Ombrella e plazhit

Koha e leximit: 3 minuta

Ombrella: meditim mbi dashurinë

Por çfarë është në të vërtetë dashuria?

Ata janë përpjekur ta shpjegojnë atë për mijëvjeçarë, dhe po aq gjatë janë përpjekur ta kuptojnë atë.

Mendoj se e kuptova. Jo sot, jo më 17 tetor 2020, por gjatë këtyre 14 viteve të kaluara bashkë me Eugenion, me Françeskën, me Xhuzepinën.

Dashuria është ajo fije e padukshme me të cilën lidhesh me fëmijët, me gruan, me jetën, me Zotin.

Eugenio dhe unë patëm dhe kemi një lidhje të dyfishtë, të ndërthurur, të pazgjidhshme, aq të trashë sa as koha dhe as hapësira nuk do ta thyejnë kurrë atë.

Prandaj sot ndjej këtë boshllëk, këtë vrimë, që më merr gjithçka.

Është si vrima për një ombrellë: sa më shumë të kthehesh, sa më shumë të kalojë koha, aq më e madhe bëhet vrima, vrima bëhet humnerë.

Për fëmijët e mi kam qenë gjithmonë miku, vëllai, motra, kllouni, qesharaku, drejtuesi, kapiteni, drejtuesi, batanija e ngrohtë, jastëku i butë, çadra, ekrani, mburoja, gjilpërë e peshores, kolonës, udhëzuesit.

Dhe e gjithë kjo më ka bërë gjithmonë njeriun më të lumtur në tokë: duke qenë fokusi i jetës së fëmijëve të mi.

I kam mësuar gjithmonë ta duan jetën, ta shijojnë atë, ta shijojnë ngadalë, ta shijojnë atë.

Në jetën e Eugenio-s 2 temat e përbashkëta kanë qenë gjithmonë familja dhe besimi.

Tani, edhe tani, familja dhe besimi janë gjurmët e jetës së tij të re.

La famiglia che ha trovato è immensa: nuovi amici, parenti vicini e lontani, zie, zii, nonni.

Besimi: mirë, ju mund ta përjetoni atë nga dora e parë.

Na ndihmoni të ndihmojmë!

Me donacionin tuaj të vogël ne sjellim buzëqeshje për pacientët e rinj me kancer

---