Czas czytania: 7 minut

Przeczytaj historię Najświętszej Maryi Panny Królowej

Indeks treści

Streszczenie

Historia

A conclusione dell’anno mariano del 1954, nel centenario della proclamazione del dogma dell’Immacolata Concezione, Pio XII istituì questa memoria liturgica fissandola il 31 maggio, a “corona” del mese di maggio.

Dopiero reforma kalendarza liturgicznego z 1969 r. uznała za właściwsze umieszczenie go w oktawie uroczystości Wniebowzięcia, aby lepiej uwypuklić związek między wniebowzięciem a uwielbieniem.

Ad Coeli Reginam

Piusa XII w encyklice „Ad Coeli Reginam” (11 ottobre 1954), parla di Maria come Madre del Capo, Madre dei membri del Corpo mistico, sovrana e regina della Chiesa, partecipe della regalità di Gesù.

Aby uzasadnić podjętą decyzję, Papież pisze: „Fin dai primi secoli della chiesa cattolica il popolo cristiano ha elevato supplici preghiere e inni di lode e di devozione alla Regina del cielo, sia nelle circostanze liete, sia, e molto più, nei periodi di gravi angustie e pericoli; né vennero meno le speranze riposte nella Madre del Re divino, Gesù Cristo”.

A coronamento di tante “testimonianze della Nostra pietà mariana, cui il popolo cristiano ha risposto con tanta passione, per concludere utilmente e felicemente l’anno mariano che volge al termine e per venire incontro alle insistenti richieste, che Ci sono pervenute da ogni parte, abbiamo stabilito di istituire la festa liturgica della «beata Maria vergine regina». Non si tratta certo di una nuova verità proposta al popolo cristiano, perché il fondamento e le ragioni della dignità regale di Maria, abbondantemente espresse in ogni età, si trovano nei documenti antichi della chiesa e nei libri della sacra liturgia”.

Papież zawsze przedstawia fragmenty biblijne i patrystyczne w tekście encykliki i wielu Świadków wiary, którzy śpiewali chwałę Maryi i Maryi. Wśród nich: „Św. Andrzej z Krety, który często przypisuje Dziewicy godność królewską: «(Gesù Cristo) porta in questo giorno come regina del genere umano dalla dimora terrena (ai cieli) la sua Madre sempre vergine, nel cui seno, pur rimanendo Dio, prese l’umana carne».

Następnie św. German zwraca się do Dziewicy w następujący sposób:«Usiądź, pani: będąc królową i ważniejszą od wszystkich królów, twoim obowiązkiem jest siedzieć na najwyższym miejscu»; Głosi to św. Jan Damasceński„królowa, pani, pani”.I znowu mówi:„Przypomnijmy również, że nasz poprzednik, nieśmiertelnej pamięci Sykstus IV, w liście apostolskim Cum praeexcelsa, w którym przychylnie odnosi się do nauki o niepokalanym poczęciu Najświętszej Maryi Panny, zaczyna właśnie od słów, które mówią: Maryja „królowo, która zawsze czujnie wstawia się u Króla, który zrodził”.

Podobnie Benedykt XIV w liście apostolskimGloriosae Dominae, zadzwoń do Marii„królowa nieba i ziemi”,twierdząc, że Wielki Król w jakiś sposób powierzył jej własne imperium. Św. Alfons, pamiętając o całej tradycji wieków, które go poprzedzały, mógł napisać z wielką pobożnością: «Poiché la vergine Maria fu esaltata ad essere la Madre del Re dei re, con giusta ragione la chiesa l’onora col titolo di Regina».

Fa eco la liturgia della chiesa latina con l’antica e dolcissima preghiera„Witaj, królowo”,antyfony maryjne«Witaj, Królowo Niebios», «Królowo Niebios, raduj się, alleluja»…Do tych piosenek należy dodaćLitania Loretańska,które wzywają wielbicieli do wielokrotnego wzywania Królowej Marii; aw piątej chwalebnej tajemnicy różańca świętego wierni kontemplują już od wielu wieków królestwo Maryi, które obejmuje niebo i ziemię…

Rzeczywiście, w Piśmie Świętym, del Syn, który narodzi się z Dziewicy, jest powiedziane: «Sarà chiamato Figlio dell’Altissimo e il Signore Dio gli darà il trono di Davide, suo padre; e regnerà nella casa di Giacobbe eternamente e il suo regno non avrà fine» (Lc 1, 32-33); a ponadto głoszona jest Maryja„Matka Pana” (Łk 1,43).

Ne segue logicamente che ella stessa è Regina, avendo dato la vita a un Figlio che nel medesimo istante del concepimento, anche come uomo, era re e signore di tutte le cose, per l’unione ipostatica della natura umana col Verbo… Chiunque pertanto onora la Signora dei celesti e dei mortali – e nessuno si creda esente da questo tributo di riconoscenza e di amore – la invochi come regina potentissima, mediatrice di pace; rispetti e difenda la pace, che non è ingiustizia impunita né sfrenata licenza, ma è invece concordia bene ordinata sotto il segno e il comando della volontà di Dio: a fomentare e accrescere tale concordia spingono le materne esortazioni e gli ordini di Maria vergine”

Beata Vergine Maria Regina — Najświętszej Maryi Panny Królowej

źródło © Wiadomości z Watykanu – Dykasteria ds. Komunikacji

Uroczystość Marii Reginy została ustanowiona przez Czcigodnego Papieża Piusa XII (1939-1958) w 1955 roku na zakończenie roku maryjnego, w stulecie ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu.

Aż do niedawnej reformy kalendarza liturgicznego obchodzono ją 31 maja, jako zwieńczenie szczególnego nabożeństwa maryjnego w miesiącu jej poświęconym. 22 sierpnia zarezerwowano na wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi, w miejsce którego przypada święto Maryi Królowej, aby przybliżyć królewskość Dziewicy do Jej uwielbienia we wniebowzięciu.

To miejsce wyjątkowe i pierwszeństwo wywodzi się z wielu tytułów zilustrowanych przez Czcigodnego Piusa XII wencyklika «Ad caeli Reginam» (11 ottobre 1954), di Madre del Capo e dei membri del Corpo mistico, di augusta sovrana e regina della Chiesa, che la rende partecipe non solo della dignità regale di Gesù, ma anche del suo influsso vitale e santificante sui membri del Corpo mistico.

po łacinie"królowa", Jak "reks", wywodzący się z "regulować”, czyli rządzić, rządzić, dominować. Z ludzkiego punktu widzenia trudno przypisać rolę dominatrix Maryi, Tej, która ogłosiła się służebnicą Pańską i spędziła całe swoje życie w najskromniejszej tajemnicy.

Łukasz w Dziejach Apostolskich umieszcza Maryję pośród Jedenastu, po wniebowstąpieniu, zgromadzoną z nimi na modlitwie; ale to nie ona wydaje rozkazy, ale Piotr. A jednak właśnie w tych okolicznościach Maryja stanowiła ogniwo łączące tych mężczyzn, którzy nie zostali jeszcze wzmocnieni darami Ducha Świętego, zjednoczonych ze Zmartwychwstałym.

TamMarialis Cultuspisze: „Uroczystość Wniebowzięcia ma swoje świąteczne przedłużenie w uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej, przypadającą osiem dni później, w której kontemplujemy Tę, która siedząc obok Króla wieków jaśnieje jako Królowa i wstawia się jako Matka”.

TamLumen gentiumprzedstawia relację Wniebowzięcia i Królowania Maryi w następujący sposób: „L’Immacolata Vergine… finito il corso della sua vita terrena, fu assunta alla celeste gloria in anima e corpo, e dal Signore esaltata come Regina dell’universo, perché fosse più pienamente conformata al suo Figlio, Signore dei dominanti, e vincitore del peccato e della morte”.

Tutti i cristiani vedono e venerano in lei la sovrabbondante generosità dell’amore divino che l’ha colmata di ogni bene. Ma Lei distribuisce regalmente e maternamente quanto ha ricevuto dal Re; protegge con la sua potenza i figli acquisiti in virtù della sua corredenzione e li rallegra con i suoi doni, poiché il Re ha disposto che ogni grazia passi per le sue mani di munifica regina.

Per questo la Chiesa invita i fedeli a invocarla non solo col dolce nome di madre, ma anche con quello reverente di regina, come in cielo la salutano con felicità e amore gli angeli, i patriarchi, i profeti, gli apostoli, i martiri, i confessori, le vergini.

Maryja została ukoronowana podwójnym diademem dziewictwa i boskiego macierzyństwa:«Lo Spirito Santo scenderà su di te, su te stenderà la sua ombra la potenza dell’Altissimo. Colui che nascerà sarà dunque santo e chiamato Figlio di Dio.» (Luca 1,35)

Tre delle antifone mariane più conosciute dai cristiani invocano Maria con il titolo di Regina; esse sono: la Salve Regina, il Regina Cœliorazl’Ave Regina Cœlorum.