święta Lucia

Czas czytania: 8 minut

Święta Łucja: Dziewica i męczennica (283-304)

Patronka Syrakuz

Łucja urodziła się około 283 r. w Syrakuzach, w szlacheckiej rodzinie chrześcijańskiej. Ojciec Łucji, prawdopodobnie nazywany Lucio, zmarł, gdy była jeszcze bardzo młoda, więc wychowywała ją matka Euticchia, od której nauczyła się prawd chrześcijańskich i przesłania miłości od Jezusa.W ten sposób Łucja poznała historie pierwszych chrześcijan, ich męczeństwo z miłości do Jezusa i w ten sposób dorastając w swoim sercu, zdecydowała się poświęcić się wieczystym ślubem dziewictwa.

Łucja, zaniepokojona pogłębieniem się choroby, która dotknęła jej matkę, krwotoku uważanego za nieuleczalny, zaproponowała pielgrzymkę do grobu męczennicy św. Agaty w Katanii, ponieważ sława chwalebnej świętej rozeszła się wszędzie dzięki cudom, które ona wykonywane operowane; w głębi serca Łucja była pewna, że ​​przyniesie to korzyść także jej drogiej matce.

Eutichia przyjęła napomnienie Łucji pełna nadziei, dlatego postanowili wyruszyć z pielgrzymką do Katanii, gdzie przybyli w dzień św. Agaty: 5 lutego 301 r. Podczas uroczystości usłyszeli fragment z Ewangelii Mateusza dotyczący historii o kobiecie, która cierpiała na krwotok i została uzdrowiona przez dotknięcie płaszcza Jezusa. Łucja, oświecona, zaproponowała swojej matce, aby dotknęła grobu św. Agaty, przekonana o potężnym wstawiennictwie Świętej.

Kiedy Eutychia dotykała grobowca, św. Agata ukazała się Łucji w wizji i powiedziała jej:Łucja, moja siostro, dlaczego pytasz mnie, co sama możesz otrzymać dla swojej matki? Oto twoja matka już została uzdrowiona dzięki twojej wierze”.Łucja powiedziała do swojej matki: „Za wstawiennictwem św. Agaty Jezus Cię uzdrowił” i myśląc, że to właściwy moment, wyjawiła matce swój zamiar poświęcenia się Jezusowi i chęć przekazania swego bogatego posagu ślubnego biednym: Euticia zgodziła się, choć pod przymusem.

Un giovane pagano della sua città, innamorato di Lucia, deluso per il mancato matrimonio, in quanto Lucia le aveva spiegato che lei si era consacrata a Gesù, si vendicò con rabbia, denunciandola, come seguace di Cristo, al terribile prefetto romano Pascasio. L’imperatore Diocleziano aveva emesso un editto che prevedeva una feroce repressione contro i cristiani.

Łucja twarda jak skała

Lucia fu arrestata e condotta dinanzi al prefetto Pascasio, che le ordinò di fare sacrifici agli dei pagani per rinnegare la propria fede cristiana, ma Lucia oppose un fermo rifiuto.

Pascasio si rese conto che non avrebbe ottenuto nulla ed allora ordinò che la ragazza fosse portata nei peggiori bassifondi della città affinché le fosse usata violenza. I soldati l’afferrarono per portarla via, ma, benché legata mani e piedi e tirata da 6 uomini e 6 buoi, non riuscivano a spostarla; inspiegabilmente Lucia rimaneva salda come un masso.

Pascasio pensò che tale prodigio fosse opera di magia ed, infuriatosi, ordinò che fosse trattata come una strega: fu quindi cosparsa di resina e pece e data a fuoco ma le fiamme non la bruciavano. Lucia disse a Pascasio : “Ho pregato il mio Signore Gesù Cristo affinché questo fuoco non mi molestasse per dare ai credenti il coraggio del martirio…”

Pascasio furente la condannò alla decapitazione. Lucia, prima dell’esecuzione, preannunciò la morte di Diocleziano, avvenuta dopo pochi anni, e la fine delle persecuzioni, terminate nel 313 d.C. con l’editto di Costantino.

Łucja zabita i pochowana

Łucja zginęła 13 grudnia 304 roku i została pochowana w tym samym miejscu, w którym w 313 roku zbudowano poświęcone jej sanktuarium.

W 1039 r. bizantyjski generał Giorgio Maniace przeniósł ciało św. Łucji z Syrakuz do Konstantynopola, aby uchronić ją przed niebezpieczeństwem najazdu Saracenów na miasto Syrakuzy.

W 1204 r. podczas IV krucjaty doża wenecki Enrico Dandolo odnalazł szczątki Świętej w Konstantynopolu, przewiózł je do Wenecji do klasztoru San Giorgio, a w 1280 r. kazał przenieść do poświęconego jej kościoła w Wenecji.

Najświętsze szczątki świętej z Syrakuz wyjątkowo powróciły do ​​Syrakuz na 7 dni w grudniu 2004 r. z okazji 1700. rocznicy jej męczeństwa; przybycie i odejście szczątków powitał niesamowity tłum Syrakuzan, mających nadzieję na ostateczny powrót.

Św. Łucja wielokrotnie ratowała Syrakuzy w najbardziej dramatycznych momentach, takich jak głód, trzęsienia ziemi, wojny; interweniowała także w innych miastach, takich jak Brescia, która dzięki jej wstawiennictwu została uwolniona od poważnej klęski głodu.

Św. Grzegorz I Wielki (590-604) włączył św. Łucję do kanonu mszy rzymskiej. Niektóre cytaty można znaleźć w „Suma teologiczna” św. Tomasza z Akwinu.

Dante czyni z niego symbol oświecającej Łaski i określa siebie jako swego wyznawcę. Uważał go za obrońcę wzroku i, jak pisze w „Bankiet”, często zwracał się do niej, aby wyleczyć problemy z oczami.

Popularna legenda głosi, że Świętej wyrwano oczy z oczodołów, dlatego niektóre ikonografie przedstawiają Świętą z tacą w dłoni, na której umieszczone są jej oczy.

Życie św. Łucji, jak to często bywa w przypadku świętych pierwszych wieków chrześcijaństwa, przeplatane jest elementami legendarnymi; świadczą one o ogromnej czci, jaką święty cieszył się i cieszy zarówno we Włoszech, jak i na całym świecie.

Święta Łucja jest patronką Syrakuz i wielu innych miast we Włoszech i na całym świecie: uważana jest za opiekunkę oczu, okulistów, elektryków i kamieniarzy i często jest przywoływana w przypadku chorób oczu.

źródło © ewangelia dnia.org

O jej historii opowiadają akty męczeństwa, tradycje, popularne podania i legendy. Łucja urodziła się pod koniec III wieku w Syrakuzach, w zamożnej, wysokiej rangi rodzinie.

Wychowana po chrześcijańsku, była jeszcze dzieckiem, gdy straciła ojca. Jej matka Euticchia wychowywała ją z miłością i oddaniem.

Będąc jeszcze młodą dziewczyną, Łucja rozważa poświęcenie się Bogu, ale nosi w sercu swoje pragnienie. Ignorując zamiary córki, Euticchia, zgodnie z ówczesnym zwyczajem, zaręczyła ją z młodym mężczyzną z dobrej rodziny, ale niechrześcijańskim. Łucja nie zdradza, że ​​chce oddać swoje dziewictwo Chrystusowi i pod różnymi pretekstami przekłada ślub, ufając modlitwie i pomocy Bożej.

Podróż do Katanii i wstawiennictwo św. Agaty

Corre l’anno 301 quando Lucia e la madre si recano in pellegrinaggio a Catania, al sepolcro di Sant’Agata. Eutichia soffriva di emorragie e, nonostante diverse e dispendiose cure, nulla le era giovato. Alla giovane martire catanese madre e figlia vogliono chiedere la grazia della guarigione.

Jest 5 lutego, kiedy docierają na zbocza Etnyumiera natalis di Agata.

Partecipano alla celebrazione eucaristica presso la tomba della santa e “avvenne … che … nell’udire l’episodio evangelico dell’emorroissa, la quale aveva conseguito la guarigione al semplice tocco del lembo della veste del Signore, Lucia, rivoltasi alla madre, le disse: ‘Madre, se presterai fede alle cose che sono state lette crederai anche che Agata, la quale ha patito per Cristo, abbia libero e confidente l’accesso al Suo tribunale.

Tocca dunque fiduciosa il sepolcro di Lei, se vuoi, e sarai risanata’” (Passio di Santa Lucia). Eutichia e Lucia si accostano quindi alla sepoltura di Agata. Lucia prega per la madre e implora per sé di poter dedicare la propria vita a Dio. Assorta e presa da un soave sonno, come rapita in estasi, vede Agata tra gli angeli annunciarle: “Lucia, sorella mia e Vergine del Signore, perché chiedi a me ciò che tu stessa puoi concedere?

La tua fede è stata di grande giovamento a tua madre, essa è già guarita. E come per me è ricolma di grazie la città di Catania, così per te sarà preservata la città di Siracusa, perché il Signore Nostro Gesù Cristo ha gradito che tu abbia serbato illibata la tua verginità”.

Gdy Łucja się budzi, opowiada matce, co jej się przydarzyło, wyjawia, że ​​chce porzucić ziemskiego męża i prosi, aby móc sprzedać swój posag, aby przekazać jałmużnę biednym.

Męczeństwo

Deluso e indispettito, il giovane che ambiva alla sua mano la denuncia al prefetto Pascasio accusandola di prestare culto a Cristo e di disobbedire alle norme dell’editto di Diocleziano.

Arrestata e condotta dal prefetto, Lucia, interrogata, rifiuta di sacrificare agli dei e orgogliosa professa la sua fede: “Io sono una serva dell’Eterno Iddio ed Egli ha detto: ‘Quando sarete condotti dinnanzi ai re ed ai principi non vi date pensiero del come o di ciò che dovete dire poiché non sarete voi che parlate ma lo Spirito santo è che parla in voi’”.

Domanda Pascasio: “Oh, dunque, tu credi di avere lo Spirito Santo?”. E Lucia: “L’Apostolo ha detto: ‘I casti sono tempio di Dio e lo Spirito Santo abita in essi’”. Pascasio, per screditarla, comanda allora di condurla al postribolo; Lucia dichiara che non avrebbe ceduto alla concupiscenza della carne e che qualunque violenza avesse subito il suo corpo contro la sua volontà, sarebbe rimasta casta, pura e incontaminata nello spirito e nella mente.

Prodigiosamente inamovibile, i soldati non riescono a sospingerla; legata mani e piedi, nemmeno con i buoi si riesce a trascinarla. Esasperato dallo straordinario evento Pascasio dispone che la giovane venga bruciata.

Ale ogień nie ma na to wpływu. Wściekły Pascasio postanawia zabić ją mieczem. Została ścięta 13 grudnia 304 roku.

źródło © Wiadomości z Watykanu – Dykasteria ds. Komunikacji