Święte Imię Jezus

Czas czytania: 9 minut

Przeczytaj historię Najświętszego Imienia Jezus

Martyrologium Rzymskie

W Martyrologium Rzymskim wspomnienie to jest zdefiniowane w następujący sposób: «Najświętsze Imię Jezus, jedyne, w którym na niebie, na ziemi i pod ziemią zgina się każde kolano na chwałę Boskiego majestatu».

Te słowa zaczerpnięte są z Listu św. Pawła do Filipian (2, 8-11): «…uniżył samego siebie, będąc posłusznym aż do śmierci i to śmierci krzyżowej. Dlatego Bóg go wywyższył i dał mu imię ponad wszelkie imię; aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano w niebie, na ziemi i pod ziemią; i niech każdy język głosi, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.»

Rozpoczęła się cześć Najświętszego Imienia Jezus”de facto” w początkach Kościół, o czym świadczą chrystogramy zdobiące sztukę wczesnochrześcijańską.

Jednak dopiero w XIV wieku nabrał on znaczenia liturgicznego, dając początek prawdziwemu kultowi, dzięki zaangażowaniu w jego rozpowszechnianie i oficjalnemu uznaniu przez św. Bernardyna ze Sieny i jego zwolenników, do których zaliczał się zwłaszcza bł. Alberto da Sarteano i Bernardino da Feltre.

Kiedy w ST przemawia prorokw imię Jehowyrozumie się, że to Jahwe przemawia przez niego. A posłaniec przemawia w imieniu tego, który go posyła; imię nadawcy daje mu władzę. Bardzo często jednak Imię Boga jest metonimem samego Boga.

Dzieło Boże przypisuje się zatem Imieniu Bożemu (por. Psalmy: 20,2; 54,3; 89,25). Imię wyraża boską moc. Na przykład imię Boga jest bronią Dawida przeciwko Goliatowi: «Dawid odpowiedział Filistyńczykowi: „Przychodzisz do mnie z mieczem, włócznią i włócznią. Przychodzę do was w imieniu Pana Zastępów, Boga zastępów Izraela, którego znieważyliście. Właśnie tego dnia Pan sprawi, że wpadniesz w moje ręce. Zabiję cię i odetnę ci głowę od ciała, a trupy wojska filistyńskiego rzucę ptakom powietrznym i dzikim zwierzętom; pozna cała ziemia, że ​​w Izraelu jest Bóg”.» (1 Sam 17, 45-46)

Już dla pisarzy NT imię Boga jest odpowiednikiem Osoby Boskiej, ale odnosi się do Jezusa, w Jego imieniu dzieją się cuda (Mk 16,17-18), chorzy uzdrawiają (Dz 3,6). Wzywanie Jego imienia jest źródłem zbawienia, odpuszczenia grzechów i życia wiecznego (Dz 4,12; 1 Jana 2,12; 1 Kor 6,11; Jana 3,18; 1 Jana 5,13). Imię Jezusa to „ponad wszelkie inne imię” (Flp 2, 8-11; Ef 1, 21; Heb 1,4).

Święty Franciszek

W średniowieczu nabożeństwo do imienia Jezusa było bardzo obecne u niektórych Doktorów Kościoła, w tym u Bernarda z Clairvaux i u św. Franciszka z Asyżu. Było to następnie praktykowane na całym obszarze Sieny, kilka dekad przed głoszeniem Bernardina da Siena, przez Gesuati (świeckie bractwo poświęcone niesieniu pomocy chorym, założone w 1360 roku przez błogosławionego Sienejczyka Giovanniego Colombiniego), zwane tak ze względu na często powtarzają imię Jezusa.

Bernardyna ze Sieny

Rozwój liturgii związanej z imieniem Jezus jest jednak konsekwencją przepowiadania św. Bernardyna ze Sieny, który w swym wysiłku odnowy Kościoła skupiał się na imieniu Jezusa, podkreślając centralne miejsce osoby Jezusa Chrystusa . Poddając się imieniu Jezusa, Bernardino rozwiązywał konkretne i aktualne problemy życia praktycznego i społecznego: nienawiść polityczną, etykę rodzinną, obowiązki kupców, oszczerstwa itp.

W przeciwieństwie do insygniów heraldycznych rodów szlacheckich, których spory krwawiły w miastach włoskich, Bernardino wymyślił jaskrawy herb, za pomocą którego reprezentowano imię Jezusa, składający się z trygramu IHS, wpisanego w złote słońce z dwunastoma promienie wijące się nad niebieską tarczą.

Ta symbolika słoneczna kojarzona z Chrystusem wzbudziła jednak pewien sprzeciw, została jednak zatwierdzona przez papieża Mikołaja V (Tommaso Parentucelli, 1447-1455) w 1450 roku ze względu na jej głębokie korzenie w ST i dzięki żarliwej obronie św. Giovanniego da Capistrano .

Liturgia imienia Jezusa rozpowszechniła się pod koniec XV wieku. W 1530 r. papież Klemens VII (Giulio de' Medici, 1523-1534) upoważnił Zakon Franciszkanów do odmawiania Oficjum Najświętszego Imienia Jezus; a celebracja, obecna obecnie w różnych miejscach, została rozszerzona na cały Kościół przez papieża Innocentego XIII (Michelangelo Conti, 1721-1724) w 1721 roku.

Towarzystwo Jezusowe

Towarzystwo Jezusowe stało się zwolennikiem kultu i doktryny, przyjmując za swoje godło trygram bernardyński i poświęcając Najświętszemu Imieniu Jezus swoje najpiękniejsze i największe kościoły, budowane na całym świecie.

Dzień obchodów był zróżnicowany, począwszy od pierwszych niedziel stycznia, kończąc na 2 stycznia, aż do lat 70. XX wieku, kiedy to zostało zniesione.

Święty Jan Paweł II (Karol Józef Wojtyła, 1978-2005) przywrócił w kalendarzu rzymskim pamięć fakultatywną na 3 stycznia.

Znaczenie imienia Jezus: „Bóg zbawia, Zbawicielu” (hebr.).

źródło © ewangelia dnia.org

Jezus oznacza „Bóg zbawia”. Imię Boga objawione Mojżeszowi na Synaju w krzaku jaśnieje całą swą jasnością w Jezusie: Bóg jest Zbawicielem wszystkich.

Pochodzenie imienia

Jeszuaw języku aramejskim (języku Jezusa);Iesous, w greckim;Jezuspo łacinie. Po włosku Jezus.

3 stycznia wspominamy Najświętsze Imię Jezus, które „... który jest ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie, na ziemi i pod ziemią i aby wszelki język głosił: Jezus Chrystus jest Panem!” (Flp 2,9-11).

Imię Jezusa

Secondo l’evangelista Matteo, il nome fu imposto al figlio partorito da Maria da Giuseppe, come annunciato dall’angelo in sogno (1,20ss).

Un nome frutto dell’obbedienza: in osservanza alla tradizione ebraica, l’8° giorno dopo la nascita, il neonato veniva circonciso e gli veniva dato il nome che quasi sempre conteneva un’invocazione a Dio. Anche a Gesù, ebreo di nascita perfettamente inserito nella storia del popolo ebraico tocca un nome che lo pone nell’alleanza tra Abramo e Dio.

Ewangelista Mateusz w rozdziale 1 przedstawia nam genealogię Jezusa, którą należy interpretować w świetle adnotacji, poprzez którą ewangelista wyraźnie zwraca uwagę: „Suma wszystkich pokoleń od Abrahama do Dawida wynosi czternaście; od Dawida do wygnania Babilonu jest jeszcze czternaście; od uprowadzenia Babilonu do Jezusa jest czternaście” (1,17).

W tych ramach Mateusz podąża w pewnym sensie za Księgą Rodzaju 2,4a”To jest… Księga Rodzaju”, jakby chcąc rzutować Jezusa na tło początków. W ten sposób historyczne pochodzenie Jezusa wiąże się bardziej bezpośrednio z pochodzeniem Dawida, na którym zaszczepiona jest nadzieja na przyjście Mesjasza dla wszystkich narodów.

Ktokolwiek będzie wzywał imienia Jezusa, będzie zbawiony

W ten sposób Jezus ukazany jest jako ten, który wypełnia obietnice mesjańskie: „Kto w Niego wierzy, nie zawiedzie się…Ktokolwiek będzie wzywał imienia Pańskiego, będzie zbawiony” (Dzieje 2:20; Rz 10:12-13).

L’esperienza di Pietro e Giovanni, descritta negli Atti, ne è un ulteriore esempio:

“Piotr i Jan udali się do świątyni na modlitwę o trzeciej po południu. Zwykle przywożono mężczyznę, kalekiego od urodzenia; stawiali go codziennie w pobliżu bramy świątyni zwanej Piękną, aby prosić o jałmużnę od tych, którzy wchodzili do świątyni.

On, widząc Piotra i Jana, którzy mieli wejść do świątyni, błagał ich o jałmużnę. Następnie, wpatrując się w Niego, Piotr wraz z Janem powiedzieli: „Spójrzcie na nas”. I odwrócił się, żeby na nich spojrzeć, mając nadzieję, że coś od nich otrzyma.

Piotr mu odpowiedział: «Nie mam ani srebra, ani złota, ale co mam, to ci daję:w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka wstań i chodź!”. 

Ujął go za prawą rękę i podniósł. Nagle jego stopy i kostki wzmocniły się i podskoczyłszy, zaczął chodzić; i weszli z nimi do świątyni, chodząc, skacząc i chwaląc Boga(Dzieje Apostolskie 3:1-8).

Nabożeństwo św. Bernardyna ze Sieny

A coltivare particolare devozione al Santissimo Nome di Gesù fu in particolare il francescano san Bernardino da Siena (1380-1444), che recupera il Trigramma IHS – già presente nel III secolo fra le abbreviazioni utilizzate nei manoscritti greci del Nuovo Testamento – e pone come sfondo il sole raggiante a 12 raggi in campo azzurro.

Tenuto conto che “IHS” sono le prime tre lettere del nome Gesù in greco, il messaggio che ne deriva è che Gesù è il “sole” che irradia la sua luce attraverso i Dodici apostoli, cioè la Chiesa.

Symbol ten stał się swego rodzaju „podpisem” św. Bernardyna i rodziny franciszkańskiej.

Słodycz Imienia u św. Franciszka

Le catechesi attorno al santissimo Nome di Gesù permettevano di aiutare i fedeli a fissare lo sguardo del cuore al mistero stesso di Gesù, a cominciare dalla povertà della grotta in cui nacque.

W tym względzie warto przypomnieć doświadczenie św. Franciszka z Asyżu, który – mówią nam źródła franciszkańskie – „Był naprawdę bardzo zajęty Jezusem, zawsze nosił Jezusa w swoim sercu, Jezusa na swoich ustach, Jezusa w swoich uszach, Jezusa w swoich oczach, Jezusa w swoich rękach, Jezusa we wszystkich innych swoich członkach. Często, gdy chciał nadać imię Jezus Chrystus, żarliwy niebiańską miłością, nazywał Go „Dzieciątkiem Betlejemskim” i wymawiał to imię „Betlejem”, napełniając usta głosem, a jeszcze bardziej czułym uczuciem, wydając dźwięk przypominający beczenie owiec . I za każdym razem, gdy mówił «Dzieciątko Betlejemskie” lub „Jezus” przesunął językiem po wargachjakby chciała posmakować i zachować całą słodycz tych słów”.

W 1530 roku papież Klemens VII upoważnił zakon franciszkański do odmawiania Oficjum Najświętszego Imienia Jezus.

Mentre la Compagnia di Gesù (i gesuiti) contribuisce a sostenerne il culto, prendendo il trigramma (IHS) come emblema della Compagnia.

Od 1721 r. pamięć liturgiczna została rozszerzona na cały Kościół przez papieża Innocentego XIII; w latach 70. XX w. zostało ono zniesione i 3 stycznia św. Jan Paweł II ponownie włączył je do Martyrologium Rzymskiego.

źródło © Wiadomości z Watykanu – Dykasteria ds. Komunikacji