Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Tempo di lettura: 11 minuti

Przeczytaj znaczenie i historię uroczystości Zesłania Ducha Świętego

Oznaczający

Zielone Świątki(wstarożytna greka: πεντηκοστή [ἡμέρα],Pięćdziesiątnica [hēméra], czyli „pięćdziesiąty [dzień]”) to jedenprzyjęcie chrześcijaninw którym następuje wylanieDuch Święty, dar zJezusi narodzinyKościół.

Przypada pięćdziesiątego dnia, począwszy od dniaWielkanocw tym (stąd nazwa), zNiedziela, to znaczy pod koniec siódmego tygodnia po tygodniu wielkanocnym, a zatem jest jednymruchoma imprezaw zależności od daty Wielkanocy. Przede wszystkim świętuje początek żniw, a następnie w drugim znaczeniu świętowany jest dar prawa.

Zielone Świątkijest to również starożytna grecka nazwa świętażydowskizSzawuot, co oznacza święto dziękczynienia.

(źródło Wikipedii)

Święto żydowskie

Pierwotnie święto żydowskie upamiętniające początek żniw, które przypadały 50 dni po Wielkanoc żydowski, tzwZielone Świątkistała się jedną z najważniejszych uroczystości dla chrześcijaństwa, w której wspomina się moment, w którym Duch Święty zstąpił na Maryję i apostołów zgromadzonych w Wieczerniku. Wydarzenie to wyznacza prawdziwy akt urodzenia misyjnych początków Kościoła.

Wgłębiając się w żydowskie pochodzenie, Pięćdziesiątnica oznacza właśnie50. dzień. Si trattava di una festa di pellegrinaggio (verso Gerusalemme) per ringraziare Dio dei frutti donati alla terra, a cui in seguito si aggiunse anche la commemorazione del più grande dono che Dio fece agli ebrei: la proclamazione delle leggi divine sul Monte Sinai.

Już od IV w. Pięćdziesiątnica stała się także świętem dla chrześcijan, ale ku czci Ducha Świętego, podczas którego udzielano chrztu tym, którzy nie mogli go przyjąć w czasie Wigilii Paschalnej.

z Dziejów Apostolskich

Opowieść o zstąpieniu Ducha Świętego na Marię i apostołów znajduje się w Dziejach Apostolskich (rozdział 2):
Gdy zbliżał się dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle z nieba powstał ryk, jakby silny wiatr, i napełnił cały dom, w którym przebywali.

Ukazały się im języki ognia, które rozdzieliły się i spoczęły na każdym z nich; i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak Duch im dawał wyraz.

W Jerozolimie przebywali wówczas pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod niebem. Gdy rozległ się ten hałas, zebrał się tłum i zdumiewał się, gdyż wszyscy słyszeli, jak mówili w swoim własnym języku. Byli zdumieni i nie kryjąc zdumienia, powiedzieli: „Czyż ci, którzy mówią, nie są wszyscy Galilejczykami? I jak to się dzieje, że słyszymy, jak mówią w naszym ojczystym języku?”

Duch Święty

Jako „trzecia osoba” Trójcy Świętej IDuch Święty è il principio di unificazione della Chiesa e della santificazione dei fedeli. Rappresentato nel Vecchio Testamento come forza divina in grado di produrre la naturale vita cosmica ed elargire doni miracolosi e profetici, mentre nel Nuovo Testamento è spesso una forza carismatica.

Duch Święty jest także podstawą równej godności wszystkich wierzących, która jest nadawana podczas chrztu św.poświęcony dajesz.

I doni dello Spirito Santo sono (stando all’insegnamento tradizionale di Isaia): consiglio, intelletto, fortezza, pietà, sapienza, scienza e timore di Dio. Tali doni sono poi confermati con il sacramento della Cresima.

Rzadko przedstawiany w ludzkiej postaci, Duch Święty przychodzireprezentowanyw wielu dziełach i pismach jako świetlisty obłok, przepełniony boską łaską, jak czysta biała gołębica, ale także jako ogień, starożytny symbol życia i śmierci.

Przychodzi Duch Świętyprzywoływanyprzy różnych okazjach liturgicznych, m.in. chrzcie i bierzmowaniu, czy uroczystej liturgii święceń kapłańskich, ale także przy najważniejszych okazjach, jak na przykład otwarcie Konklawe na wybór papieża. Wszystkie okazje, w których wzywa się i błaga o pomoc Bożą, aby podążać najlepszymi drogami dobrego chrześcijanina.

źródło Watykan.com

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

La solennità della Pentecoste viene celebrata 50 giorni dopo la Pasqua: festa durante la quale si fa memoria del dono dello Spirito Santo, che va a colmare la confusione di Babele (cfr Gn 11): in Gesù, morto, risorto e asceso al Cielo, i popoli tornano a comprendersi nell’unica lingua, quella dell’amore.

Nella prima metà del III secolo già Tertulliano e Origene parlano della Pentecoste come di una festa che segue quella dell’Ascensione. Nel IV secolo la Pentecoste è una festa già comunemente celebrata a Gerusalemme, come ricorda la pellegrina Egeria, e propone il tema del rinnovamento che la venuta dello Spirito ha operato nel cuore degli uomini.

La Pentecoste affonda le sue radici nel popolo ebraico, con la festa delle Settimane: una ricorrenza di origini agricole in cui si esaltavano le primizie della mietitura e si festeggiava il raccolto dell’anno. Successivamente, gli ebrei ricordarono la rivelazione di Dio a Mosè sul Monte Sinai con il dono delle Tavole della Legge, i Dieci Comandamenti.

Dlatego dla chrześcijan staje się to momentem, w którym Chrystus powróciwszy do chwały Ojca, uobecnia się w sercu człowieka przez Ducha, jako prawo dane przez Boga, zapisane w sercach: „Nowe i ostateczne Przymierze będzie opiera się już nie na prawie wypisanym na kamiennych tablicach, ale na działaniu Ducha Bożego, który czyni wszystko nowe i jest wyryty w sercach cielesnych” (Papież Franciszek, Audiencja Generalna z 19 czerwca 2019 r.). Począwszy od Pięćdziesiątnicy rozpoczyna się Kościół i rozpoczyna się jego misja ewangelizacyjna.

“Mentre il giorno di Pentecoste stava per finire, si trovavano tutti insieme nello stesso luogo. Venne all’improvviso dal cielo un rombo, come di vento che si abbatte gagliardo, e riempì tutta la casa dove si trovavano.

Ukazały się im języki jakby z ognia, rozdzielając je i opierając się na każdym z nich. i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch dawał moc mówienia”. (Dzieje 2, 1-4)

Czas kościoła

Okres wielkanocny nie zakończył się uroczystością Wniebowstąpienia, ale kończy się dzisiaj, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, dnia, w którym Pan zesłał na uczniów Ducha Świętego. To właśnie ten dar pozwala nam udać się „aż na krańce ziemi”, aby dawać świadectwo o Jezusie (por. ostatnia niedziela, Dz 1,17). Można powiedzieć, że właśnie w dniu Pięćdziesiątnicy zaczyna się nasze Wniebowstąpienie do Ojca.

„Za dużo” do przyjęcia i zrozumienia

Il Vangelo della Liturgia di oggi (Gv 15, 26-27; 16, 12-15) ci dice qualcosa dell’opera dello Spirito in noi. Gesù parla a lungo con i suoi discepoli prima della sua passione, e ad un certo punto afferma di avere tante altre cose ancora da dire; ma aggiunge che per ora i discepoli “non sono in grado di portarne il peso” (Gv 16,12).

C’è un “troppo” di cui non siamo in grado di portarne il peso. C’è qualcosa che non possiamo ottenere solo con la nostra intelligenza, con le nostre ricchezze, tanto meno con il potere, con l’uso della forza.

To właśnie Duch pozwala nam prowadzić życie godne daru Bożego; czyni nas zdolnymi do tego „za dużo”, do tego więcej. Dociera dokładnie tam, gdzie my sami nie jesteśmy w stanie. I robi to od wewnątrz: nie nakładając na nas dodatkowego ciężaru, nie prosząc o dodatkowy wysiłek. Prowadzi nas do prawdy, która nie jest ideą, ale samym Jezusem, który wychowuje nas, abyśmy stali się mali, biedni, abyśmy nauczyli się robić miejsce dla Boga i innych.

In fondo, la Pentecoste è proprio la festa della fraternità, della comprensione, della comunione. Se con la Torre di Babele (cfr Gn 11) gli uomini hanno tentato di costruirsi la loro autonomia, alla fine si sono accorti che si stavano costruendo l’uno contro l’altro, in quanto non avevano più la capacità di accordarsi, di capirsi.

Pokazanie, że postęp czy pomnożenie środków komunikacji z jednej strony czyni nas bardziej autonomicznymi, z drugiej pokazuje, jak wiele wysiłku wymaga zrozumienie siebie z powodu nieufności, jaką to wszystko wpaja w serca i umysły. Duch Święty jest tym „lekarstwem”, które czyni nas zdolnymi do mówienia w nowych językach, ponieważ jest to jedyny dar zdolny stworzyć nowe serca.

źródło Vaticannews.va

Homilia wg Papież Benedykt XVI
(niedziela, 4 czerwca 2006)

Drodzy bracia i siostry!

W dniu Pięćdziesiątnicy Duch Święty zstąpił z mocą na Apostołów; W ten sposób rozpoczęła się misja Kościoła w świecie. Sam Jezus przygotował Jedenastu do tej misji, ukazując się im kilka razy po swoim zmartwychwstaniu (porNa  1,3).

Przed wstąpieniem do nieba nakazał„nie odchodźcie od Jerozolimy, ale oczekujcie, aż spełni się obietnica Ojca”(porNa 1,4-5); to znaczy zapytał cozostali razemprzygotować się na przyjęcie daru Ducha Świętego. I zgromadzili się na modlitwie z Maryją w Wieczerniku w oczekiwaniu na obiecane wydarzenie (porNa 1.14).

Restare insieme fu la condizione posta da Gesù per accogliere il dono dello Spirito Santo; presupposto della loro concordia fu una prolungata preghiera. Troviamo in tal modo delineata una formidabile lezione per ogni comunità cristiana. Si pensa talora che l’efficacia missionaria dipenda principalmente da un’attenta programmazione e dalla successiva intelligente messa in opera mediante un impegno concreto.

Oczywiście Pan prosi o naszą współpracę, ale zanim jakakolwiek odpowiedź z naszej strony będzie konieczna, konieczna jest Jego inicjatywa: Jego Duch jest prawdziwym bohaterem Kościoła. Korzenie naszego bytu i naszych działań leżą w mądrym i opatrznościowym milczeniu Boga.

Obrazy, którymi św. Łukasz wskazuje na zesłanie Ducha Świętego – wiatr i ogień – przywodzą na myśl Synaj, gdzie Bóg objawił się ludowi Izraela i udzielił mu swego przymierza (por.Były19,3 i nast.). Tam było święto Synaj, które Izrael obchodził pięćdziesiąt dni po PaschyŚwięto Przymierza.

Mówiąc o językach ognia (zobNa 2,3), św. Łukasz chce przedstawić Pięćdziesiątnicę jako nowy Synaj, na wzór śwŚwięto Nowego Przymierza, in cui l’Alleanza con Israele è estesa a tutti i popoli della Terra. La Chiesa è cattolica e missionaria fin dal suo nascere.

Powszechność zbawienia w sposób znaczący podkreśla lista licznych grup etnicznych, do których należą ci, którzy słuchają pierwszego zapowiedzi Apostołów:„Jesteśmy Partami, Medami, Elamitami i mieszkańcami Mezopotamii, Judei, Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii i Pamfilii, Egiptu i części Libii w pobliżu Cyreny, cudzoziemcami Rzymu, Żydami i prozelitami, Kreteńczykami i Arabami i słyszymy, jak ogłaszają w naszych językach wielkie dzieła Boże”(Dz 2,9-11).

Il Popolo di Dio, che aveva trovato al Sinai la sua prima configurazione, viene quest’oggi ampliato fino a non conoscere più alcuna frontiera né di razza, né di cultura, né di spazio né di tempo.

W przeciwieństwie do tego, co stało się z Wieżą Babel (zobGn11,1-9), kiedy ludzie, chcąc własnymi rękami zbudować drogę do nieba, ostatecznie zniszczyli swoją zdolność wzajemnego zrozumienia, w dniu Pięćdziesiątnicy Duch Święty poprzez dar języków pokazuje, że Jego obecność jednoczy i przemieniadezorientacjawKomunia.

Ludzka duma i egoizm zawsze powoduje podziały, wznosi mury obojętności, nienawiści i przemocy. The Duch Świętywręcz przeciwnie, czyni serca zdolnymi do zrozumienia języków wszystkich, ponieważ przywraca most autentycznej komunikacji między Ziemią a Niebem. Duch Święty jest Miłością.

Ma come entrare nel mistero dello Spirito Santo, come comprendere il segreto dell’Amore? La pagina evangelica ci conduce oggi nel Cenacolo dove, terminata l’ultima Cena, un senso di smarrimento rende tristi gli Apostoli.

Powodem jest to, że słowa Jezusa rodzą niepokojące pytania: mówi o nienawiści świata do Niego i do Jego, mówi o Jego tajemniczej śmierci i jest jeszcze wiele innych rzeczy do powiedzenia, ale na razie Apostołowie nie jestem w stanie unieść ciężar (patrzJan 16,12).

Aby ich pocieszyć, wyjaśnia sens rozłąki: odejdzie, ale wróci; Tymczasem nie opuści ich, nie pozostawi ich sierotami. On ześle Pocieszyciela, Ducha Ojca, i to właśnie Duch da poznać, że dzieło Chrystusa jest dziełem miłości: miłości do Tego, który się ofiarował, miłości do Ojca, który Go dał.

Oto tajemnica Pięćdziesiątnicy: Duch Święty oświeca ducha ludzkiego i objawiając Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, wskazuje drogę, aby stać się bardziej do Niego podobnym, to znaczy być „wyrazem i narzędziem miłości, która od Niego emanuje”(Deus caritas est, 33).

Zgromadzony z Maryją, jak przy Jej narodzeniu, Kościół modli się dzisiaj: „Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień swojej miłości!”. Amen.

źródło ewangelia dnia.org