Lexoni dhe dëgjoni kapitullin e gjashtë të "Magjistari i OZ"

Përmbledhje

Ciao miq ed amiche di Eugjeni
Sonte po lexoj kapitullin e gjashtë të tregimit të "Magjistari i Ozit“; titulli i kapitullit është "Kthimi nga Magjistari i Ozit“.

Kthimi nga Magjistari i Ozit — Magjistari i OZ - 6 4

Non vi trattengo oltre con le mie parole, perché la përrallë è lunghetta e voi bimbi dovete andare a dormire presto!

Le të lexojmë së bashku

Nuk kishte rrugë për në Qytetin Smerald, ata e dinin vetëm se duhej të shkonin në lindje, por erdhi mbrëmja dhe ende nuk kishte asnjë hije të qytetit. Kur ata u sulmuan nga majmunët me krahë, ata kishin fluturuar shumë shpejt mbi fusha, tani ishte shumë më e ndërlikuar në këmbë.

Të nesërmen grupi u konsultua se çfarë të bënte.
"Unë mendoj se ne jemi të humbur," tha Scarecrow.
– Così non raggiungeremo mai la Città di Smeraldo e io non avrò mai un Zemra – disse il Boscaiolo di Latta.
– E io il mio guxim – aggiunse il Leone.
– Po sikur të thërrisnim minjtë e fushës? Dorothy ofroi.

Kështu vepruan dhe menjëherë pasi Mbretëresha e Minjve të Fushës iu bashkua atyre - Çfarë mund të bëj për ju, miqtë e mi? - kishat.
– Mund të na tregoni drejtimin për në Qytetin Emerald? tha Dorothy.
- E sigurt! Por është shumë larg nga këtu, ju po shkonit në drejtimin e gabuar… – më pas duke vënë re kapelën e artë të veshur nga vajza e vogël, shtoi Mbretëresha – por pse nuk i quani majmunët me krahë?

- Ç'kemi? Pyeti Dorothy.
– Thjesht përdorni magjinë e Kapelës së Artë, formula magjike është e shkruar brenda.
Nuk e dija se ishte magji! Bërtiti ai.

Dorothy si tolse la cuffia e lesse la formula magica ad alta zëri, in pochi minuti la banda delle Scimmie Alate era tutta davanti a loro.
– Çfarë urdhëron zonja ime? pyeti Mbreti Majmun me krahë me një hark.

"Ne duam të kthehemi në qytetin e smeraldit," tha Dorothy, "dhe kemi humbur rrugën!"
"Ne do t'ju marrim," dhe duke u kthyer te majmunët me krahë, Mbreti i urdhëroi që t'i merrnin dhe t'i sillnin në Qytetin Smerald. Kështu ata e morën në shpinë dhe filluan të fluturojnë nëpër fushat djerrë e të shkreta të tokave perëndimore.

In poco tempo arrivarono alla Città di Smeraldo, dove le Scimmie Alate li deposero con dolcezza.
"Mos harroni se ju kanë mbetur vetëm dy komanda për të na dhënë majmunët me krahë," i tha Mbreti Dorothy-it përpara se të fluturonte me gjithë grupin e tij.

Rojtari i portës, i habitur kur i pa të gjithë shëndoshë e mirë, i la të hyjnë në qytet.
- Ne vramë shtrigën e keqe të Perëndimit, tani Magjistari i Ozit duhet të na pranojë dhe të përmbushë kërkesat tona - i tha Dorothy rojes, i cili vrapoi menjëherë drejt Ozit për ta paralajmëruar.

Lexoni gjithashtu: Colore di pioggia e di ferro

Të gjithë prisnin që magjistari të pritej menjëherë dhe madje triumfues, por nuk ishte kështu. Në të vërtetë, ata u kthyen në dhomat e tyre dhe u detyruan të prisnin, të prisnin dhe të prisnin. Ditët kalonin por asgjë nuk ndodhi.

Alla fund, spazientiti, Dorothy e gli altri fecero recapitare un massaggio a Oz in cui dicevano che se non li avesse subito ricevuti, avrebbero chiamato in loro aiuto le Scimmie Alate.

Oz dopo aver ricevuto quel messaggio li convocò al suo cospetto per il mëngjes seguente.

Kur më në fund u sollën në sallën e madhe të Ozit, secili prej tyre priste të shihte magjistarin me maskën me të cilën e kishin parë përpara se të niseshin. Në vend të kësaj, për habinë e madhe të të gjithëve, nuk kishte njeri në dhomën mbi fron.

Papritur dëgjuan një zë që vinte nga një pikë e paqartë e sallës së madhe.
- Unë jam Oz, i madhi dhe i tmerrshmi, pse më kërkon?
"Ne kemi eliminuar shtrigën e keqe të Perëndimit dhe kemi ardhur t'ju kërkojmë të mbani premtimet tuaja," tha Dorothy.

– Çfarë premtimesh? u përgjigj Oz.
Më premtove se do të më çosh në shtëpi në Kansas! - tha vajza e vogël me vendosmëri.
– E a me avete promesso un cervello! – aggiunse lo Spaventapasseri.
– Dhe më premtove një zemër! vazhdoi druvari i kallajit.
– Dhe më premtove se do të më japësh kurajo! gjëmonte Luani Frikacak.

Nella sala ci fu silenzio.
– Tornate domani, ho bisogno di riflettere – disse Oz.
- Jo! Nuk do të presim asnjë minutë më shumë! bërtiti Dorothy.
Në atë moment Luani ulëriti aq fort sa qeni i vogël Toto i trembur u hodh dhe shkoi e u fsheh pas një ekrani që ishte afër tij.

Ekrani ra dhe pas tij fshihej një plak pak tullac dhe i rrudhur.
- Kush je ti?! - tha Druri i Qumështit, i cili ishte menjëherë mbi të me sëpatën e tij gati për të goditur.
– Unë jam Oz, i madhi dhe i tmerrshmi… por të lutem mos më lëndo… do të bëj çfarë të duash…
Të gjithë e shikuan të habitur dhe të habitur - tani na trego gjithçka - thanë ata.

Oz uli kokën dhe filloi të tregojë.
– Non sono un mago, sono un illusionista e lavoravo per il circo. Un giorno durante uno dei miei spettacoli in mongolfiera, la fune che la teneva legata a terra si spezzò, e io volai e volai lontano, fino ad atterrare qui a Oz. Gli abitanti del posto, vedendomi arrivare dal qielli credettero subito che io fossi un potente mago e quindi mi proclamarono re per poterli difendere dalle Streghe Cattive.

Lexoni gjithashtu: La principessa del bambù

- Pra, ju jeni një mashtrues! tha Dorothy.
– Si, sono un impostore… – rispose a capo chino Oz mentre sul loro volto si dipingeva la delusione – ma non abbiate frikë, recito la parte del mago da così tanti anni, che forse posso ancora aiutarvi.

Negli occhi di Dorothy e gli altri si riaccese la shpresë.
“Nëse do ta mbani sekret identitetin tim, ejani këtu nesër në mëngjes dhe unë do t'ju plotësoj dëshirat.

Kështu të nesërmen në mëngjes ata u shfaqën të gjithë në sallën e madhe përballë një Magjistari të zhytur në mendime dhe të heshtur të Ozit.
"Unë jam këtu për trurin tim," tha Dordoleci.
– Per darti un cervello dovrò levarti la testa – disse con solennità teatrale Oz.

Dhe kështu hoqi kokën, nxori pak kashtë dhe nga një kuti e vogël mori disa krunde dhe një grusht gozhdë me të cilat e mbushi. Ai e zëvendësoi kashtën dhe e rilidhi me kujdes kokën në trupin e Scarecrow.

– D’ora in poi sarai un grande njeri, perché ti ho dato un cervello pieno di acume! – esclamò Oz. Lo Spaventapasseri, felice ed orgoglioso del suo nuovo cervello, ringraziò di cuore il Mago.

- Tani është radha ime! Erdha për të marrë një zemër! tha druvari i kallajit.
- Ulu, do të duhet të të bëj një vrimë në gjoks për të vendosur një zemër në të - u përgjigj Oz, duke treguar një karrige për t'u ulur.

Oz mori një palë gërshërë dhe hapi një vrimë në gjoksin e kallajit të Woodman's, më pas gërmoi në një çantë dhe nxori një zemër të mbushur, të cilën e vendosi me kujdes brenda, pastaj mbylli gjithçka sa më mirë që mundi.

- U krye! Tani ju keni një zemër me të cilën do të krenohej çdo mashkull. - tha Oz ndërsa Woodman nuk pushoi kurrë së falenderuari.

Erdhi radha e Luanit Frikacak – Unë jam këtu për guxim! - Ajo tha.
- Unë shkoj ta marr menjëherë, prit një minutë - u përgjigj Oz, i cili hapi një dollap dhe nxori një shishe të vogël që ia dha Luanit - pije - tha ai dhe Luani e piu të gjithë përmbajtjen.

"Tani je plot kurajo," shtoi Oz dhe Luani gjëmonte me zë të lartë ndërsa ndjeu guximin e ri që i vinte.

Lexoni gjithashtu: Buonanotte tutti insieme

Më në fund ishte radha e Dorothy - tani duhet të më kthesh në Kansas - i tha ajo Ozit.
Magjistari i Ozit buzëqeshi, e mori atë dorë e la accompagnò alla finestra, dicendole di guardare fuori. Sul piazzale di fronte al palazzo stava gonfiata una enorme mongolfiera.

– Kjo është tullumbace që më solli këtu në tokën e Ozit, tani jam lodhur duke u shtirur si një magjistar i madh dhe dua të shkoj në shtëpi, si ju, ndaj po ikim sot!

Dorothy saltò dalla lumturi insieme a Toto. Oz la accompagnò fino alla mongolfiera e iniziò i preparativi per la partenza al lundrim slegando le grosse funi che tenevano la mongolfiera ancorata al suolo, poi salì nella cesta salutando i suoi sudditi.

- Unë do të gjej një magjistar të madh që banon në re - u tha - derisa të kthej Dordoleci i mençur do t'ju sundojë! – nën duartrokitjet e njerëzve, Dordoleci fryu gjoksin me krenari për detyrën që kishte marrë.

Intanto la mongolfiera iniziava a staccarsi dal suolo. Le grida di gioia della gente furono così forti che Toto per la paura scappò via dalle braccia di Dorothy nascondendosi. La bambina che proprio in quel momento stava salendo nella cesta della mongolfiera corse subito a cercare il cagnolino.

– La mongolfiera sta per partire Dorothy! – le urlò Oz. Proprio in quel momento una folata di vento iniziò a spingere la mongolfiera che si staccò definitivamente dal suolo e iniziò piano piano l’ascesa verso le nuvole.

Dorothy e kapi përsëri Toton dhe shikoi drejt balonës - kthehu! Dua të vij edhe unë! vogëlushja bërtiti.

– Nuk mundem i dashur… Mirupafshim! Oz ia ktheu bërtitur ndërsa u mbërthye në qiellin blu.

Ishte hera e fundit që ata panë Magjistarin e Ozit.