Święty Ignacy Loyola

Przeczytaj historię św. Ignacego Loyoli

Kapłan i założyciel „Towarzystwo Jezusowe“(SJ włacina Societas Jesu)

Ignazio di Loyola, in spagnolo Íñigo López de Loyola, nasce il 24 dicembre 1491 nel castello di Loyola, nei paesi baschi. È l’ultimo di 13 figli di Beltran Ibañez de Oñaz e di Marina Sanchez de Licona. Ignazio aveva solo sette anni quando morì sua madre.

Nel 1506, orfano anche di padre, è ad Arévalo, paggio al servizio di un parente, Juan Velázquez de Cuéllar, tesoriere (główny licznik) króla Ferdynanda Katolickiego i jako dworzanin prowadził wówczas rozpustny tryb życia. Otrzymawszy wykształcenie rycerskie, w 1517 r. Ignacy wstąpił do wojska.

Il 20 maggio 1521,durante l’assedio della fortezza di Pamplona da parte dei Francesi, Ignazio rimane gravemente ferito alle gambe da una palla di cannone e viene ricondotto a Loyola. Durante la lunga degenza, ebbe l’occasione di leggere numerosi testi religiosi dedicati, in particolare, alla vita di Jezus e dei santi. Venne travolto dal desiderio di cambiare la sua vita e trascorrere un’esistenza basata sul proprio lavoro ed ispirata a S. Francesco d’Assisi e ad altre grandi figure spirituali.

W 1522 r. Ignacy udał się najpierw do Aranzazu (sanktuarium niedaleko Loyoli), a następnie do Montserrat (niedaleko Barcelony), do opactwa benedyktynów, gdzie odbył spowiedź generalną swojego życia. W wigilię święta Zwiastowania całą noc spędza na modlitwie w liczbie pojedynczej”czuwanie broni„. Następnie zdejmuje strój rycerski i przebrany za pielgrzyma udaje się do Manresy (Katalonia), gdzie przez ponad rok prowadzi życie modlitewne i pokutne. Ignacy zaczyna pisać Ćwiczenia duchowne (Ćwiczenia duchowe). Nad rzeką Cardoner”otrzymuje wielkie oświecenie„, z którego wychodzi głęboko przemieniony.

W 1523 przybywa do Barcelony, skąd chciałby wyruszyć do Jerozolimy. Zamiast tego popłynął do Gaety, a stamtąd udał się do Rzymu, gdzie spotkał ojca Adriana VI (Adriaan Florenszoon Boeyens, 1522-1523), który pobłogosławił mu kolejną pielgrzymkę do miejsc świętych. Z Wenecji wyjeżdża do Ziemi Świętej. Odwiedza Jerozolimę, Grób Święty, Betanię, Betlejem, Jordan, Górę Oliwną i chciałby zatrzymać się w tych miejscach, ale musi zrezygnować z projektu, bo zabrania mu przełożony franciszkanów.

W 1528 roku zapisał się na Uniwersytet Paryski, gdzie pozostał przez siedem lat, poszerzając swoją kulturę literacką i teologiczną oraz starając się zainteresować innych studentów Ćwiczeniami Duchownymi.

Przez 1534 miał sześć „Obserwujący” – Peter Faber (Francja), Francis Xavier, Alfonso Salmeron, James Lainez, Nicholas Bobadilla (Hiszpania) i Simao Rodrigues (Portugalia).

15 sierpnia 1534 roku Ignacy i pozostałych sześciu uczniów spotkali się na Montmartre pod Paryżem, wiążąc się ślubem ubóstwa i czystości oraz zakładając „Società di Jezus„w celu wykonywania pracy misyjnej i hotelarskiej w Jerozolimie lub udania się w dowolne miejsce, do którego skierował ich Papież.

W 1537 r. udali się do Włoch, prosząc papieża o zatwierdzenie ich zakonu. Papież Paweł III (Alessandro Farnese, 1534-1549) pochwalił ich i pozwolił przyjąć święcenia kapłańskie.

Zostali wyświęceni w Wenecji przez biskupa Arbe (obecnie Rab w Chorwacji) 24 czerwca. Poświęcili się modlitwie i pracy charytatywnej we Włoszech, także dlatego, że nowy konflikt między cesarzem, Wenecją, papieżem i Imperium Osmańskim uniemożliwił jakąkolwiek podróż do Jerozolimy.

Wraz z Faberem i Lainezem Ignacy udał się do Rzymu w październiku 1538 r., Aby papież zatwierdził konstytucję nowego zakonu. Zgromadzenie kardynałów przychylnie przyjęło tekst przygotowany przez Ignacego, a papież Paweł III potwierdził to rozporządzenie bullą papieską”Regimini militantis ecclesiae” (27 września 1540), ograniczając jednak liczbę jej członków do sześćdziesięciu. Ograniczenie to zostało zniesione kolejną bullą „Iniunctum nobis” z 14 marca 1543 r. Ostatnia i ostateczna aprobataCompagnia di Jezuszostał nadany w 1550 roku wraz z bykiem”Obciążenie Exposcit” Pp Juliusza III (Giovanni Maria Ciocchi Dal Monte, 1550-1555).

Ignacy został wybrany pierwszym przełożonym generalnym i wysłał swoich towarzyszy jako misjonarzy na cały świat, aby tworzyli szkoły, instytuty, kolegia i seminaria.

W 1548 roku Ignacy założył w Mesynie pierwsze kolegium jezuickie na świecie, słynne „Primum ac Prototypum Collegium” lub „Messanense Collegium Prototypum Societatis”, a tym samym pierwowzór wszystkich innych kolegiów nauczycielskich, które jezuici z powodzeniem zakładają w światu, czyniąc nauczanie znakiem rozpoznawczym Zakonu.

Rządy Ignacego stały się nieoficjalną dewizą jezuitów: „Ad Maiorem Dei Gloriam”. Tra il 1553 ed il 1555, Ignazio dettò al suo segretario, padre Gonçalves da Câmara, la storia della sua vita. Questa autobiografia, essenziale per la comprensione dei suoi Ćwiczenia duchowepozostawała jednak tajemnicą przez ponad 150 lat w archiwum zakonu, aż do opublikowania tekstu w „DziennikuActa Sanctorum”.

Rimasto a Roma per volere del papa, Ignazio coordinava l’attività dell’Ordine, nonostante soffrisse dolori lancinanti allo stomaco, dovuti ad una calcolosi biliare e ad una cirrosi epatica mal curate; limitava a quattro ore il sonno per adempiere a tutti i suoi impegni e per dedicarsi alla preghiera e alla celebrazione della Messa. Il male fu progressivo limitandolo man ręka nelle attività, finché il 31 luglio 1556, il soldato di Chrystus, muore in una modestissima camera della Casa situata vicina alla Cappella di Santa Maria della Strada a Roma.

Został beatyfikowany 27 lipca 1609 przez pp.Camillo Borghese, 1605-1621)i ogłoszony świętym 12 marca 1622 r. przez pp. Gregorio XV (Alessandro Ludovisi, 1621-1623).

Il 23 luglio 1637 il suo corpo fu collocato in un’urna di bronzo dorato, nella Cappella di sant’Ignazio della Kościół del Jezus W Rzym. Posąg Świętego w srebrze jest dziełem Pierre'a Legrosa.

Święto religijne obchodzone jest 31 lipca, w dniu jego „dies natalis”.

Znaczenie imienia Ignacy: «ognia, magmowy» (łac.).

Więcej informacji na temat historii świętego i jego rekolekcji Kliknij tutaj

(źródło © ewangelia dnia.org)