9 oktyabr 2019-cu il, çərşənbə

Oxuma vaxtı: 3 dəqiqə

Xəstəxana gündəliyi: 9 oktyabr 2019-cu il, çərşənbə

Sübh çağında işə gələndə Pozzilli (İS) hələ də yuxudadır.

Havanı dadmaq və dünyanın hələ də dönüb-dönmədiyini anlamaq üçün tez-tez balkonumuzdan çölə baxırıq.

Dünyamız dayandı 13 sentyabr 2019-cu il

Səhər həmişəki kimi keçir, tibb bacıları gəlib-gedir, həmişə punktual, sevgi dolu, peşəkar və mehribandır, həkimlər səbirlə xəstələrinə nəzarət edir.

Nahar vaxtı yeməyin özündən daha çox təmiz hava üçün vaxta çevrilir: yeni üz, yeni qoxu görən an; çöldən gələn yemək iyi, sanki bu dörd divardan ayrılıb restorana nahara çıxmışdıq.

Neuromeddə hazırladıqları yeməklər isə restoranla müqayisə oluna bilər.

Bu günün menyusu: pennette alla boscaiola, dəniz məhsulları ikinci kurs, sendviç, su və şaftalı.

Eugenio hər şeyi zövqlə və zövqlə yeyir. Evdə olsaydıq hər şey daha dadlı olardı! Amma biz burdayıq, Allaha şükür yaxşıyıq.

Günorta bizi göz müayinəsinə çağırırlar və bizi həmişə gülərüz və nəzakətli, əziz Yulya müşayiət edir. Gözləmə zalında çoxlu insan var, lakin sakinlər olaraq bizə erkən baş çəkməyə və xarici rezervasiyaların növbəsini kəsməməyə imkan verən xüsusi bir yolumuz var. Bəli, burada Neuromed-də onlar həqiqətən yaxşı təşkil olunublar!

Eugenio'nun müayinəsi çox yaxşı keçir, oftalmoloq bizi əmin edir ki, diplopiya ancora presente andrà pian piano scomparendo.

E’ stata una bella sorpresa ritrovare nella cartella clinica di Eugenio, che ci accompagna ad ogni spostamento, una cara immagine della Madonna. Questa immagine era stata donata ad Eugenio dal compagno di stanza, amico fraterno Antonio Parente, il giorno del secondo intervento. In sala operatoria era stata tolta e non sapevamo più che fine avesse fatto. Invece, una solerte infermiera, l’ha custodita nella cartella di Eugenio così che non andasse persa.

La notizia positiva del controllo oculistico ci riempie di gioia; il rientro a casa si fa più reale e più vicino. Ci informano che domani Eugenio farà una tac di controllo per vedere che tutto sia a posto e, se così come tutti speriamo, non ci sono controindicazioni, rientreremo a casa dopo-domani.

Da casa, ci arrivano notizie confortanti in merito a Francesca. Amorevolmente accudita da zia Teresa e dalla sua famiglia, la nostra cucciola risente meno della nostra mancanza; siamo noi a non reggere più la sua mancanza e non vediamo l’ora di riabbracciarla.

Eugenio trova sempre un modo per stupirci e, se mai ce ne fosse bisogno, darci prova della sua tenacia. Beve dalla bottiglietta, da solo, coordinando perfettamente il movimento.

Un’altra notte si avvicina, speriamo la penultima qui a Pozzilli.