วันดี

เวลาในการอ่าน: 3 นาที

สุดท้าย: ขอให้เป็นวันที่ดี

ฉันเป็นเช่นนี้: ทันทีที่ฉันได้ยินเสียงใบไม้สั่นไหว แม้แต่ตัวริ้นที่เล็กที่สุดก็กระพือปีก หรือลองจินตนาการถึงการหายใจของลูกชายที่หายใจลำบากกว่าปกติหรือปกติเล็กน้อย ฉันก็ตื่น!

ตื่น

ตื่นตี 5.45 ฉันวางหม้อกาแฟบนเตา บิสกิตกับแยม และนมเล็กน้อย

ฉันไปที่พีซี เช็คอีเมล เช็คเว็บไซต์ของฉัน (รวมถึงอันนี้ด้วย) เข้าห้องน้ำ

ฉันมองเข้าไปในห้องนอน ยูจินิโอกำลังนอนหลับอย่างมีความสุข เดินไปรอบๆบ้านนิดหน่อยทุกคนยังหลับอยู่

กำลังตรวจสอบการอัปเดตสมาร์ทโฟน: ป๊อปอัปโซเชียลมีเดีย 7 โมงเช้า

ฉันออกไปที่ระเบียงเพื่อลดกันสาด ฉันเทกระป๋องรดน้ำที่เต็มไปด้วยน้ำปราศจากแร่ธาตุที่มาจากเครื่องปรับอากาศ ฉันก็เลยรดน้ำต้นไม้

เรื่องทั้งหมดจะใช้เวลาไม่เกิน 5 นาที

เซอร์ไพรส์

ฉันกลับไปที่ห้องครัว และด้วยความตกใจ ฉันกลัว ประหลาดใจ ตื่นเต้น ร่าเริง และ…. สงบ, สงบ: มี Eugenio นั่งสบาย ๆ บนเก้าอี้นวม!

มันมาเองตั้งแต่ห้องนอนไปจนถึงห้องครัว!

มีข้อสงสัยบางประการ: กล้องในห้องนอนไม่ได้บันทึกการเคลื่อนไหวของ Eugenio; นอกจากนี้ Eugenio ยังไม่มีแรงทางกายภาพที่จะลุกขึ้นได้ด้วยตัวเอง เดินได้ด้วยตัวเองน้อยมาก Giuseppina ยังคงนอนหลับสนิท

เออร์โก้: เขาเข้าครัวคนเดียวได้ยังไง?

ตอนนี้เขาหลับไปแต่ยังมีความสุขอยู่ ฉันมองมันต่อไปอย่างตกตะลึง!

เขาสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของฉันและตื่นขึ้นมา: “สวัสดีพ่อ!" บอกฉัน.

ฉันเช็คนาฬิกาแล้วมันบอกว่า 7.15

“สวัสดีที่รักของฉัน สวัสดีตอนเช้า“ และเราทำสัญลักษณ์แห่งไม้กางเขนเพื่อขอบพระคุณพระเจ้าสำหรับของประทานนี้สำหรับของประทานทั้งหมด ฉันเปิดทีวีติดตามพิธีมิสซาทางช่อง ทีวี2000เห็นได้ชัดว่ามันเริ่มต้นแล้ว แต่เราติดตามมันด้วยความยินดี

“จะต้องเตรียมอะไรให้ชายหนุ่มบ้าง? ขนมปังปิ้งธรรมดาเหรอ?", ตอบฉัน "ไอเดียดีมากพ่อ ฉันหิวมาก!“

ฉันจึงเตรียมขนมปังปิ้งอันเป็นที่รักของเขาด้วยชิ้นบาง ๆ และเบคอน และเทนมลงในแก้วของเขา ไลท์นิ่ง แมคควีน.

ฉันเตรียมมันไว้สำหรับตัวเองด้วย เพื่อเป็นเพื่อนเขาในมื้อเช้า และเพราะว่าเวลาผ่านไปกว่าชั่วโมงแล้วตั้งแต่บิสกิตและแยมชิ้นเล็กๆ ของฉัน

เขาสวมผ้าอ้อมแล้วรู้สึกอึดอัดที่จะรับประทานอาหารเช้าของสุภาพบุรุษ ฉันจึงถอดขนปุยของเขาที่ตอนนี้ชุ่มไปด้วยฉี่ออก และสวมชุดชั้นในแบบคลาสสิกและสวมใส่สบายของเขากลับคืนมา

ดื่มนมสักแก้วแล้วไปทานอาหารเช้าของ Ruberto!

เขาถามฉันอีกครั้ง: “หลังอาหารเช้าฉันสามารถกลับไปนอนได้ไหม?“ และฉันก็อีกครั้ง แต่ก็ไม่เคยเบื่อที่จะตอบเขา:“แน่นอนที่รัก คุณสามารถนอนหลับได้นานเท่าที่คุณต้องการ!“

ดังนั้นในฐานะ "ผู้ที่บินบ่อย" ที่สมบูรณ์แบบบนโซฟาในเลานจ์ เขาจึงออกเดินทางอีกครั้ง นอน.

ช่างเป็นเช้าที่สวยงามจริงๆ วันนี้เป็นวันที่ดีจริงๆ!

ช่วยเราด้วย!

ด้วยการบริจาคเล็กๆ น้อยๆ ของคุณ เราจะนำรอยยิ้มมาสู่ผู้ป่วยโรคมะเร็งรุ่นเยาว์

---