Czas czytania: 4 minuty

Św. Łukasz Ewangelista, lekarz, patron artystów

Indeks treści

Streszczenie

„Delikatny lekarz”

Święty Paweł mówi o św. Łukaszu, autorze Trzeciej Ewangelii i Dziejów Apostolskich List do Kolosan definendolo “Luca, il caro medico” (Col 4, 14).

Secondo lo storico Eusebio, era nato ad Antiochia di Siria ed era un Gentile: Paolo infatti, sempre nella Lettera ai Colossesi, parla dei suoi compagni e nomina prima “quelli venuti dalla circoncisione”, cioè gli Ebrei, senza includervi Luca (Col 4, 10-11).

Ponadto Łukasz w swojej Ewangelii ukazuje szczególną wrażliwość w odniesieniu do ewangelizacji pogan. To on opowiada przypowieść o Dobry Samarytanin, to on przytacza słowa uznania Jezusa dla wiary wdowy z Sarepty, Syryjczyka Naamana i trędowatego Samarytanina, jako jedynego, który powraca, aby wyrazić swoją wdzięczność za uzdrowienie.

Obok Paola

Non sappiamo nulla delle circostanze della conversione di Luca, ma dagli Atti degli Apostoli possiamo dedurre quando Luca si unì a Paolo.

Fino al sedicesimo capitolo, infatti, gli Atti vengono raccontati in terza persona, ma ad un tratto, subito dopo la visione di Paolo di un Macedone che lo supplica di raggiungerli e di aiutarli (Atti 16, 9), si passa alla prima persona plurale: “subito cercammo di partire per la Macedonia, ritenendo che Dio ci aveva chiamati ad annunziarvi la parola del Signore” (Atti 16, 10).

Tak więc Łukasz towarzyszył Pawłowi w roku 51 do Samotraki, Neapolis i Filippi. Następnie następuje nowe przejście do osoby trzeciej, co nasuwa nam myśl, że Łukasz nie został aresztowany wraz z Pawłem i że rzeczywiście pozostał w Filippi po odejściu przyjaciela. Siedem lat później Paweł wrócił w te okolice, a Łukasz, który w rozdziale 20 kontynuuje narrację w pierwszej osobie liczby mnogiej, udał się z nim do Miletu, Tyru, Cezarei i Jerozolimy.

Kiedy Paweł został uwięziony w Rzymie w 61 r., Łukasz pozostawał blisko niego, o czym świadczą listy Pawła do Filemona i Tymoteusza: gdy wszyscy go opuścili, w końcowej fazie uwięzienia, Paweł napisał do Tymoteusza: „Tylko Łukasz jest ze mną ” (2 Tymoteusza 4, 11).

Ewangelista Miłosierdzia

È possibile percepire la caratteristica più originale del Vangelo di Luca grazie ai sei miracoli e alle diciotto parabole che non troviamo negli altri Vangeli.

Jest w nim szczególna troska o biednych i ofiary niesprawiedliwości, o pokutujących grzeszników, przyjętych przez przebaczenie i miłosierdzie Boże: to on opowiada o Łazarzu i bogatym Epulone, to on mówi o Synu marnotrawnego i miłosiernego Ojca, który przyjmuje Go ponownie z otwartymi ramionami, to on opisuje przebaczonego grzesznika, który swoimi łzami obmywa stopy Jezusa i suszy je włosami, to on cytuje słowa Maryi z Magnificat, gdy Ona głosi, że Bóg „zrzucił z tronu możnych, a pokornych wywyższył, głodnych nasycił dobrem, a bogatych z niczym” (Łk 1,52-53).

Obok Maryi

Il rapporto particolare con Maria è l’altra caratteristica principale del Vangelo di Luca.

Dzięki niemu i, jak możemy sobie wyobrazić, dzięki bezpośredniej historii, którą opowiedziała mu Maryja, znamy słowa Zwiastowania, Nawiedzenia Elżbiety i Magnificat, grazie a lui conosciamo i particolari della Presentazione al Tempio e il fine ritratto dell’angoscia di Maria e Giuseppe che non riescono a trovare il dodicenne Gesù.

È probabilmente a questa sensibilità narrativa e descrittiva che si deve la tradizione, anche iconografica, che Luca fosse un pittore.

Wiadomość o jego śmierci jest niepewna: niektóre źródła mówią o jego męczeństwie, inne mówią, że dożył sędziwego wieku; najstarsza tradycja mówi, że zmarł w Beocji w wieku 84 lat, po osiedleniu się w Grecji, aby napisać swoją Ewangelię.