Leestijd: 3 minuten

Eindelijk: een goede dag

Inhoudsindex

Samenvatting

Ik ben zo: zodra ik het geritsel van de bladeren hoor, het klapperen van de vleugels van zelfs de kleinste mug, of als ik me voorstel dat de ademhaling van mijn zoon zelfs iets moeizamer wordt dan normaal of normaal, word ik wakker!

Wordt wakker

Om 5.45 uur sta ik op: ik zet de koffiepot op het fornuis, een koekje met jam en een beetje melk.

Ik ga naar de pc, controleer e-mails, controleer mijn websites (inclusief deze), toilet.

Ik gluur de slaapkamer in, Eugenio slaapt zalig. Ik loop een beetje door het huis, iedereen slaapt nog.

Smartphone-updates controleren: pop-ups van sociale media. Het is 7.

Ik ga het balkon op om de luifels neer te laten, ik leeg de gieters vol gedemineraliseerd water uit de airconditioners en geef de planten water.

Het geheel zal niet langer dan 5 minuten hebben geduurd.

Verrassing

Ik ga terug naar de keuken en ben geschokt, verrast, opgewonden, euforisch en…. kalm, kalm: daar zit Eugenio comfortabel in een fauteuil!

Het arriveerde vanzelf, van de slaapkamer naar de keuken!

Er zijn enkele twijfels: de slaapkamercamera heeft de bewegingen van Eugenio niet vastgelegd; Bovendien heeft Eugenio nog steeds niet de fysieke kracht om zelfstandig op te staan, laat staan om zelfstandig te lopen. Giuseppina slaapt nog steeds diep.

Ergo: hoe kwam hij alleen in de keuken?

Nu dommelt hij in, nog steeds in zijn gelukzaligheid. Ik blijf er vol bewondering naar kijken!

Hij voelt mijn aanwezigheid en wordt wakker: “hallo papa!" verteld mij.

Ik kijk op mijn horloge en er staat 7.15

“Hallo mijn liefste, goedemorgen“, en we maken een kruisteken en danken God voor dit geschenk, voor alle geschenken. Ik zet de tv aan om de heilige mis op de zender te volgen tv2000, het is uiteraard al begonnen, maar we volgen het met plezier.

“Wat zal ik voorbereiden voor de jonge heer? gebruikelijke toast?", geef antwoord "geweldig idee papa, ik heb zo'n honger!“

Dus maak ik zijn geliefde toast met dunne plakjes spek en spek voor hem klaar, en giet een druppel melk voor hem in zijn mok Bliksem McQueen.

Ik maak het ook voor mezelf klaar, om hem gezelschap te houden bij het ontbijt en ook omdat er meer dan een uur is verstreken sinds mijn koekje met jam.

Hij heeft zijn luiers aan en vindt het ongemakkelijk om een herenontbijt te krijgen: dus verwijder ik zijn pluisjes die nu doordrenkt zijn met urine, en trek hem zijn klassieke, comfortabele ondergoed weer aan.

Proost met de mokken melk, en ga mee met het Ruberto's ontbijt!

Hij vraagt mij nogmaals: “Kan ik na het ontbijt weer gaan slapen?“, en ik nogmaals, maar werd het nooit beu om hem te antwoorden: “Natuurlijk, mijn liefste, je kunt zo lang slapen als je wilt!“

Dus, als een perfecte "frequent flyer" van vluchten aan boord van de bank in de lounge, gaat hij weer op pad slaap.

Wat een mooie goedemorgen, vandaag is echt een goede dag!