Свети Патрик

Tempo di lettura: 7 minuti

Свети Патрик: Покровител на Ирландия

Sia la strada al tuo fianco, il vento sempre alle tue spalle, che il sole splenda caldo sul tuo viso, e la pioggia cada dolce nei campi attorno e, finché non ci incontreremo di nuovo, Iddio ti protegga nel palmo della sua mano.

Раждане

Патрик, роден като Magonus Sucatus Patricius, е роден през Старият Килпатрик в Дъмбартън (Шотландия), около 385 г., от родители християни.

Неговата баща Calphurnius era figlio del diacono Potito ed era un decurione di Bannavem Taberniae, città non identificata della Britannia al tempo della dominazione romana.

Отвлечен, когато е на 16 години от ирландски пирати, той е продаден в робство на краля на Северен Дал Риада в днешна Северна Ирландия. Тук той научава галския език и келтската религия.

Минали шест години, когато една нощ той чул глас, който обявил освобождаването му и му показал пътя да намери кораб. Патрик го направи и като по чудо наистина успя да се качи у дома, но корабът загуби курса си и се озова на брега на Галия. След различни перипетии най-накрая той успя да се върне при семейството си, като по-късно стана дякон.

След като отишъл в Галия след предупредителен сън, който той тълкувал като божествен призив, св. Жермен от Оксер го ръкоположил за епископ.

Впоследствие му е поверено, от Pp Celestino I, евангелизацията на Британските острови и особено на Ирландия.

Апостолство

Nel 431-432 iniziò il suo apostolato in terre irlandesi, all’epoca quasi interamente pagane. A lui si deve la fioritura del Cristianesimo in Irlanda, seppur in forma sincretica con il Paganesimo celtico. Nacque infatti la corrente separata del Cristianesimo celtico, in seguito limitato e riassimilato dalla Chiesa cattolica.

Всъщност, за да запази корените и историческите традиции на ирландския народ, както и привързаността им към келтската религия, Патрик предпочита комбинацията от много християнски и езически елементи. Например, той въвежда символа на слънчевия кръст върху латинския кръст, което прави келтския кръст символ на келтското християнство.

Поклонение в Рим

На възраст над петдесет години той предприема дълго поклонение до Рим. След завръщането си той се установява в Северна Ирландия до края на дните си.

Неуморимият апостол завършва живота си на 17 март 461 г. в Ълстър в Даун, който по-късно ще приеме името Даунпатрик.

През осми век светият епископ е признат за национален апостол на цяла Ирландия и неговият празник на 17 март се споменава за първи път в "Житието" на св. Гелтруда от Нивел от седми век.

Около 650 г. св. Фурсео донесъл някои мощи на св. Патрик в Перон във Франция, откъдето култът се разпространил в различни региони на Европа; в ново време неговият култ е въведен в Америка и в Австралия от ирландски католически емигранти.

Приписват му се две писма на латински: „Confessio“ или „Декларация“, в която той описва накратко живота и мисията си и „Epistula“, писмо, адресирано до войниците на Коротикус.

Според ирландската традиция в Ирландия вече няма змии, откакто Свети Патрик ги е прогонил в морето. Тази легенда е свързана с тази за ирландската свещена планина Кроу Патрик, на която се твърди, че светецът е прекарал четиридесет дни, като в крайна сметка е излял камбана от върха на планината в днешния залив Клю, за да прогони змиите и нечистотиите, образувайки островите които го отличават.

Кладенецът

Също толкова известна е легендата за кладенеца на Св. Патрик, бездънната яма, от която излизат небесните врати на Чистилище.

Детелината

Da notare la presenza della leggendaria figura di S. Patrizio anche nell’emblema nazionale irlandese, il trifoglio (shamrock). Grazie ad un trifoglio, si racconta infatti, S. Patrizio avrebbe spiegato agli irlandesi il concetto cristiano della Trinità, sfogliando le piccole foglie del trifoglio legate ad un unico stelo.

Значение на името Патрик: "от благороден произход, свободен" (латински).

източник © vangelodelgiorno.org

Uno dei Santi più venerati al mondo, San Patrizio, patrono d’Irlanda, venne ridotto in schiavitù da ragazzo, ma grazie alla preghiera ebbe un’autentica conversione del cuore che lo portò ad essere un Santo missionario. La Chiesa lo ricorda il 17 marzo.  

Un ragazzo che prega

Maewyn Succat, questo il nome con cui Patrizio fu battezzato, nacque nella Britannia Romana tra il 385 e il 392 in una famiglia cristiana. All’età di quindici o sedici anni venne rapito da un manipolo di pirati irlandesi che lo portarono con loro nel nord dell’Irlanda e lo vendettero come schiavo.

Nella sua “Confessione”, in cui si firma Patricius e in cui racconta l’esperienza di quegli anni, egli scrive: “L’amore per Dio e il timore di Lui crebbero in me, e così la fede. In un solo giorno recitavo cento preghiere, e di notte quasi altrettante. Pregavo nei boschi e sui monti, anche prima dell’aurora. Né la neve, né il ghiaccio, né la pioggia sembravano toccarmi.”

Dopo sei anni di prigionia, Patrizio ebbe in sogno la premonizione della libertà ormai prossima e, obbedendo alla visione avuta mentre dormiva, sfuggì alla sorveglianza e percorse a piedi i circa 200 chilometri che lo separavano dalla costa. Lì riuscì a impietosire alcuni marinai che lo imbarcarono con loro e lo ricondussero in Britannia, dove poté riabbracciare la sua famiglia.

Una visione

Pochi anni dopo, Patrizio ebbe un’altra visione, che descrive sempre nella “Confessione”: “Vidi un uomo che veniva verso di me, come proveniente dall’Irlanda; il suo nome era Vittorico, recava con sé alcune lettere, e me ne consegnò una. Lessi la prima riga: ‘Invocazione degli irlandesi’.

Mentre leggevo, mi parve di udire la voce delle genti che abitavano presso la foresta di Vocluto (il luogo della sua prigionia), vicino al mare occidentale, e mi parve che mi implorassero, chiamandomi ‘giovane servo di Dio’, di andare tra loro.”

Questa visione galvanizzò Patrizio che proseguì i suoi studi di formazione e che venne ordinato presbitero da Germano, vescovo di Auxerre. Il suo sogno di evangelizzare l’Irlanda, tuttavia, non era ancora prossimo a realizzarsi. La sua candidatura al ministero episcopale, in vista di un suo invio in Irlanda, venne avversata sulla base di una sua presunta impreparazione dovuta all’irregolarità dei suoi studi; questo rimase a lungo un cruccio per Patrizio che nella “Confessione” ammette:

“Non ho studiato come altri che si sono nutriti in egual misura del diritto e della Sacra Scrittura e fin dall’infanzia hanno perfezionato la loro lingua. Io invece ho dovuto imparare una lingua straniera. Alcuni mi accusano di ignoranza e di avere una lingua balbuziente, ma in realtà sta scritto che le lingue balbuzienti imparano rapidamente a parlare di pace”.

Vescovo in Irlanda

Finalmente, in una data imprecisata tra il 431 e il 432, Patrizio venne consacrato Vescovo d’Irlanda da papa Celestino I e arrivò a Slane il 25 marzo del 432. Il Vescovo che l’aveva preceduto, Palladio, era rientrato in patria scoraggiato dopo meno di due anni di missione.

Patrizio si trovò dunque ad affrontare innumerevoli difficoltà: il capo di una delle tribù drude cercò di farlo uccidere, e per sessanta giorni venne imprigionato, ma nonostante le tribolazioni Patrizio continuò per circa quarant’anni la sua opera missionaria, arrivando a convertire migliaia di irlandesi, introducendo la vita monastica e stabilendo la sede episcopale ad Armagh.

Детелината

Secondo la tradizione, San Patrizio usava spiegare il mistero della Trinità mostrando il trifoglio, in cui tre foglioline sono legate da un unico stelo.

La prima testimonianza scritta di ciò risale solo al 1726, ma la tradizione potrebbe avere radici molto più antiche. Le immagini di San Patrizio lo ritraggono spesso con una croce in una mano e un trifoglio nell’altra.

Per questo il trifoglio è oggi simbolo della festa di San Patrizio, che cade il 17 marzo, giorno della sua morte avvenuta nel 461 a Saul. Le sue spoglie vennero trasportate e sepolte nella cattedrale di Down, che da allora si chiamò Downpatrick.

източник © Ватиканските новини – Dicasterium pro Communicatione