Święty Patryk

Czas czytania: 7 minut

Święty Patryk: Patron Irlandii

Niech droga będzie po Twojej stronie, wiatr zawsze w plecy, niech słońce ciepło świeci na Twoją twarz, a deszcz delikatnie pada na pola wokół i, dopóki nie spotkamy się ponownie, niech Bóg chroni Cię w swojej dłoni .

Narodziny

Patryk, a właściwie Magonus Sucatus Patricius, urodził się w r Stary Kilpatrick W Dumbarton (Szkocja), około 385, od rodziców chrześcijańskich.

Jego ojciec Kalfurniusz był synem diakona Potitusa i dekurionem Bannavem Taberniae, niezidentyfikowanego miasta w Wielkiej Brytanii w czasach panowania rzymskiego.

Porwany w wieku 16 lat przez irlandzkich piratów, został sprzedany w niewolę królowi North Dal Riada, we współczesnej Irlandii Północnej. Tutaj nauczył się języka gaelickiego i religii celtyckiej.

Minęło sześć lat, gdy pewnej nocy usłyszał głos obwieszczający jego wyzwolenie i wskazujący drogę do znalezienia statku. Patryk usłuchał i jakimś cudem udało mu się wrócić do domu, lecz statek stracił kurs i znalazł się u wybrzeży Galii. Po różnych przejściach udało mu się w końcu wrócić do rodziny i zostać diakonem.

Udałszy się do Galii po przepowiadającym śnie, który zinterpretował jako boskie powołanie, św. Germain z Auxerre wyświęcił go na biskupa.

Następnie został mu powierzony przez księdza Celestino I ewangelizację Wysp Brytyjskich, a zwłaszcza Irlandii.

Apostolat

W latach 431-432 rozpoczął swój apostolat na ziemiach irlandzkich, które wówczas były niemal całkowicie pogańskie. Był odpowiedzialny za rozkwit chrześcijaństwa w Irlandii, choć w formie synkretycznej z pogaństwem celtyckim. Faktycznie narodził się odrębny nurt chrześcijaństwa celtyckiego, później ograniczony i zasymilowany przez Kościół katolicki.

W rzeczywistości, aby zachować korzenie i tradycje historyczne narodu irlandzkiego, a także ze względu na jego przywiązanie do religii celtyckiej, Patryk opowiadał się za połączeniem wielu elementów chrześcijańskich i pogańskich. Na przykład wprowadził do krzyża łacińskiego symbol krzyża słonecznego, czyniąc krzyż celtycki symbolem celtyckiego chrześcijaństwa.

Pielgrzymka do Rzymu

W wieku ponad pięćdziesięciu lat odbył długą pielgrzymkę do Rzym. Po powrocie osiadł do końca swoich dni w Irlandii Północnej.

Niestrudzony apostoł zakończył swoje życie 17 marca 461 roku w Down Ulster, które później przyjęło imię Downpatrick.

W VIII wieku święty biskup został uznany za narodowego apostoła całej Irlandii, a jego święto przypadające 17 marca zostało po raz pierwszy upamiętnione w VII wieku w „Życiu” św. Geltrudy z Nivelles.

Około roku 650 św. Furseo przywiózł relikwie św. Patryka do Péronne we Francji, skąd kult rozprzestrzenił się na różne regiony Europy; w czasach nowożytnych wprowadzono jego kult Ameryka oraz do Australii przez irlandzkich emigrantów katolickich.

Przypisuje się mu dwa listy w języku łacińskim: „Confessio”, czyli „Deklaracja”, w którym przedstawia krótką relację ze swojego życia i misji, oraz „Epistula”, list adresowany do żołnierzy Koroticusa.

Według irlandzkiej tradycji w Irlandii nie było już węży, odkąd św. Patryk wypędził je do morza. Legenda ta jest powiązana z legendą o świętej irlandzkiej górze Croagh Patrick, na której święty rzekomo spędził czterdzieści dni, ostatecznie zrzucając dzwon ze szczytu góry do dzisiejszej zatoki Clew, aby przepędzić węże i nieczystości, tworząc wyspy które to wyróżniają.

Studnia

Równie sławna jest legenda o studni św. Patryka, studni bez dna, z której otwierają się niebiańskie drzwi do Czyściec.

Koniczyna

Zwróć uwagę na obecność legendarnej postaci św. Patryka także w irlandzkim godle narodowym, koniczynce. Mówi się, że dzięki koniczynie św. Patryk wyjaśnił Irlandczykom chrześcijańską koncepcję Trójcy, przeglądając małe listki koniczyny przywiązane do pojedynczej łodygi.

Znaczenie imienia Patryk: „szlachetnego pochodzenia, wolny” (łac.).

źródło © vangelodelgiorno.org

Jeden z najbardziej czczonych świętych na świecie, św. Patryk, patron Irlandii, jako chłopiec został zniewolony, ale dzięki modlitwie przeżył autentyczne nawrócenie serca, które doprowadziło go do zostania świętym-misjonarzem. Kościół wspomina go 17 marca.

Modlący się chłopiec

Maewyn Succat, pod takim imieniem został ochrzczony Patrick, urodziła się w rzymskiej Wielkiej Brytanii między 385 a 392 rokiem w rodzinie chrześcijańskiej. W wieku piętnastu lub szesnastu lat został porwany przez grupę irlandzkich piratów, którzy zabrali go ze sobą na północ Irlandii i sprzedali w niewolę.

W „Wyznaniach”, w których podpisał się Patrycjusz i w których opowiedział przeżycia tamtych lat, napisał: „Wzrosła we mnie miłość do Boga i bojaźń przed Nim, a wraz z nią wzrosła moja wiara. W ciągu jednego dnia odmówiłem sto modlitw, a nocą prawie tyle samo. Modliłam się w lasach i w górach jeszcze przed świtem. Ani śnieg, ani lód, ani deszcz nie zdawały się mnie dotykać.

Po sześciu latach więzienia Patrizio miał przeczucie we śnie o rychłej wolności i zgodnie z wizją, którą miał we śnie, uniknął inwigilacji i przeszedł około 200 kilometrów dzielących go od wybrzeża. Tam udało mu się zlitować się nad niektórymi marynarzami, którzy zabrali go ze sobą na pokład i zabrali z powrotem do Wielkiej Brytanii, gdzie mógł ponownie objąć rodzinę.

Wizja

Kilka lat później Patryk miał kolejną wizję, którą ponownie opisuje w „Spowiedziach”: „Widziałem mężczyznę zbliżającego się do mnie, jakby przybył z Irlandii; nazywał się Vitrico, przyniósł ze sobą kilka listów i jeden mi dał. Przeczytałem pierwszą linijkę: „Inwokacja Irlandczyków”.

Czytając, wydawało mi się, że słyszę głos ludzi, którzy mieszkali w pobliżu lasu Vocluto (miejsce jego uwięzienia), w pobliżu zachodniego morza i wydawało mi się, że błagali mnie, nazywając mnie „młodym sługą Bożym” ', aby wejść pomiędzy nich.'

Wizja ta pobudziła Patryka, który kontynuował naukę i został wyświęcony na prezbitera przez Germanusa, biskupa Auxerre. Jednak jego marzenie o ewangelizacji Irlandii nie było jeszcze bliskie realizacji. Jego kandydatura na posługę biskupią z zamiarem wysłania do Irlandii spotkała się z sprzeciwem ze względu na jego rzekomy brak przygotowania wynikający z nieregularności studiów; przez długi czas niepokoiło to Patryka, który wyznaje w „Spowiedziach”:

„Nie uczyłem się jak inni, którzy tak samo karmili się prawem i Pismem Świętym i od dzieciństwa doskonalili swój język. Ja natomiast musiałem nauczyć się języka obcego. Niektórzy zarzucają mi niewiedzę i jąkanie się, ale w rzeczywistości jest napisane, że jąkające się języki szybko uczą się mówić o pokoju.

Biskup w Irlandii

Wreszcie, w nieokreślonym dniu między 431 a 432 rokiem, Patryk został konsekrowany na biskupa Irlandii przez papieża Celestyna I i przybył do Slane 25 marca 432. Biskup, który go poprzedzał, Palladius, wrócił do domu zniechęcony po niecałych dwóch latach misji.

Dlatego też Patrick stanął w obliczu niezliczonych trudności: przywódca jednego z plemion Drude próbował go zabić i był więziony przez sześćdziesiąt dni, ale pomimo udręk Patrick kontynuował swoją pracę misyjną przez około czterdzieści lat, nawracając tysiące Irlandczyków, wprowadzając życia monastycznego i ustanowienie siedziby biskupiej w Armagh.

Koniczyna

Według tradycji św. Patryk wyjaśniał tajemnicę Trójcy Świętej, pokazując koniczynę, której trzy małe listki są połączone jedną łodygą.

Pierwsza pisemna wzmianka o tym pochodzi dopiero z 1726 r., jednak tradycja ta może mieć znacznie starsze korzenie. Wizerunki św. Patryka często przedstawiają go z krzyżem w jednej ręce i koniczyną w drugiej.

Z tego powodu koniczyna jest dziś symbolem święta św. Patryka, które przypada 17 marca, w dzień jego śmierci w 461 r. w Saulu. Jego szczątki przewieziono i pochowano w katedrze Down, zwanej odtąd Downpatrick.

źródło © Wiadomości z Watykanu – Dicasterium pro Communicatione