Време за четене: 2 минути

Прочетете и слушайте баснята на Джани Родари "Едно и седем"

Индекс на съдържанието

Резюме

Здравейте приятели и скъпи приятели от вашата Франческа Руберто ♥

Днес ви прочетох "Едно и седем" от книгата "Приказки по телефона" на Джани Родари

Giovanni Francesco Rodari, detto Gianni[1] (pronuncia Rodàri, /roˈdari/; Omegna, 23 ottobre 1920 – Roma, 14 aprile 1980), è stato uno scrittore, pedagogista, giornalista e poeta italiano. È l’unico scrittore italiano ad aver vinto il Premio Hans Christian Andersen (1970). (leggi ancora)

Да четем заедно

Познавах едно дете, което беше на седем деца.
Abitava a Roma, si chiamava Paolo e suo padre era un tranviere.

Però abitava anche a Parigi, si chiamava Jean e suo padre lavorava in una fabbrica di automobili.

Però abitava anche a Berlino, e lassù si chiamava Kurt, e suo padre era un professore di violoncello.

Però abitava anche a Mosca, si chiamava Juri, come Gagarin, e suo padre faceva il muratore e studiava
математика.

Però abitava anche a Nuova York, si chiamava Jimmy e suo padre aveva un distributore di benzina.

Quanti ne ho detti? Cinque.

Ne mancano due: uno si chiamava Ciú, viveva a Shanghai e suo padre era un pescatore; l’ultimo si chiamava Pablo, viveva a Buenos Aires e suo padre faceva l’imbianchino.

Паоло, Жан, Кърт, Юри, Джими, Сиу и Пабло бяха на седем, но те все още бяха същото момче, което беше на осем години, вече знаеше как да чете и пише и караше велосипед, без да опира ръце на кормилото.

Paolo era bruno, Jean biondo, e Kurt castano, ma erano lo stesso bambino.

Juri aveva la pelle bianca, Ciú la pelle gialla, ma erano lo stesso bambino.

Пабло ходеше на кино на испански, а Джими на английски, но бяха едно и също дете и се смееха на един и същи език.

Сега и седемте са пораснали и вече няма да могат да воюват помежду си, защото и седемте са един човек.