Przeczytaj i posłuchaj opowiadania: „Dzieci zebry”
Cześć chłopcy!
Dziś wieczorem przeczytam ci tę historię, Remigio.
Jako dziecko robiłem to z Eugeniusz jest Frances, teraz, gdy są starsze i jeden jest w niebie, a drugi jest w szóstej klasie, czytają je dla ciebie, a ja dla wszystkich.
Przeczytaj opowieść:
Agostino był dzieckiem, które uczęszczało do szkoły podstawowej i według swojego nauczyciela miał szczególne szczęście.
W rzeczywistości jego nauczyciel sklasyfikował go jako dziecko zebry, termin ukuty przez psycholog Jeanne Siaud-Facchin, aby wskazać dzieci, które mają wspólną cechę zebry, zdolność łączenia się z otaczającym środowiskiem, posiadające ponadprzeciętny iloraz intelektualny.
Co więcej, dzieci te zostały obdarzone głęboką wrażliwością oraz niezwykłą umiejętnością słuchania i interakcji.
Agostino uwielbiał pod koniec dnia słuchać swojej babci Ester, która wśród fantastycznych historii, legend i żywotów świętych pobudzała inteligencję wnuka.
Dziecko bardzo skorzystało na tych historiach, udało mu się również włączyć je do swojej szkolnej kariery.
Po kilku latach, pewnego wieczoru, babcia powiedziała mu, że jego repertuar się wyczerpuje, także ze względu na luki w pamięci wynikające z wieku.
Poradziła Agostino, aby w przerwach sugerował jej fragmenty narracyjne, nawet jeśli zostały wymyślone.
Jego historie może nie były bardziej precyzyjne, ale aby rozjaśnić wieczorne godziny, mogli wymyślić własne.
Zdecydowali, że te nowe historie będą nazywane „Belorie Stories”, ponieważ były podobne do prawdziwych.
Namawiała siostrzeńca, aby zapamiętał wszystkie historie, które mu opowiedziała, ponieważ mogły mu się one przydać w życiu.
Zasugerował również, aby przepisał je w zeszycie, w sposób poprawny gramatycznie, tak aby można było o nich opowiedzieć w przyszłości, z morałem.
Babcia miała nadzieję, że jej wnuk zostanie aktorem i będzie miał „święty ogień” aktorstwa.
Minęło kilka lat, w których Agostino znakomicie kontynuował studia, a ukończywszy studia, zadedykował pracę dyplomową, uzyskaną z wyróżnieniem, swojej babci.
Po powrocie do domu, pełen wdzięczności, przyniósł jej akademicki pocałunek, który otrzymał po przedyskutowaniu swojej pracy magisterskiej na temat dzieci zebr, podkreślając, że często mają wspólnych fantastycznych dziadków, którzy opowiadają im piękne historie z morałem.
Słuchać opowieści:

źródło © https://www.racconticonmorale.it/ opowiadanie Dino De Lucchi
