Sanctissimum Nomen Jesu

Legere tempus: 9 minuta

Historiam Sancti Nominis Iesu Read

Martyrologium Romanum

In Martyrologio Romano haec memoria sic definitur: «Sanctissimum nomen Jesu, Unigenitum, quod est in caelo, et in terra, et sub terra, omne genu flectitur ad gloriam majestatis divinae.».

Haec sumpta sunt ex epistula sancti Pauli ad Philippenses (2, 8-11): «… Humiliavit semetipsum factus obediens usque ad mortem et mortem in cruce. Propter quod et Deus illum exaltavit, et dedit illi nomen, quod est super omne nomen. ut in nomine Jesu omne genu flectatur in coelo, in terra, et sub terra; et omnis lingua confiteatur, quia Dominus Jesus Christus in gloria est Dei Patris.»

Sanctissimi Nominis Iesu veneratio incepit ».de facto"In primis diebus Ecclesia, ut patet in Christogramis, quae priscae artis christianae ornant.

Attamen saeculo XIV tantum momentum liturgicum assecutus est, genuinum cultum oriens, ob eius diffusionem eiusque officialem agnitionem a S. Bernardino Senensi eiusque asseclis, inter praesertim beatum Albertum da. Sarteano et Bernardino da Feltre.

Cum in OT propheta loquiturin nomine Dominiintelligitur Dominus per ipsum loqui. A nuntius ipse loquitur nomine mittentis eum: nomen est mittentis, qui ei potestatem facit. Saepius autem nomen Dei metonym est pro ipso Deo.

Nomen igitur Dei opus Dei tribuitur (cf. Psalmi 20.2; 54.3; 89.25). Nomen divinae potentiae exprimit. Nomen enim Dei est telum David in Goliath: «Et dixit David ad Philisthaeum: “Venisti ad me in gladio, in lancea et in lancea; venio ad te in nomine Domini exercituum, Deus exercituum Israel, quem blasphemasti. In hoc ipso die, cadet te Dominus in manus meas. et percutiam te et amputabo caput tuum de corpore tuo et proiciam cadavera exercitus Philisthaei in volatilibus caeli et bestiis terrae; et cognoscet omnis terra quod sit Deus in Israel.» (1 Sam 17, 45-46)

Etiam apud scriptores NT nomen Dei est instar personae divinae, sed applicatae ad Iesum, In eius nomine signa fiunt (Mc 16, 17-18), aegroti sanantur (Act 3, 6). Invocatio nominis eius est fons salutis, remissio peccatorum et vita aeterna (Act 4.12; 1 Io 2.12; 1 Cor 6.11; John 3.18; 1 John 5.13). Nomen Iesu est "alio nomine supra(Phil 2, 8-11; Eph 1, 21; Heb 1, 4).

Sanctus Franciscus

Medio Aevo, devotio nominis Iesu affuit in nonnullis Ecclesiae Doctoribus, inter Bernardum Claravallensem et Franciscum Assisiensem. Inde per totam Senensem regionem usitatum fuit, paucis decenniis ante praedicationem Bernardini Senensis, a Gesuatis (fraternitas laica ad infirmos adiuvandas dicata, a beato Ioanne Colombini Senensi condita, anno MCCCLX condita), quae ob id vocati sunt. quorum frequentia nomen Iesu iterare.

Bernardinus Senensis

Explicatio autem liturgiae cum nomine Iesu consequitur praedicationem sancti Bernardini Senensis, qui operam suam intendit in novam Ecclesiam nomine Iesu renovandam, in luce principali personae Iesu Christi. . Bernardinus, nomine Iesu obtemperans, concretas et hodiernas problemata vitae practicae et socialis statuit: odium politicum, ethica familia, negotia mercatorum, calumniae, etc.

In antithesi ad praeconia nobilium familiarum insignia, quorum controversiae de sanguine Italiae civitates, Bernardinus insignium insignium insignium commentus est, cui nomen Jesu repraesentabat, trigram IHS, sole aureo duodecim inscriptum. radii supra caeruleum adsuescunt scutum.

Hoc symbolismus solaris cum Christo associatus, tamen aliquas oppositiones excitavit, sed a Nicolao V Papa approbata est (Tommaso Parentucelli, 1447-1455) anno 1450 ob altas radices in OT et propter flagrantem defensionem a St. Giovanni da Capistrano. .

Liturgia Nominis Iesu in fine saeculi XV divulgata est. Anno 1530, Clemens VII Papa (Giulio de' Medici, 1523-1534) Ordinis Franciscani recitandi Officium Sancti Nominis Iesu permisit; et celebratio, nunc variis in locis praesens, ad universam Ecclesiam extenditur ab Innocentio XIII (Michelangelo Conti, 1721-1724), anno MDCCXXI.

Societas Iesu

Societas Iesu cultoris et doctrinae fautor factus est, Bernardinianam eius insigne trigram assumpsit ac pulcherrimas et amplissimas ecclesias, toto orbe aedificatas, Sancto Iesu Nomini dedicans.

Dies celebrationis varia est inter kalendas Ianuarias, usque ad diem 2 ianuarii usque ad annum 1970, cum suppressa est.

Sanctus Ioannes Paulus II (Carol Józef Wojtyła, 1978-2005) memoriam ad libitum in Calendario romano usque ad diem 3 ianuarii restituit.

Nomen Iesu: "Deus salvet, Salvator(Hebr.).

fons © evangeloftheday.org

Iesus significat « Deus salvat ». Nomen Dei in rubo Moysi in Sinai revelatum tota sua claritate lucet in Iesu: Deus est omnium Salvator.

Nominis origo

Yeshu'ain Syriaca (Jesu lingua);IesousGraece;JesusLatine. Iesus Italice.

Die 3 ianuarii meminimus Sancti Nominis Iesu, quod "... qui est super omne nomen, ut in nomine Jesu omne genu flectatur in coelo, in terra, et sub terra, et omnis lingua proclamaat: Dominus Jesus Christus.» (Phil 2, 9-11).

nomen Jesu

Secondo l’evangelista Matteo, il nome fu imposto al figlio partorito da Maria da Giuseppe, come annunciato dall’angelo in sogno (1,20ss).

Un nome frutto dell’obbedienza: in osservanza alla tradizione ebraica, l’8° giorno dopo la nascita, il neonato veniva circonciso e gli veniva dato il nome che quasi sempre conteneva un’invocazione a Dio. Anche a Gesù, ebreo di nascita perfettamente inserito nella storia del popolo ebraico tocca un nome che lo pone nell’alleanza tra Abramo e Dio.

Matthaeus evangelista, cap. 1, nobis ostendit genealogiam Iesu, quae interpretanda est sub lumine annotationis, per quam evangelista clare advertit:Omnes ergo generationes ab Abraham usque ad David, quattuordecim sunt. a David usque ad transmigrationem Babylonis quatuordecim; a transmigratione Babylonis ad Jesum, quatuordecim” (1,17).

Per hanc compagem Matthaeus quodammodo sequitur Gen.Hic est liber genesis«, paene tamquam Iesum in curriculo originum proiciamus. Sic historica origo Iesu arctius coniungitur cum Davide, cui spes adventus Messiae pro omnibus populis inseritur.

Quicumque invocaverit nomen Jesu, salvus erit

Hoc modo Iesus praesentatur ut ille qui messianicas promissiones adimplet: «Qui credit in eum, non confundetur.Omnis quicumque invocaverit nomen Domini, salvus erit» (Act 2, 20; Rom 10, 12-13).

L’esperienza di Pietro e Giovanni, descritta negli Atti, ne è un ulteriore esempio:

"Petrus autem et Joannes ascendebant in templum ad orationem nonam. Solet homo debilis ab partu editus; posueruntque eam cotidie ad portam templi, quae vocatur Speciosa, ut peteret eleemosynam ab introeuntibus in templum.

Is cum vidisset Petrum et Joannem incipientes introire in templum, rogabat ut eleemosynam acciperet. Intuentes autem in eum Petrus cum Ioanne dixit: “ Respice in nos. et conversus sperans se aliquid ab eis recipere.

Petrus dixit ei: “ Argentum neque aurum neque habeo, sed quod tibi do;in nomine Iesu Christi Nazareni surge et ambula!”. 

Et apprehensa manu ejus dextera, allevavit eum. Subito pedes eius et talos convaluerunt et, exiliens, ambulabat; et intravit cum illis in templum ambulans saliens et laudans Deum» (Act 3, 1-8).

Devotio S. Bernardini Senensis

A coltivare particolare devozione al Santissimo Nome di Gesù fu in particolare il francescano san Bernardino da Siena (1380-1444), che recupera il Trigramma IHS – già presente nel III secolo fra le abbreviazioni utilizzate nei manoscritti greci del Nuovo Testamento – e pone come sfondo il sole raggiante a 12 raggi in campo azzurro.

Tenuto conto che “IHS” sono le prime tre lettere del nome Gesù in greco, il messaggio che ne deriva è che Gesù è il “sole” che irradia la sua luce attraverso i Dodici apostoli, cioè la Chiesa.

Hoc symbolum quoddam «signaturae» Sancti Bernardini et familia Franciscana facta est.

Dulcedo Nominis in Sancto Francisco

Le catechesi attorno al santissimo Nome di Gesù permettevano di aiutare i fedeli a fissare lo sguardo del cuore al mistero stesso di Gesù, a cominciare dalla povertà della grotta in cui nacque.

Hac in re utile est recordari experientiam sancti Francisci Assisiensis, qui - fontes Franciscani nobis annuntiant".Is erat valde occupatus cum Iesu, Iesum semper portavit in corde, Iesum in ore, Iesum in auribus, Iesum in oculis, Iesum in manibus, Iesum in omnibus membris suis. Saepe, cum Christum Iesum amore caelesti ferventem nominare voluisset, eum « Puerum Bethlehem » appellavit, nomenque Bethleem voce os suum implens ac magis etiam pietatis affectu implens, sonum faciens quasi ovis balatus. . Et omni tempore dixit «Puer Bethleem vel "Iesus", linguam suam transiens in labiis suisfere quasi gustare et retinere omnem dulcedinem verborum istorum".

Anno 1530 Papa Clemens VII Franciscanum ordinem permisit ad recitandum Officium Sancti Nominis Iesu.

Mentre la Compagnia di Gesù (i gesuiti) contribuisce a sostenerne il culto, prendendo il trigramma (IHS) come emblema della Compagnia.

Ab anno 1721 memoria liturgica ad universam Ecclesiam perducta est ab Innocentio XIII. annis 1970 suppressa est, eamque sanctus Ioannes Paulus II iterum in Martyrologio Romano die 3 ianuarii inseruit.

fons © Vaticanus News - Dicasterium pro Communicatione