Lexoni rrëfimin e plotë të “Vizita e Virgjëreshës së Bekuar”

Përmbledhje

Festa

La festa è stata istituita da papa Urbano VI nel 1389, con lo scopo di far cessare il Grande Scisma per intercessione di Maria. Ha i suoi albori a Bisanzio, il 2 luglio, quando si legge il ungjillit della visita di Maria ad Elisabetta, nella festa della “Deposizione nella Blachernes (basilica) della santa Veste della Theotokos”. I francescani adottarono questo giorno mariano di festa, ma ne fecero la Visitazione di Maria, nel 1263. Dopo la riforma liturgica del Concilio Vaticano II, la festa fu fissata il 31 maggio, a conclusione del mese dedicato a Maria.

“In quei giorni Maria si mise in lundrim verso la montagna e raggiunse in fretta una città di Poshtë nga. Entrata nella shtëpi di Zaccaria, salutò Elisabetta. Appena Elisabetta ebbe udito il saluto di Maria, il bambino le sussultò nel grembo. Elisabetta fu piena di Spirito Santo ed esclamò a gran zëri: ‘Benedetta tu fra le femrat e benedetto il frutto del tuo grembo!’”. (Lc 1, 39-42;46-47)

Gara

Per una sorta d’impulso interiore, la Virgjëresha Mari corre dalla cugina Elisabetta.

Tanti possono essere i motivi che hanno spinto la Vergine Maria a intraprendere quel viaggio. Il uroj di mettersi a shërbimi della cugina Elisabetta, saputo che attendeva un bimbo in tarda età, come il desiderio di comunicare quanto è avvenuto a lei, sapendo che tra donne “visitate” dall’angelo è più facile capirsi. In quel “correre” Maria si rivela donna missionaria (nel portare e condividere la gëzim dell’annuncio) e donna di carità (nel mettersi a servizio dell’anziana cugina).

Por asgjë nuk na pengon të mendojmë se ekzistonte edhe "dëshira e shenjtë" për të shkuar e për të parë "shenjën" që i kishte treguar Engjëlli: "Ed ecco Elisabetta, tua parente, nella sua vecchiaia ha concepito anch’essa un djalin dhe ky është muaji i gjashtë për të, që quhej shterpë: asgjë nuk është e pamundur a Zoti” (Lc 1,36-37).

In fondo anche i pastori, in fretta, andarono a vedere “il segno” che gli engjëjt annunciarono loro nella notte di Natale: “Questo per voi il segno: troverete un bambino avvolto in fasce, che giace in una mangiatoia» (Lc 2,12). A conferma che Maria non sottovaluta i “segni” che Dio le offre.

Takimi mes dy nënave

Aty skenë del vangelo raccorda le due “annunciazioni”, ad Elisabetta e a Maria: due donne e due promesse. E non appena sente il saluto di Maria, il bimbo in grembo di Elisabetta comincia a “danzare”.

Mesia Jezusin, non ancora nato ma presente nel grembo della nënë Maria, incontra il precursore, profeta presente egli pure nel grembo della madre Elisabetta e, riconosciuto, causa la gioia, l’esultanza, la danza, come quella di David davanti all’arca della presenza del Zotëri (cf. 2Sam 6,12-15).

Nga lavdërimi në shërbim

E il canto di lode, il Magnificat, che narra il capovolgimento della logica umana, dove gli ultimi diventano primi, non resta lettera morta, ma si fa jeta nel servizio.

Lutja e të Bekuarit Charles de Foucauld

Maria, nënë e përkushtuar në vizitë,
insegnaci l’ascolto della fjalë,
një dëgjim që na bën të kërcejmë dhe, shpejt,
na drejton drejt të gjitha situatave të varfërisë
dove è necessaria la presenza del Figlio tuo.

Insegnaci a portare Gesù,
në heshtje dhe përulësi, siç bëre ti!
Vëllazëritë (familjet) tona janë në mes
për ata që nuk e njohin
për të përhapur Ungjillin e Tij
testimoniandolo non con le fjalët ma con Jeta;
jo duke e shpallur por duke e jetuar!

Na mësoni të udhëtojmë thjesht
siç bëre,
con lo sguardo sempre fisso su Gesù
e pranishme në barkun tuaj:
duke e soditur, duke e adhuruar dhe duke e imituar.

Maria, gruaja e Magnificatit,
na mësoni të jemi besnikë ndaj misionit tonë:
portare Gesù alla gente!

O Nënë e dashur, është misioni yt,
la prima che Gesù ti ha affidato
dhe që keni denjuar ta ndani me ne.

Na ndihmo dhe ndërmjetëso për ne që ta bëjmë
çfarë bëre në shtëpinë e Zakarias:
glorificare Dio e santificare le persone in Gesù,
Faleminderit a Lui e per Lui! Amen!

Pas shpalljes të Engjëllit, Maria ai udheton"me nxitim", thotë ungjilltari Luka (1,39):Në ato ditë, Maria doli në male dhe nxitoi në një qytet të Judës”, për të vizituar kushërirën e tij Elizabeth dhe për t'i shërbyer asaj.

Aggregandosi probabilmente ad una carovana di pellegrini che si recano a Jeruzalemin, attraversa la Samaria e raggiunge Ain-Karim, in Giudea, dove abita la familjare di Zaccaria. È facile immaginare quali sentimenti pervadano il suo animo alla meditim del mistero annunciatole dall’angelo. Sono sentimenti di umile riconoscenza verso la grandezza e la bontà di Dio.

Maria e zmadhon Zotëri që funksionon në të: "L’anima mia magnifica il Signore ed il mio spirito esulta in Dio mio Salvatore” (Lc 1,46). Con queste parole Maria per prima cosa proclama i doni speciali a lei concessi, poi enumera i benefici universali con i quali Dio non cessò di provvedere al genere njerëzore per l’eternità.

La presenza del Verbo incarnato in Maria è causa di hiri per Elisabetta che, ispirata, avverte i i madh misteri operanti nella i ri cugina, la sua dignità di Madre di Dio, la sua unazë martese nella parola divina e la santificazione del precursore, che esulta di gioia nel seno della madre. Maria rimane presso Elisabetta fino alla nascita di Gjon Pagëzori, attendendo, probabilmente, altri otto giorni per il rito dell’imposizione del Emri.

Duke pranuar këtë përllogaritje të periudhës së kaluar me kushërirën e tij Elizabetën, Festa e Vizitës, me origjinë françeskane (Frejtë e mitur e kremtonin tashmë në 1263), kremtohej më 2 korrik, domethënë në fund të vizitës së Marisë. Do të kishte qenë më e logjikshme që kujtimi i saj të vendosej pas 25 marsit, festës së Ungjillit, por u vendos që të mos binte brenda periudhës së Kreshmës.

Ishte atëherë Urban VI (Bartolomeo Prignano, 1378-1389) ai që e shtriu festivalin në të gjithë Kisha latina per propiziare, con l’intercessione di Maria, la paqen e l’unità dei cristiani divisi dal grande scisma d’Occidente.

Sinodi i Bazelit, në seancën e tij të 10 korrikut 1441, konfirmoi festën e Vizitës, e cila fillimisht nuk u pranua nga shtetet që ishin në anën e antipapës.

Kalendari liturgjik

Kalendari aktual liturgjik, duke mos marrë parasysh kronologjinë e sugjeruar nga episodi ungjillor, ka braktisur datën tradicionale të 2 korrikut (në kohët e lashta Vizita përkujtohej edhe në data të tjera) për të fiksuar kujtimin e saj në ditën e fundit të majit, si muaji kurorëzimi që përkushtimi popullor i kushton kultit të veçantë të Virgjëreshës.

"Në mishërim– komentoi Shën Françesku de Sales – Maria si umilia confessando di essere la serva del Signore…Ma Maria non si indugia ad umiliarsi davanti a Dio perché sa che carità e umiltà non sono perfette se non passano da Dio al prossimo. Non è possibile amare Dio che non vediamo, se non amiamo gli uomini che vediamo. Questa parte si compie nella Visitazione“.