Тържеството на Петдесетница

Tempo di lettura: 11 minuti

Прочетете значението и историята на тържеството на Петдесетница

Значение

Петдесетница(въвстарогръцки: πεντηκοστή [ἡμέρα],петдесетница [hēméra], т.е. „петдесети [ден]“) е еднопартия Кристиянв който се празнува изливането наСветия Дух, подарък наИсуси раждането нацърква.

Пада на петдесетия ден от деня наВеликденвключително (оттук и името), нанеделя, т. е. в края на седмата седмица след Великден, и следователно е единподвижна странав зависимост от датата на Великден. Преди всичко той празнува началото на жътвата, след това като второ значение се празнува дарът на закона.

Петдесетницатова е и старогръцкото име на празникаеврейскиНаШавуот, което представлява празник на благодарността.

(източник Уикипедия)

еврейски празник

Първоначално еврейски празник за отбелязване на началото на жътвата, която падна 50 дни след Великден Еврейски,Петдесетница è diventata per il Cristianesimo una delle solennità più importanti, in cui si ricorda il momento in cui lo Spirito Santo discese su Maria e sugli apostoli riuniti nel Cenacolo. Questo evento segna per la Chiesa il vero atto di nascita d’inizio missionario.

Задълбочавайки се в еврейския произход, Петдесетница наистина означава50-ти ден. Si trattava di una festa di pellegrinaggio (verso Gerusalemme) per ringraziare Dio dei frutti donati alla terra, a cui in seguito si aggiunse anche la commemorazione del più grande dono che Dio fece agli ebrei: la proclamazione delle leggi divine sul Monte Sinai.

Още през четвърти век Петдесетница се е превърнала в празник и за християните, но в чест на Светия Дух, в който кръщението се дава на онези, които не са успели да го получат по време на Великденското бдение.

от Деянията на апостолите

Разказът за слизането на Светия Дух върху Мария и апостолите се намира в Деянията на апостолите (глава 2):
Тъй като денят на Петдесетница беше към края си, всички бяха заедно на едно и също място. Изведнъж от небето се чу рев, като духаше силен вятър и изпълни цялата къща, където бяха.

Явиха им се огнени езици, които се разделиха и почиваха върху всеки от тях; и всички се изпълниха със Светия Дух и започнаха да говорят на други езици, както Духът им даваше да говорят.

Тогава в Ерусалим имаше благочестиви евреи от всяка нация под небето. Когато дойде този шум, тълпата се събра и се учуди, защото всеки ги чуваше да говорят на своя език. Те бяха изумени и извън себе си от удивление казаха: “Тези, които говорят, не са ли всички галилеяни? И как така всеки от тях ги чува да говорят на нашия роден език?“

Светия Дух

Като „трето лице“ на Светата Троица, ИСветия Дух è il principio di unificazione della Chiesa e della santificazione dei fedeli. Rappresentato nel Vecchio Testamento come forza divina in grado di produrre la naturale vita cosmica ed elargire doni miracolosi e profetici, mentre nel Nuovo Testamento è spesso una forza carismatica.

Светият Дух също е основата на еднаквото достойнство за всички вярващи, което се дарява по време на кръщението, чрез предоставянето на неговиясвещен ти даваш.

I doni dello Spirito Santo sono (stando all’insegnamento tradizionale di Isaia): consiglio, intelletto, fortezza, pietà, sapienza, scienza e timore di Dio. Tali doni sono poi confermati con il sacramento della Cresima.

Рядко изобразяван в човешка форма, Светият Дух идвапредставенив много произведения и писания като светещ облак, изпълнен с божествена благодат, като чист бял гълъб, но също и като огън, древен символ на живота и смъртта.

Святият Дух идваизвикан in diverse occasioni liturgiche, tra cui il Battesimo e la Cresima, o la solenne liturgia nell’Ordine Sacro, ma anche nelle occasioni più importanti, quali l’apertura del Conclave per un’elezione papale. Tutte occasioni in cui si invoca ed implora l’aiuto divino per poter percorre il sentieri migliore per un buon cristiano.

източник Vatican.com

Тържеството на Петдесетница

La solennità della Pentecoste viene celebrata 50 giorni dopo la Pasqua: festa durante la quale si fa memoria del dono dello Spirito Santo, che va a colmare la confusione di Babele (cfr Gn 11): in Gesù, morto, risorto e asceso al Cielo, i popoli tornano a comprendersi nell’unica lingua, quella dell’amore.

Nella prima metà del III secolo già Tertulliano e Origene parlano della Pentecoste come di una festa che segue quella dell’Ascensione. Nel IV secolo la Pentecoste è una festa già comunemente celebrata a Gerusalemme, come ricorda la pellegrina Egeria, e propone il tema del rinnovamento che la venuta dello Spirito ha operato nel cuore degli uomini.

La Pentecoste affonda le sue radici nel popolo ebraico, con la festa delle Settimane: una ricorrenza di origini agricole in cui si esaltavano le primizie della mietitura e si festeggiava il raccolto dell’anno. Successivamente, gli ebrei ricordarono la rivelazione di Dio a Mosè sul Monte Sinai con il dono delle Tavole della Legge, i Dieci Comandamenti.

Quindi per i cristiani diventa il momento in cui Cristo, tornato alla gloria del Padre, si fa presente nel cuore dell’uomo attraverso lo Spirito, legge donata da Dio, scritta nei cuori: “L’Alleanza nuova e definitiva è fondata non più su una legge scritta su tavole di pietra, ma sull’azione dello Spirito di Dio che fa nuove tutte le cose e si incide in cuori di carne” (Papa Francesco, Udienza generale del 19 giugno 2019). A cominciare dalla Pentecoste, ha inizio la Chiesa e si da avvio alla sua missione evangelizzatrice.

“Mentre il giorno di Pentecoste stava per finire, si trovavano tutti insieme nello stesso luogo. Venne all’improvviso dal cielo un rombo, come di vento che si abbatte gagliardo, e riempì tutta la casa dove si trovavano.

Явиха им се езици като огън, който раздели и почива върху всеки от тях; и всички се изпълниха със Светия Дух и започнаха да говорят на други езици, както Духът им даде сила да говорят”. (Деяния 2, 1-4)

Църковно време

Il tempo di Pasqua non si è concluso con la solennità dell’Ascensione, ma si conclude oggi, con la solennità della Pentecoste, giorno in cui il Signore manda lo Spirito Santo sui discepoli. E’ questo dono che rende capaci di andare “fino agli estremi confini della terra” per dare testimonianza a Gesù (cfr domenica scorsa, At 1,17). Potremmo dire che è proprio con la Pentecoste che ha inizio la nostra Ascensione verso il Padre.

„Твърде много“ за приветствие и разбиране

Il Vangelo della Liturgia di oggi (Gv 15, 26-27; 16, 12-15) ci dice qualcosa dell’opera dello Spirito in noi. Gesù parla a lungo con i suoi discepoli prima della sua passione, e ad un certo punto afferma di avere tante altre cose ancora da dire; ma aggiunge che per ora i discepoli “non sono in grado di portarne il peso” (Gv 16,12).

C’è un “troppo” di cui non siamo in grado di portarne il peso. C’è qualcosa che non possiamo ottenere solo con la nostra intelligenza, con le nostre ricchezze, tanto meno con il potere, con l’uso della forza.

Lo Spirito è esattamente Colui che ci rende capaci di vivere una vita all’altezza del dono di Dio; ci rende capaci di questo “troppo”, di questo di più. Arriva proprio dove noi, da soli, non possiamo. E lo fa dal di dentro: non imponendoci un peso ulteriore, non chiedendoci uno sforzo in più. Ci conduce alla verità, che non è un’idea, ma Gesù stesso, il quale ci educa a farci piccoli, poveri per imparare a fare spazio a Dio e agli altri.

In fondo, la Pentecoste è proprio la festa della fraternità, della comprensione, della comunione. Se con la Torre di Babele (cfr Gn 11) gli uomini hanno tentato di costruirsi la loro autonomia, alla fine si sono accorti che si stavano costruendo l’uno contro l’altro, in quanto non avevano più la capacità di accordarsi, di capirsi.

Демонстрирането на този напредък или умножаването на средствата за комуникация, ако от една страна ни прави по-автономни, от друга страна разкрива колко трудности има да се разбираме взаимно поради недоверието, което всичко това внушава в сърцата и умовете. Светият Дух е това „лекарство“, което прави възможно да се говори на нови езици, защото това е единственият дар, способен да създава нови сърца.

източник Vaticannews.va

Проповед от Папа Бенедикт XVI
(неделя, 4 юни 2006 г.)

Скъпи братя и сестри!

Il giorno di Pentecoste lo Spirito Santo scese con potenza sugli Apostoli; ebbe così inizio la missione della Chiesa nel mondo. Gesù stesso aveva preparato gli Undici a questa missione apparendo loro più volte dopo la sua risurrezione (cfr При 1,3).

Преди възнесението на небето той заповяда да“non allontanarsi da Gerusalemme, ma di attendere che si adempisse la promessa del Padre”(вжПри1,4-5); тоест попита каквоте останаха заеднода се подготвите да получите дара на Светия Дух. И те се събраха в молитва с Мария в горницата в очакване на обещаното събитие (вж.При1.14).

Restare insieme fu la condizione posta da Gesù per accogliere il dono dello Spirito Santo; presupposto della loro concordia fu una prolungata preghiera. Troviamo in tal modo delineata una formidabile lezione per ogni comunità cristiana. Si pensa talora che l’efficacia missionaria dipenda principalmente da un’attenta programmazione e dalla successiva intelligente messa in opera mediante un impegno concreto.

Certo, il Signore chiede la nostra collaborazione, ma prima di qualsiasi nostra risposta è necessaria la sua iniziativa: è il suo Spirito il vero protagonista della Chiesa. Le radici del nostro essere e del nostro agire stanno nel silenzio sapiente e provvido di Dio.

Le immagini che usa san Luca per indicare l’irrompere dello Spirito Santo – il vento e il fuoco – ricordano il Sinai, dove Dio si era rivelato al popolo di Israele e gli aveva concesso la sua alleanza (cfr Пр19,3ff). Празникът на Синай, който Израел празнува петдесет дни след Пасхата, беше тамПразник на Завета.

Говорейки за огнените езици (вжПри2,3), Свети Лука иска да представи Петдесетница като нов Синай, подобно наПразник на Новия завет, in cui l’Alleanza con Israele è estesa a tutti i popoli della Terra. La Chiesa è cattolica e missionaria fin dal suo nascere.

Универсалността на спасението е значително подчертана от списъка с множество етнически групи, към които принадлежат онези, които чуват първото съобщение на апостолите:“Siamo Parti, Medi, Elamìti e abitanti della Mesopotamia, della Giudea, della Cappadòcia, del Ponto e dell’Asia, della Frigia e della Panfilia, dell’Egitto e delle parti della Libia vicino a Cirène, stranieri di Roma, Ebrei e prosèliti, Cretesi e Arabi e li udiamo annunziare nelle nostre lingue le grandi opere di Dio”(Деяния 2,9-11).

Il Popolo di Dio, che aveva trovato al Sinai la sua prima configurazione, viene quest’oggi ampliato fino a non conoscere più alcuna frontiera né di razza, né di cultura, né di spazio né di tempo.

За разлика от случилото се с Вавилонската кула (вжGn11,1-9), когато хората, възнамеряващи да построят път към небето със собствените си ръце, в крайна сметка са унищожили собствената си способност да се разбират, на Петдесетница Духът, с дарбата на езици, показва, че присъствието му обединява и трансформираобъркваневПричастие.

Гордостта и егоизмът на човека винаги създават разделения, изграждат стени от безразличие, омраза и насилие. The Светия Духнапротив, прави сърцата способни да разбират езиците на всички, защото възстановява моста на автентичното общуване между Земята и Небето. Святият Дух е Любов.

Ma come entrare nel mistero dello Spirito Santo, come comprendere il segreto dell’Amore? La pagina evangelica ci conduce oggi nel Cenacolo dove, terminata l’ultima Cena, un senso di smarrimento rende tristi gli Apostoli.

La ragione è che le parole di Gesù suscitano interrogativi inquietanti: Egli parla dell’odio del mondo verso di Lui e verso i suoi, parla di una sua misteriosa dipartita e ci sono molte altre cose ancora da dire, ma per il momento gli Apostoli non sono in grado di portarne il peso (cfr Gv 16,12).

Per confortarli spiega il significato del suo distacco: se ne andrà, ma tornerà; nel frattempo non li abbandonerà, non li lascerà orfani. Manderà il Consolatore, lo Spirito del Padre, e sarà lo Spirito a far conoscere che l’opera di Cristo è opera di amore: amore di Lui che si è offerto, amore del Padre che lo ha dato.

Questo è il mistero della Pentecoste: lo Spirito Santo illumina lo spirito umano e, rivelando Cristo crocifisso e risorto, indica la via per diventare più simili a Lui, essere cioè “espressione e strumento dell’amore che da Lui promana” (Deus caritas est, 33).

Raccolta con Maria, come al suo nascere, la Chiesa quest’oggi prega: “Vieni, Spirito Santo, riempi i cuori dei tuoi fedeli e accendi in essi il fuoco del tuo amore!”. Amen.

източник gospeloftheday.org

Aiutaci ad aiutare!

Con una tua piccola donazione portiamo un sorriso a piccoli malati oncologici

---