Vesperi: vespere sicut alii multi. Laurentius, quamvis paucis abhinc mensibus conversus, nuper tantum in cubiculo suo dormire consueverat. Parentibus facile non erat persuadere, sed in fine successerant.
“Non ti preoccupare” gli dicevano, “lasciamo accesa la lucina a forma di rana sul comodino! E poi se hai paura puoi sempre venire a chiamarci: siamo nella stanza accanto alla tua! Ora chiudi gli occhi e vedrai che farai un bel sogno!”.
Facile non erat, sed aliquot iam dies Laurentius solus dormiebat. Singulis subinde surgens, destinatus ad cubiculum parentum, ad aurem matris accessit, ac locutiones susurrabat similes: "Pecem ibo" vel "videre volui si dormias! Te amo".
Vespera illa, vel potius nocte illa Laurentius e casa surrexit, cubiculum parentum tacite ingressus, os suum ad sinistram aurem admovet. mater et insusurravit: “Eo ad pee…” “MMh, bene ...” responsum fuit.
Celeriter nudis pedibus e lecto ad caput versus balneo discessit, "click" transitum audivit et deinde…. "Aaaah" clamor a parentibus excitavit initium. Quod non intellexerunt, se de lecto projecerunt, et ad balneo cucurrerunt.
Lorenzo ante ianuam apertis oculis et indicem eius stantem et petratum invenerunt manus sinistra tendat ut indicare vas ...
"Quid usque Lori? Quid clamas?" verba Dei mater Ego quasi suffocatus in gutture sum, statim sumpto pauore comprehensus.
A Panda secretum IV "
"Non est Panda in latrina!" Lorenzo stupore exclamavit, vasi monstrare non desistens. "Loria quid ais? Nemo est in latrina!" firma voce pater"Adhuc dormis?". Sed nihil, Laurentius indicem suum non nominavit manus supersunt. "O bene..." parentes ei indulgebant: "Si balneo occupatur, ad alterum ibit!".
Parvus Laurentius, vas adhuc spectans, retorsit et abiit facere quod in secundo balneo facere debuit.
Postero die parentes decreverunt nihil de iis quae cum Laurentio acciderunt commemorare! Forsitan semisomnus adhuc erat aut unum e phantasmatibus fingebat, tunc munus relinquens pater circa eam fabulam confingere.
Laurentius autem ea nocte bene viderat. Panda erat et sedebat in latrina. Quomodo ergo mater et pater non vidit?
Nocte insequenti, cum parentes eius crederent se dormivisse, semper in suspenso, discessit de suo tugurio, ianuam cubiculi sui traiecit omnia aurantiaca picta et ad latrinam petit. Vertit in lucem, cavens ne minimum sonitum facere…et ibi erat: Panda in latrina.
Aliquot momentis tacuit tum in oculis eius intuentibus (panda similiter) submissa voce quaesivit: "Cur tu in mea latrina?".
Panda fabulam suam incepit: "Hic sum quia nescio quo iturus sum. Semper in alia regione vixi multum ab hoc uno et hic multum dissimilem nescio quomodo res laboro ego. nescio quis!".
Lorenzo a quelle parole, a quella velata richiesta di aiuto, non perse tempo e subito propose: “Senti, cosa ne dici se ci incontriamo qui domani notte? Così potrò spiegarti un po’ di cose e magari posso farti conoscere qualcuno”.
Panda ne perfecit quidem loqui: statim lato gestu capitis adnuit, propositum probavit. Sic fuit.
Vespere, cum parentes eius crederent se in lecto suo dormivisse, Laurentius in balneo iturum et vespere, paratus erat ei in latrina opperiri, panda erat: omnia scire cupiens, vere omnia de. qui a saeculo usque nuper omnino ignoti sunt.
Lorenzo gli fece conoscere la pioggia ed il suono delle piccole gocce d’acqua quando toccano terra; gli parlò di quanto è bello il mare e del profumo strano che ha l’aria quando si sta sulla riva a respirare.
Una vespera ostendit ei quomodo cum vento luderet. Aliquando ergo gustavit quam bonus fructus sit, sed ante omnia quam recens e pomis succus exit.
Una vespera, Laurentius exposuit ad pandam quod interdum felix, alias tristis, alias adhuc iratus est, sed tunc a LEGO mater et omnia transeunt.
Denique singulis vesperis Laurentius Pandam amicum suum docuit tam ridiculam faciem aliquid novi: omnia alba parva macula nigra in dextro oculo. Menses transierunt.
Subinde Laurentius cubitum ire coeperat, ne obstreperet quidem, cupiditate pandam obviam adeo valida fuit ut recentioribus temporibus qui parentibus nuntiavit se cubitum ire voluisset.
Una vespera, postquam facta est fides a mater Pater autem dormiens, sicut semper e lecto surrexit, nudis pedibus ad balneo ambulavit, ianuam aperuit et in latrina non erat.
Stupet Laurentius vasi appropinquans, "Fortasse intus cecidit". In vase autem loco panda notam uno tantum verbo scriptum invenit; GRATIAS TIBI!
Laurentius, tristis non videns amicum suum Panda iterum, cubitum rediit et, cogitans et cogitans, obdormivit.
"Loria, AmareExpergiscimini ... Loria" ah vox " mater: dulce, amandum, blandum ut omni mane. "Lori, expergiscimini! Tommaso fratrem tuum parvum tibi offero! ibi permansit mater. Subito oculos Laurentius aperuit: "Fraterne? Sed tunc natus est!!! natus est!" protinus arbitrabatur.
Erigens in lectulo melius aspiciens ad fasciculum quam ad illam mater in brachiis tenebatur, igitur, parum melioris se sentiens, eum rectum in faciem aspexit... Laurentius quam latissime mundus risit et maxillam Tommasi osculatus est.
Supra oculum dextrum, Thomasus maculam parvam nigram habuit.
