Vitin e kaluar, pak a shumë këto ditë, pashë në rrjete të ndryshme sociale postime nga Matthew Grimaldi. Ai nuk ishte kontakti im, as nuk kishim “miq” të përbashkët. Një rast… ose më mirë akoma një algoritëm, ai donte që postimet e tij të theksoheshin midis postimeve të mia. Asgjë rastësisht.
Isha shumë i intriguar prej saj faqe të këtij shkrimtari-mjeshtër të ri, i cili ndër karakteristikat e tij të ndryshme përmendte:dëmton rëndë intolerancën“.
Afinitetet mes asaj që shkroi ai dhe sa shumë do të kisha pëlqyer e jona fëmijët ata morën si arsimimi, si mësime, ishin të shumta. Nuk e fsheh që kurioziteti im u bë shumë i fortë.
Isha kaq i interesuar histori di Matteo, che vedevo tanto densa di spunti di riflessione. Si, parlare di rispetto delle persone in quanto tali, parlare di inclusione, di diritti di ogni essere umano,… mi piaceva tanto ciò che Matteo diceva…
Pensai bene di contattarlo, di vedere se potesse nascerne un incontro interessante per il compleanno di Eugenio. Un messaggio lasciato in privato (al quale non speravo rispondesse rapidamente), la sua risposta con il numero di cellulare per un contatto più veloce.
Una telefonata che emozionò entrambi… Matteo si rese immediatamente disponibile a venire a Dragoni (CE) e a raccontare la sua storia, a raccontarci i suoi libri, a farsi scoprire, e ad aiutarci a trascorrere il compleanno di Eugjeni tra amici.
Pasdite së bashku
Fu davvero un bellissimo pomeriggio, con lui e con le persone che “volevano emozionarsi“, tra tutti la nostra cara amica, collaboratrice e giornalista Federica Landolfi, con chi aveva voglia di mettersi un pochino in gioco e voleva accantonare qualche preconcetto. Matteo ci raccontò dei suoi libri, di come scriverli fosse servito per esorcizzare le sue paure, per comprendere quanto ogni histori umana è unica e particolare.
Giuseppina, Matteo Grimaldi e RemigioMatteo Grimaldi e Federica Landolfi
Ma perchè ritorno a parlare di Matteo?
Dopo quel pomeriggio, siamo rimasti in contatto con Matteo; un messaggino ogni tanto, un commento su un argomento, una parola, a volte anche solo uno smile…
Mësuam se do të jepte mësim në Firence, se merrej me shumë aktivitete si me studentët e tij të vegjël, ashtu edhe si promovues i asaj “bote më të mirë” që të gjithë e duam.
Lajmi më i mirë, që na bën krenarë sikur të ketë ndodhur Eugjeni është kjo: me librin e tij "Il violino di Filo" ku tregon të gjitha vështirësitë e përjetuara nga Filippo dhe shokët e tij pas tërmetit të 6 prillit 2009 në L'Aquila, Matteo fitoi çmimin. Gjigandi i Langhe.
Un premio letterario nazionale di editoria per ragazzi!
E come dicevo all’inizio, nulla a caso.
Po, jemi të sigurt që ishte një fitore e merituar, sepse libri është vërtet i bukur, historia është tërheqëse, si dhe ofron një alternativë ndaj vështirësive të shkaktuara nga tërmeti dhe një rizbulim të bukur të të jetuarit në komunitet.
Questa vittoria, ci rende orgogliosi! Orgogliosi di avere visto giusto e bene nel raccontare Matteo e la sua storia, perchè è questo quello che dobbiamo fare: dare spazio e voce alle belle persone!
Wow Matteo che bel colpo da #maestro! Eh si, da #maestroMatteo!
