Tempo di lettura: 10 minuti

Przeczytaj i posłuchaj Słowa z 12 grudnia 2022 r

Indice dei contenuti

Streszczenie

Poniedziałek trzeciego tygodnia Adwentu

Dziś Kościół wspomina: Najświętszej Maryi Panny z Guadalupe

Beata Vergine Maria di Guadalupe: La Parola del 12 dicembre 2022 — *Najświętszej Maryi Panny z Guadalupe*

Przeczytaj opowieść

Matka Boża z Guadalupe jest czczona głównie w poświęconym jej sanktuarium w Tepeyac w Meksyku. Każdego roku miliony pielgrzymów przybywają do tego sanktuarium, które jest najczęściej odwiedzane i kochane nie tylko przez ludność meksykańską, ale także przez wszystkie ludy Ameryki Łacińskiej.

Ma ormai non c’è parte del mondo cristiano che non conosca l’avvenimento che ha dato l’impulso decisivo all’evangelizzazione del “nowy kontynent”. We Włoszech znajdują się również sanktuaria poświęcone Madonnie z Guadalupe, a także liczne kaplice w miejscach kultu, nawet te słynne, jak Sanktuarium Maryjne w Loreto.

Cztery objawienia „Dziewica Morena” dla indio Juana Diego, są źródłem pobożności i budowy wspomnianego Sanktuarium; są także wydarzeniem, które pozostawiło głęboki ślad w meksykańskiej religii i kulturze.

Bazylika, w której „tilma” (płaszcz z włókna ayate, szorstkiej tkaniny wytwarzanej z liści kaktusa) z cudownym wizerunkiem, został zainaugurowany 12 października 1976 roku. Trzy lata później odwiedził go św. Jan Paweł II, który z balkonu fasady, na której słowami Matki Bożej do Juana Diego wypisanymi złotymi literami: „¿No estoy yo aquí que soy tu Madre” („Nie ma mnie tutaj, kto jest twoją Matką?”), pozdrawiała wiele tysięcy Meksykanów, którzy zgromadzili się na Tepeyac; w tym samym miejscu 6 maja 1990 r. beatyfikował wizjonera Juana Diego, którego ostatecznie ogłoszono świętym 31 lipca 2002 r.

Qui, sul Tepeyac, ebbero luogo le apparizioni a Juan Diego: la mattina del 9 dicembre 1531, mentre sta attraversando la collina del Tepeyac per raggiungere la città, l’indio è attratto da un canto armonioso di uccelli e dalla visione dolcissima di una Donna che lo chiama per nome con tenerezza. La “Signora” gli dice di essere “la perfetta sempre Vergine Maria, la Madre del verissimo ed unico Dio” e gli ordina di recarsi dal vescovo per riferirgli che desidera che le si eriga un tempio ai piedi del colle. Juan Diego corre subito dal vescovo ma non viene creduto.

Wracając wieczorem do domu, ponownie spotyka na Tepeyac Dziewicę Maryję, której donosi o swoim niepowodzeniu i prosi o zwolnienie z powierzonego mu zadania, uznając się za niegodnego. Dziewica każe mu wrócić następnego dnia do biskupa, który zadając mu wiele pytań o miejsce i okoliczności objawienia, prosi go o znak; Dziewica obiecuje jej to dać następnego dnia.

Jednak następnego dnia Juan Diego nie może wrócić: jego wujek, Juan Bernardino, jest poważnie chory i wcześnie rano zostaje wysłany do Tlatelolco w poszukiwaniu księdza, który wyspowiada umierającego. Przybywając w zasięgu wzroku Tepeyaca, postanawia więc zmienić kierunek, aby uniknąć spotkania z „Panią”. Ale „Pani” jest tam przed nim i pyta go, dlaczego tak się spieszy. Juan Diego pada do jej stóp i prosi o przebaczenie za to, że z powodu śmiertelnej choroby wuja nie mógł wypełnić powierzonego mu zadania wraz z biskupem.

„Pani” uspokaja go, stwierdzając, że jego wujek jest już uzdrowiony i zaprasza go, by wspiął się na szczyt wzgórza, aby zbierać kwiaty. Juan Diego wspina się iz wielkim zdumieniem znajduje na szczycie wzgórza piękne „kwiaty Kastylii”: jest 12 grudnia. O tej porze roku, przesileniu zimowym według obowiązującego wówczas kalendarza juliańskiego, ani pora roku, ani miejsce, odludny kamienisty grunt, nie nadają się do wzrostu takich kwiatów. Juan Diego zbiera ich kilka i zanosi Dziewicy, która jednak każe mu przedstawić je biskupowi jako dowód prawdziwości objawień.

Juan Diego jest posłuszny i doszedłszy do obecności prałata, rozpina swój płaszcz i natychmiast na „tilma” obraz Najświętszej Maryi Panny jest odciśnięty i uwidoczniony dla wszystkich. W obliczu tego cudu biskup pada na kolana, a wraz z nim wszyscy obecni.

Następnego ranka Juan Diego towarzyszy prałatowi w drodze do Tepeyac, aby pokazać mu miejsce, w którym Matka Boża poprosiła o wybudowanie dla niej świątyni. Tymczasem umieszczony w katedrze obraz szybko stał się przedmiotem kultu ludowego, który zachował się nieprzerwanie do dziś.

Matki Bożej”tilma” ma szlachetną twarz, koloru brązowego, ręce złączone, różową suknię obszytą kwiatami. Błękitny płaszcz, pikowany złotymi gwiazdami, zakrywa jej głowę i opada do stóp, które spoczywają na księżycu. Za nim słońce świeci na tle setkami promieni.

Cała uwaga skupiona jest na niezwykłej i pięknej ikonie Guadalupan, która w niewytłumaczalny sposób pozostała nienaruszona pomimo upływu wieków: ten obraz, który nie jest ani obrazem, ani rysunkiem, ani nie jest wykonany ludzką ręką, budzi oddanie wiernych z całego świata i stawia nauce całkiem sporo pytań, podobnie jak od lat dzieje się z tajemnicą Świętego Całunu.

Najbardziej szokującym odkryciem w tym względzie jest odkrycie dokonane przy pomocy wyrafinowanego sprzętu elektronicznego przez komisję naukowców, która zwróciła uwagę na obecność grupy 13 osób odbijających się w źrenicach „Virgen Morena”: byliby to Juan Sam Diego wraz z biskupem i innymi nieznanymi postaciami, obecny tego dnia na cudownym wydarzeniu w domu prałata. Prawdziwa zagadka dla naukowców: niewytłumaczalne naukowo zjawisko, które ujawnia cudowne pochodzenie obrazu i przekazuje całemu światu wielkie przesłanie Nadziei.

Matka Boża z Guadalupe objawiła się o godzJuana Diego, vestita di sole, non solo gli annuncia che è nostra madre spirituale, ma lo invita – come invita ciascuno di noi – ad aprire il proprio cuore all’opera di Cristo che ci ama e ci salva. Meditare oggi sull’evento guadalupano, un caso di “inkulturacja„cudowny, to znaczy wejść do szkoły Maryi, nauczycielki człowieczeństwa i wiary, zwiastunki i służebnicy Słowa, które musi jaśnieć w całej okazałości, jak tajemniczy obraz na tilmie meksykańskiej wizjonerki”,kanonizowany przez św. Jana Pawła II 31 lipca 2002 r. z okazji jego piątej wizyty duszpasterskiej w Meksyku.

Główne źródła: santiebeati.it; vatican.va («RIV.»).

Pierwsze czytanie

Gwiazda wychodzi z Jakuba.

Z Księgi Liczb
Lb 24,2-7,15-17b

In quei giorni, Balaam alzò gli occhi e vide Israele accampato, tribù per tribù. Allora lo spirito di Dio fu sopra di lui. Egli pronunciò il suo poema e disse:

«Oracolo di Balaam, figlio di Beor,
i wyrocznia człowieka z przenikliwym okiem;
oracolo di chi ode le parole di Dio,
tych, którzy oglądają wizję Wszechmogącego,
upada, a zasłona zostaje zdjęta z jego oczu.
Jak piękne są twoje namioty, Jakubie,
mieszkania wasze, Izraelu!
Rozciągają się jak doliny,
jak ogrody wzdłuż rzeki,
jak aloesy, które zasadził Pan,
jak cedry nad wodą.
Wody będą płynąć z jego wiader
a nasienie jego jak obfite wody.
Jego król będzie większy niż Agag
a jego królestwo będzie wywyższone”.

Wyrecytował swój wiersz i powiedział:

«Oracolo di Balaam, figlio di Beor,
wyrocznia człowieka z przenikliwym okiem,
oracolo di chi ode le parole di Dio
i zna naukę Najwyższego,
tych, którzy oglądają wizję Wszechmogącego,
upada, a zasłona zostaje zdjęta z jego oczu.
Widzę to, ale nie teraz,
Rozważam to, ale nie dokładnie:
gwiazda wychodzi z Jakuba
a z Izraela powstaje berło”.

Parola di Dio.

Psalm responsoryjny
Z Ps 24 (25)

R. Daj mi poznać, Panie, Twoje drogi.

Daj mi poznać, Panie, Twoje drogi,
naucz mnie Twoich ścieżek.
Prowadź mnie w swojej wierności i ucz mnie,
perché sei tu il Dio della mia salvezza. R.

Wspomnij Panie na Twoje miłosierdzie
e del tuo amore, che è da sempre.
Pamiętaj o mnie w swoim miłosierdziu,
za Twoją dobroć Panie.R.

Dobry i prawy jest Pan,
pokazuje grzesznikom właściwą drogę;
guida i poveri secondo giustizia,
uczy biednych swojej drogi.R.

Ewangeliczna aklamacja

Alleluja, alleluja.

Okaż nam, Panie, swoje miłosierdzie
i daj nam swoje zbawienie. (Ps 85,8)

Alleluja.

Ewangelia

Skąd wziął się chrzest Jana?

Gesù insegna nel tempio — *Jezus naucza w świątyni*

Z Ewangelii według Mateusza
Mt 21,23-27

In quel tempo, Gesù entrò nel tempio e, mentre insegnava, gli si avvicinarono i capi dei sacerdoti e gli anziani del popolo e dissero: «Con quale autorità fai queste cose? E chi ti ha dato questa autorità?».
Gesù rispose loro: «Anch’io vi farò una sola domanda. Se mi rispondete, anch’io vi dirò con quale autorità faccio questo. Il battesimo di Giovanni da dove veniva? Dal cielo o dagli uomini?».

Kłócili się między sobą, mówiąc: "Jeśli powiemy: 'Z nieba', On nam odpowie: 'Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?' Jeśli mówimy: „od ludzi”, boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka”.

Rispondendo a Gesù dissero: «Non lo sappiamo». Allora anch’egli disse loro: «Neanch’io vi dico con quale autorità faccio queste cose».

Słowo Pana.

Św. Beda Czcigodny (ok. 673-735)

monaco, dottore della Chiesa

Homilie nr 1; CCL 122, 2

„Wszyscy uważają Jana za proroka”

Se ci interroghiamo sul perché Giovanni battezzasse, con un battesimo che non poteva tuttavia rimettere i peccati, il motivo è chiaro: per essere fedele al suo ministero di precursore, doveva battezzare prima del Signore, così come era nato prima di lui, predicava prima di lui e sarebbe morto prima di lui. Allo stesso tempo, serviva per impedire che l’invidia litigiosa dei farisei e degli scribi avesse influenza negativa sul ministero del Signore, nel caso in cui egli avesse dato per primo il battesimo agli uomini. “Il battesimo di Giovanni da dove veniva? Dal cielo o dagli uomini?”

Siccome non avrebbero osato negare che fosse venuto dal cielo, sarebbero stati costretti a riconoscere che anche le opere di colui che Giovanni predicava erano anch’esse compiute da un potere che veniva dal cielo. Tuttavia, anche se il battesimo di Giovanni non rimetteva i peccati, non era per questo senza frutto per coloro che lo ricevevano. (…) Era un segno di fede e di pentimento, cioè richiamava tutti ad astenersi dal peccato, praticare l’elemosina, credere in Cristo, e affrettarsi verso il suo battesimo, appena fosse apparso, per esservi lavati per la remissione dei peccati.

D’altronde il deserto dove Giovanni dimorava rappresenta la vita dei santi che rinunciano ai piaceri di questo mondo. Che essi vivano nella solitudine o mescolati alle folle, senza sosta tendono con tutta l’anima a distaccarsi dai desideri del mondo presente; trovano la loro gioia nell’avere Dio solo nel segreto del loro cuore, e nel porre la loro speranza in lui solo.

Verso questa solitudine dell’anima, carissima a Dio, il profeta desiderava andare, con l’aiuto dello Spirito Santo, quando diceva: “Chi mi darà ali come di colomba, per volare e trovare riposo?” (Sal 55,7).

SŁOWA OJCA ŚWIĘTEGO

Quando nel popolo di Dio non c’è profezia, il vuoto che lascia quello viene occupato dal clericalismo: è proprio questo clericalismo che chiede a Gesù: “Con quale autorità fai tu queste cose? Con quale legalità?”.

E la memoria della promessa e la speranza di andare avanti vengono ridotte soltanto al presente: né passato, né futuro speranzoso.

Teraźniejszość jest legalna: jeśli jest legalna, śmiało. „Panie, niech proroków nie zabraknie w Twoim ludzie!”. Wszyscy ochrzczeni jesteśmy prorokami. „Panie, nie zapominajmy o Twojej obietnicy! Obyśmy nigdy nie zmęczyli się pójściem do przodu! Nie zamykajmy się w legalnościach, które zamykają drzwi!”. (Święta Marta, 16 grudnia 2013)