Św. Mikołaj

Święty Mikołaj z Bari, biskup Miry

Posłuszne życie

Nicola nacque a Patara, una cittadina marittima della Licia, nella Turchia meridionale, nel III secolo dopo Chrystus da una famiglia agiata che lo educò al cristianesimo.

La sua vita, fin dalla prima giovinezza, fu improntata all’obbedienza. Rimasto orfano giovanissimo di entrambi i genitori, Nicola, memore della pagina evangelica del Giovane Ricco, usò l’intera eredità paterna per assistere i bisognosi, gli ammalati e i poveri. Fu eletto vescovo di Myra e sotto l’imperatore Diocleziano venne esiliato e imprigionato.

Po uwolnieniu uczestniczył w 325 r. w Soborze Nicejskim i zmarł w Mirze 6 grudnia 343 r. W związku z Mikołajem zachowało się wiele epizodów, które wszystkie świadczą o życiu w służbie najsłabszym, najmniejszych i bezradnych.

Obrońca słabych

Una delle più antiche storie tramandate su San Nicola riguarda un suo vicino di casa che aveva tre figlie in età da marito, ma non abbastanza denaro per assicurar loro una dote. Per salvarle da un destino di prostituzione, Nicola, una notte, raccolto del denaro in un panno, lo lanciò attraverso la finestra della casa del vicino e fuggì immediatamente per non farsi riconoscere.

Dzięki temu darowi sąsiadowi udało się poślubić najstarszą córkę. Tajemniczy dobroczyńca powtórzył swój hojny gest jeszcze dwa razy, ale trzeciej nocy ojciec delle ragazze uscì in tempo per riconoscere il misterioso benefattore, che però lo implorò di non rivelare nulla a nessuno. Un’altra storia racconta di tre giovani studenti di teologia in viaggio verso Atene.

Il padrone della locanda dove si erano fermati per la notte li derubò e li uccise, nascondendo i loro corpi in una botte. Il vescovo Nicola, anch’egli in viaggio verso Atene, si fermò nella stessa locanda ed ebbe in sogno la visione del delitto commesso dall’oste. Raccoltosi in preghiera, San Nicola ottenne il miracolo del ritorno in vita dei tre ragazzi e della conversione dell’oste malvagio.

Ten epizod, podobnie jak ten o cudownym wyzwoleniu Basilia, chłopca porwanego przez piratów i sprzedanego jako podczaszy emirowi (legenda głosi, że w tajemniczy sposób pojawił się ponownie w domu swoich rodziców ze złotym pucharem obcego władcy wciąż w dłoniach) , przyczyniły się do rozpowszechnienia mecenatu Mikołaja nad młodzieżą i dziećmi.

Obrońca żeglarzy

Durante gli anni della sua giovinezza, Nicola si imbarcò per recarsi in pellegrinaggio in Terra Santa. Camminando sulle stesse vie percorse da Jezus, Nicola pregò di poter fare un’esperienza ancora più profonda di vicinanza alla vita e alle sofferenze di Jezus.

W drodze powrotnej zerwała się straszna burza i statkowi groziło zatonięcie. Mikołaj zebrał się cicho na modlitwie, a wiatr i fale nagle się uspokoiły, ku zdumieniu marynarzy, którzy obawiali się katastrofy.

Święty Mikołaj z Bari

Dopo la morte di San Nicola, la sua tomba a Myra divenne presto meta di pellegrinaggio e le sue reliquie furono da subito considerate miracolose a causa di un misterioso liquido, detto la manna di San Nicola, che ne fuoriusciva.

Quando la Licia, nell’XI secolo, venne occupata dai Turchi, i veneziani cercarono di impadronirsene, ma vennero preceduti dai baresi che portarono le reliquie in Puglia nel 1087. Due anni dopo venne ultimata la cripta della nuova chiesa, voluta dal popolo di Bari sul luogo dove sorgeva il palazzo del catapano bizantino, e Papa Urbano II, scortato dai cavalieri normanni signori della Puglia, pose le reliquie del Santo sotto l’altare dove si trovano ancora oggi.

Przeniesienie relikwii św. Mikołaja odbiło się niezwykłym echem w całej Europie, a w średniowieczu apulijskie sanktuarium stało się ważnym celem pielgrzymek, czego skutkiem było rozpowszechnienie się kultu św. Mikołaja z Bari (a nie z Myry).

Święty Klaus

W Holandii i ogólnie na terenach germańskich zimowe święto św. Mikołaja (po holendersku „Sint Nikolaas”, a później „Sinteklaas”), a zwłaszcza jego ochrona dzieci, dały początek dziecięcej tradycji oczekiwania na prezenty: w wigilię świętego dzieci zostawiają buty lub skarpetki na krześle lub przy kominku i kładą się spać z przekonaniem, że rano będą pełne słodyczy i prezentów.

źródło © Dykasteria ds. Komunikacji

Nicola nasce probabilmente a Pàtara di Licia, in Asia Minore (attuale Turchia), tra il 260 e il 280, da Epifanio e Giovanna che erano cristiani e benestanti. Fu cresciuto cristianamente, quindi, ma perse prematuramente i genitori a causa della peste.

Stał się w ten sposób spadkobiercą bogatego dziedzictwa, które wykorzystywał do pomocy potrzebującym. Mówi się, że Mikołaj, dowiedziawszy się o upadłym bogatym mężczyźnie, który chciał posłać swoje trzy córki na prostytucję, ponieważ nie mógł ich godnie poślubić, wziął sporą sumę pieniędzy, owinął je w płótno i w nocy położył rzucone do domu tego mężczyzny, aby mógł uczciwie poślubić swoje córki.

Później opuścił rodzinne miasto i przeniósł się do Myry, gdzie przyjął święcenia kapłańskie. Po śmierci biskupa metropolity Miry został ogłoszony przez lud nowym biskupem.

Inna legenda nie odnosi się do córek zubożałego bogacza, ale opowiada, że ​​Nicola, były biskup, wskrzesił troje dzieci, które zły rzeźnik zabił i posolił, aby sprzedać ich mięso. Również w tym odcinku św. Mikołaj jest czczony jako opiekun dzieci.

Uwięziony i wygnany w 305 przez Dioklecjana, został następnie uwolniony przez Konstantyna w 313 i wznowił swoją działalność apostolską. Nie jest pewne, czy rzeczywiście był jednym z 318 uczestników Soboru Nicejskiego w 325 r., podczas którego ostro potępiłby arianizm, broniąc katolickiej prawdy, ale legenda głosi, że w chwili rozpędu spoliczkował Ariona. Pisma św. Andrzeja z Krety i św. Jana Damasceńskiego potwierdzają ortodoksyjną wiarę Mikołaja.

Mikołaj dbał też o dobro współobywateli, zaopatrywał się w żywność w czasie głodu i uzyskał ulgę podatkową od cesarza.

Zmarł w Mirze 6 grudnia, przypuszczalnie w 343 r., być może w klasztorze Syjonu, i już wtedy mówiono, że dokonywał cudów; przekonanie to utrwaliło się po jego śmierci, a duża liczba legend rozeszła się szeroko na Wschodzie, w Rzymie i południowych Włoszech.

Jego szczątki wierni przechowywali z wielką pobożnością w katedrze w Mirze aż do 1087 roku. Wielka jest cześć, jaką otaczają go prawosławni chrześcijanie.

Quando Myra cadde in ręka musulmana, Bari (al tempo dominio bizantino) e Venezia, che erano dirette rivali nei traffici marittimi con l’Oriente, entrarono in competizione per il trafugamento in Occidente delle reliquie del santo.

Una spedizione barese di 62 marinai, tra i quali i sacerdoti Lupo e Grimoldo, partita con tre navi di proprietà degli armatori Dottula, raggiunse Myra e si impadronì delle spoglie di Nicola che giunsero a Bari il 9 maggio 1087 : Nicola di Myra diventa, così, Nicola di Bari. Dopo la collocazione provvisoria in una chiesa cittadina, il 29 settembre 1089, le spoglie di Nicola trovano sistemazione definitiva nella cripta, già pronta, della basilica che si sta innalzando in suo onore.

Sam papież, błogosławiony Urban II (Otto di Lagery, 1088-1099), umieścił je pod ołtarzem w krypcie.

Od tego czasu św. Mikołaj został patronem Bari, a daty 6 grudnia (dzień śmierci świętego) i 9 maja (dzień przybycia relikwii) zostały ogłoszone dniami wolnymi od pracy dla miasta.

S. Nicola è famoso anche al di fuori del mondo chrześcijanin perché la sua figura ha dato origine al mito di Święty Mikołaj(lub Klausa), znany we Włoszech jako Święty Mikołaj.

Znaczenie imienia Nicola: „zdobywca ludu” (grecki).

źródło ewangelia dnia.org