, aby zająć się ewangelizacją północno-wschodniego obszaru Cesarstwa. Tutaj nawrócił Ermagoras i został pierwszym biskupem miasta.

Wydaje się, że po opuszczeniu Akwilei w wyniku burzy wylądował na wyspach Rialtine, pierwotnym zalążku przyszłej Wenecji. Gdy zasypiał, śnił mu się anioł, który obiecał mu, że będzie spał w tej krainie, czekając na dzień ostatni.

Najwyższe świadectwo San Marco

Ewangelista Marek zmarł prawdopodobnie między 68 a 72 rokiem życia, być może jako męczennik w Aleksandrii w Egipcie. I tak w Dziejach Marka z IV w. napisano: „24 kwietnia był ciągnięty przez pogan ulicami Aleksandrii, związany sznurami na szyi.

Wtrącony do więzienia, anioł go pocieszył, ale następnego dnia cierpiał te same straszne męki i umarł”. Jego ciało przeznaczono na spalenie, jednak wierni ocalili go i pochowali w jaskini.

Stamtąd w V wieku został przeniesiony do kościoła. Według legendy w 828 roku dwóch weneckich kupców przywiozło zagrożone przez Arabów ciało do Wenecji, gdzie do dziś jest przechowywane w poświęconej mu bazylice.

Część jego relikwii zachowała się także przy ul Kair, w Egipcie, w katedrze San Marco, siedzibie patriarchy prawosławnego koptyjskiego Tawadrosa II.

„Konkretna” Ewangelia Marka

Marka uważa się za „stenografa” Piotra: jego Ewangelia powstała między 50. a 60. rokiem życia.

Zgodnie z tradycją dokonał transkrypcji przepowiadań Piotra i jego katechez, skierowanych zwłaszcza do pierwszych chrześcijan Rzymu, bez opracowywania i dostosowywania ich do schematu osobistego; z tego powodu jego Ewangelia oferuje żywotność i szczerość popularnej opowieści.

Językiem jest grecki, najczęściej używany w tamtych czasach; celem opowieści jest ukazanie mocy Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który objawia się w dokonywaniu wielu cudów. Słowa Ewangelia Marka: “Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”, wyjaśnił kiedyś papież Franciszek, jasno wskazują, czego Jezus chce od swoich uczniów.

Marka, patrona Wenecji

Już w 1071 roku na właściciela bazyliki i głównego patrona kościoła wybrano św. Marka Bardzo spokojny.

Z biegiem czasu Wenecja pozostała nierozerwalnie związana z jego osobą, której symbolem był ewangelista, skrzydlaty lew opierający łapę na księdze z napisem: „Pax tibi Marce ewangelista meus”, stał się herbem miasta, umieszczonym w każdym zakątku i wyniesionym w każdym miejscu, gdzie Serenissima przyniosła swoje panowanie.

Święty Marco jest patronem m.in Zauważyłem, skrybowie, szklarze, optycy. Jako święty czczony jest przez różne kościoły chrześcijańskie: oprócz katolickiego także przez Cerkiew prawosławna i od tego koptyjski, który uważa go za swojego patriarchę.