Ընթերցանության ժամանակը` 2 րոպե

Կարդացեք և լսեք «դդումն ու տանձենին»

Բովանդակության ինդեքս

Իմ սիրելի ընկերներ, ինչպե՞ս եք։ այս գիշերվա բանաստեղծությունը գրված է մի նշանավոր մարդու կողմից, Լյուդովիկո Արիոստո և նա շատ հայտնի է: Ես գտա այն www.filastrocche.it

Խոսքը դդումի ու տանձի մասին է։ Լսեք ու կարդացեք ինձ հետ, հետո կասեմ, թե ինչ էի մտածում կարդալիս։

Կարդացեք բանաստեղծությունը ինձ հետ

Մի դդում կար, որ մի քանի օրում
այն այնքան բարձրացավ, որ ծածկվեց
հարեւանի ավելի բարձր ճյուղերը՝ տանձենին։

Մի առավոտ, արթնանալով երկար քնից,
տանձենին բացեց աչքերը և տեսավ
նրա գլխին կախված նոր պտուղները:

Նա ասաց նրան. - Ո՞վ ես դու: Ինչպե՞ս վեր կացար
այստե՞ղ: Որտե՞ղ էիր դու նախկինում, երբ ես,
հոգնած, քնե՞լ եմ:

Նա ասաց նրան անունը և ցույց տվեց տեղը
ներքևում, որտեղ այն տնկվել էր. – Մինչև այստեղ –
նա ասաց.- երեք ամսից ես եկել եմ՝ արագացնելով քայլերս։

Եվ ես հազիվ հասա այս բարձունքին
երեսուն տարի հետո – ավելացրեց տանձենին – կռիվ
բոլոր քամիներով, շոգով ու սառնամանիքներով:

Բայց դու, որ մի պահ դրախտ ես գալիս,
վստահ եղեք, որ որքան արագ է
մեծացած, քո ցողունը կիջնի:

Ուրեմն... իմ կարծիքով այս դդումը մի քիչ ամբարտավան է։ Նա մի քիչ շատ է հավատում, որ դա կարևոր է միայն այն պատճառով, որ կարճ ժամանակում կարողացել է բարձրանալ գագաթնակետին: Տանձը նրան լավ պատասխանեց. առանց արմատները ամուր, շատ հեշտ է քեզ ցած գտնել: Այլ կերպ ասած, առանց ձեր ոտքերը ամուր դրված են գետնին, երկար ժամանակ չի պահանջվի, որ դուք փչեք:

Թույլ տվեք իմանալ, թե ինչ եք մտածում: Միևնույն ժամանակ, իմ փոքրիկ ոտքերը լավ պաշտպանված վերմակի տակ, քնում եմ՝ տեսնելով շատ գեղեցիկ երազներ։ Բարի գիշեր Ֆրանչեսկայից և Եվգենիոյից ♥