Omnia praetereunt, omnia restant ; nostrum autem eft; praetereo iter faciens; semitae maris.
gloriam numquam quaesivi; nec memoriae relinquere hominum carmen, amo mundos delicatos; levis et mitis; ut saponem bullae.
Ego amo video vidi eos pingere se solis et coccinei, fiy sub caerula caeli, treme repente ac solvetur ... gloriam numquam quaesivi.
Errans, vestigia tua sunt calle nihil amplius; viator, via nulla; via fit ambulando.
Ambulans facit semitam et respiciens vides trahentium quam umquam iterum iterum conculcetur.
Viator nulla via est; sed solum in mari evigilat…
Olim in hoc loco ubi nunc spinis vestiuntur silvae; vox poetae clamantis audita est « Vagi est via nulla; semita facta est ambulando…»
Ictum, ictum, versum a versu.
Poeta longe mortuus est focis. Pulvis e regione vicina tegit. Cum abiissent, viderunt eum clamantem. « Vagi est via nulla; semita facta est ambulando…»
Ictum, ictum, versum a versu.
Cum autem hippurus cantare non potest. Cum peregrinus poeta sit; cum orare inutile est. « Vagi est via nulla; semita facta est ambulando…»
