Święta Joanna d'Arc

Tempo di lettura: 10 minuti

Przeczytaj historię św. Joanny d'Arc

A cavallo e con un’enorme corazza addosso, involucro di ferro che sembra quasi schiacciare la figura esile. O legata a un palo, stretta all’asta di una croce, mentre fiamme e fumo la lambiscono.

Da seicento anni Giovanna d’Arco è soprattutto queste due icone.

Zwycięski wojownik i umierająca „wiedźma”. A między tymi dwoma obrazami skondensowane jest jej 19 lat życia, od kiedy dziewczynka urodzona 6 stycznia 1412 r. Domremy, północno-wschodni Francuz, który pomaga w domu i na polu i ledwo odmawia modlitwę, zostaje trzynastolatką, która słyszy „głosy” z nieba i czuje się zaangażowana w wielki projekt.

Od „szalonego” do „Pulzelli”

“Liberare la Francia”. Proprio così. E far proclamare Carlo VII re di Francia. A comandarle questa missione – dice Giovanna prima ai genitori poi alle autorità – sono le voci dell’Arcangelo Michele, di Caterina di Alessandria, di Margherita di Antiochia… che lei ode distintamente.

Le voci vengono subito bollate come le stramberie di un’analfabeta un po’ stralunata. Ma quando la ragazza, 17.enne, scappata di casa, predice con esattezza una sconfitta della Francia contro gli invasori inglesi, quelle “fantasie” acquistano un altro peso.

Passato il vaglio di alcuni teologi, che la interrogano sulla sua fede, Giovanna viene messa alla testa di un’armata che marcia su Orléans e la cinge d’assedio. In soli otto giorni, un prodigio in termini militari, gli inglesi vengono più volte sconfitti in battaglia, dove l’audacia della “Pulzella” è ineguagliabile.

Orlean jest wolny, a szczyt chwały nadchodzi 17 lipca 1429 r.: Karol VII zostaje koronowany w Reims, a obok niego stoi Joanna d'Arc ze swoim sztandarem.

Dwóch wrogów

Due forze opposte e simili congiurano però contro la Pulzella.

Gli inglesi, che non mandano giù la sconfitta per mano di una ragazzina, e gli stessi francesi, generali ed ecclesiastici, che non vogliono vedersi soppiantati per lo stesso motivo.

Così quando Giovanna guida la liberazione di Compiègne, il ponte levatoio viene sollevato prima che lei possa mettersi in salvo e la ragazza è catturata dai borgognoni. È il 23 maggio 1430 e già due giorni dopo l’Università di Parigi chiede all’Inquisizione che la giovane venga giudicata per stregoneria.

Karol VII robi bardzo niewiele, aby ją uwolnić, a 21 listopada Giovanna zostaje sprzedana Anglikom.

Dusza nie płonie

Il processo si apre a Rouen il 9 gennaio 1431.

A giudicare la ragazza sono una cinquantina tra gli uomini più dotti di Francia e Inghilterra. Vescovi, avvocati ecclesiastici, prelati di vario grado la interrogano a fondo sui capi di imputazione, idolatria, scisma, apostasia.

La sua fede, l’uso degli abiti maschili, le “voci” misteriose, ogni cosa è oggetto di dure accuse, e false ricostruzioni, alle quali Giovanna, nonostante l’istruzione quasi nulla, risponde con coraggio e precisione. Le viene chiesto fra l’altro se sia in grazia di Dio e la replica è: “Se ci sono, Iddio mi custodisca; se non ci sono, Iddio voglia collocarmici perché preferirei morire che non essere nell’amore di Dio”.

Il processo termina il 24 marzo, l’eroina di Francia adesso è un’eretica da uccidere.

30 maja 1431 sale sul rogo allestito nella piazza del Vieux-Marché di Rouen.

Muore bruciata viva, gli occhi fissi sulla grande croce astile che frate Isembard de la Pierre ha portato per lei.

La Chiesa riabilita solennemente Giovanna d’Arco nel 1456 e Pio X la beatifica nel 1910. Dieci anni più tardi è Santa per opera di Benedetto XV.

źródło © Wiadomości z Watykanu – Dicasterium pro Communicatione

Joanna, z domu Jeanne d'Arc, urodziła się w Domremy, w Lotaryngii we Francji, 6 stycznia 1412 r. jako córka Jakuba i Izabeli. Niezwykłość w jego życiu do trzynastu lat była absolutną normalnością. Jego współmieszkańcy w zeznaniach będą to powtarzać do punktu monotoniiJanette era una come le altre.

Le sue occupazioni erano le solite, molto banali e ordinarie: aiutava il padre nella campagna all’aratro, qualche volta governava gli animali nei campi, faceva tutti i lavori femminili comuni. La sua istruzione religiosa le venne dalla madre.

Sama stwierdziła: „Mama nauczyła mnie Pater Noster, Ave Maria, Credo. Nikt inny oprócz mojej matki nie nauczył mnie wiary”. To też jest normalne.

Joan jest bohaterką francuskiej historii („Nie ma historii bardziej francuskiej niż jego”aveva scritto il card. Etchegaray), vittima della politica imperialista degli inglesi.

Kard. napisał ponownie. Etchegaray:“Se è vero che Giovanna d’Arco è santa non è certo perché ha salvato la Francia, né tantomeno perché è salita sul rogo, che la Chiesa non ha mai riconosciuto come martirio, ma semplicemente perché tutta la sua vita sembra essere in perfetta adesione a quella che lei afferma essere la volontà di Dio. Quello che lei fa, è ciò che Dio vuole e unicamente questo”.

“Poiché era Dio ad ordinarlo” – oświadczył z mocą –„Choćbym miała stu ojców i sto matek, choćbym była córką króla, zostawiłabym”.

Jego życie duchowe karmiło się tzw.zwykłe środki” predicati dalla Chiesa in tanti secoli: pregava, andava in chiesa per la messa alla domenica, si confessava spesso, e faceva il proprio dovere bene e volentieri, nell’amore di Dio. C’è un altro elemento speciale nella santità di Giovanna: una parolina che torna insistente nelle testimonianze delle persone che le hanno vissuto vicino per anni. È l’avverbio "wyzwoliciel"Znaczy co"Pokochałbym to", che il cancelliere incaricato di redigere i verbali riferì spesso.

Wszystko, co robiła Giovanna, mówili wieśniacy, robiła"Pokochałbym to": volentieri filava, volentieri cuciva, volentieri faceva gli altri lavori di casa. Non solo, volentieri si recava in chiesa a pregare, quando suonavano le campane, e trovava così conforto nella confessione e nella Eucarestia.

Tak skomentowała Regine Pernoud, francuska historyczka średniowiecza:„Dzięki temu bardzo prostemu „wyzwolicielowi” ci biedni ludzie prawdopodobnie oddali w nasze ręce najcenniejsze cechy Giovanny”. W jej więc, w jej codziennych czynnościach, odbijał się echem jej prosta wiara, która jednak rodziła świętość.

Dlatego w wieku trzynastu lat powiedział rodzicom: „Często słyszę głosy świętych: Michała Archanioła, Katarzyny Aleksandryjskiej, Małgorzaty Antiocheńskiej…”. Jacques i Isabelle nie zwracali na to uwagi, udzielając jak zwykle szczerych napomnień. Zamiast tego w wieku 17 lat jest o wiele więcej: „„Głosy” nakazują mi wyzwolić Francję”. Il padre non solo non le credette ma si infuriò; Giovanna scappò di casa, passando per matta.

Ale kiedy dokładnie przewidziała klęskę Francji, miejscowa szlachta uwierzyła jej i doprowadziła ją do słabego i niepewnego króla Karola VII. W końcu jej uwierzono i pomaszerowała z armią (nad którą zwyciężyła, a to był prawdziwy cud) przeciwko Anglikom, wyzwalając Orlean z oblężenia w zaledwie osiem dni.

Powiedzą, że niewytłumaczalne wydarzenie z wojskowego punktu widzenia. W 1429 roku Joanna zaciągnęła niechętnego młodego króla do Reims, aby został koronowany na króla Francji – to szczyt prestiżu"polityczny" di Giovanna. Ella si riconoscerà solo e sempre un umile strumento nelle mani di Dio. Così infatti risponderà ad uno dei giudici: “ Senza il comando di Dio io non saprei fare nulla… Tutto quello che ho fatto, l’ho fatto per comando di Dio. Io non faccio niente di testa mia ”.

Anche questa è santità: non approfittare dei doni di Dio per la propria gloria e prestigio; Giovanna fece proprio così ma la sua parabola volgeva alla fine. Fu ferita davanti a Parigi, e poi catturata a Compiegne dai borgognoni, alleati degli inglesi, e "sprzedany"Oni. Ci zorganizowali pokazowy proces ze swoimi przyjaciółmi, naukowcami i duchownymi, aż wysłali ją na stos pod zarzutem czarów. Joanna, wielki wróg, została złożona w ofierze na ołtarzu rodzącego się angielskiego imperializmu. Ale pozostała też czarną kartą w militarnej historii tego ludu.

Jeszcze dwie drobne uwagi. Najpiękniejszą chyba pochwałę świętości Joanny wygłosił mieszczanin z Orleanu:„Była z nią wielka radość”.

La seconda viene dalla risposta che diede ad un giudice, quando le chiese perché Dio doveva servirsi del “jego"pomóż przezwyciężyć, ponieważ jest wszechmogący, odpowiedziała:“Bisogna dare battaglia, perché Dio conceda la vittoria”.

È un pensiero profondo: la nostra fede in Dio non ci dispensa mai dal fare il nostro dovere, in termini di lavoro, di sacrificio e di rischio. Dio ha deciso di non fare tutto da solo, e questo significa un grande atto di fiducia in noi; talvolta, al costo della propria vita come per Giovanna d’Arco.

Proces zakończył się a„surowe i niesprawiedliwe podsumowanie faktów”, w którym sędziowie, przychylając się również do żądań biskupa, ostatecznie skazali Joannę d'Arc jako heretycką recydywistkę i 30 maja 1431 roku, mając niespełna dwadzieścia lat, została spalona żywcem na stosie na rynku w Rouen.

Il suo comportamento fu esemplare sino alla fine: richiese che un domenicano tenesse elevata una croce ed alla morì atrocemente invocando il nome di Gesù. Le sue ceneri furono gettate nella Senna, onde evitare una venerazione popolare nei loro confronti. Un funzionario reale inglese ebbe a commentare circa l’accaduto: „Jesteśmy zgubieni, spaliliśmy świętego”.

Około dwadzieścia lat później jej matka i dwaj bracia zwrócili się do Stolicy Apostolskiej o ponowne otwarcie sprawy Giovanny. Papież Kalikst III (Alonso de Borgia, 1455-1458) w 1456 roku zrehabilitował francuską bohaterkę, unieważniając niegodziwy wyrok francuskiego biskupa. Stanowiło to niezbędną przesłankę do osiągnięcia ostatecznej ziemskiej chwały.

Joanna została beatyfikowana 18 kwietnia 1909 rśw. Piusa X (Giuseppe Melchiorre Sarto, 1903-1914)e proclamata santa il 16 maggio 1920 da Pp Benedetto XV (Giacomo della Chiesa, 1914-1922), po uznaniu przepisanych cudów (uzdrowienie trzech zakonnic z nieuleczalnych wrzodów i guzów)

Jej kult był szczególnie popierany we Francji w czasach szczególnego kryzysu na polu militarnym, aż do czasu, gdy została ogłoszona patronką narodu.

O niewiarygodnym i krótkim życiu, męce i dramatycznej śmierci Joanny d'Arc opowiadano niezliczoną ilość razy w esejach, powieściach, biografiach, sztukach teatralnych; nawet kino i opera zadbały o tę postać. Nawet dzisiaj jest jednym z najbardziej czczonych francuskich świętych.

Święta Joanna d'Arc czczona jest także jako patronka męczenników i prześladowanych zakonników, ofiar gwałtów, wolontariuszek w pogotowiu, kobiet w siłach zbrojnych i żołnierzy.

Znaczenie imienia Jan / a: „Pan jest dobroczynny, dar Pana” (hebr.).

W celu uzyskania dalszych informacji:

>>> Bulla ogłaszająca błogosławioną Joannę d'Arc świętą

Katecheza Benedykta XVI:
>>> Św. Joanny d'Arc
[Francuski,język angielski,Włoski,portugalski,hiszpański,Niemiecki]

źródło © ewangelia dnia.org