Oggi è stata per me una di quelle giornate strane, quelle in cui il sole non penetra nelle ossa.
Sarà stata la sveglia ripristinata, sarà stato il riprendere il solito tran-tran, o forse uno stato d’animo post-festività, ma mi sono sentita estranea al mondo ancora più del solito.
Cum haec dies contigerint, eos praeverti et silentio praetereo. Ita, prima necessitas vere in me silentium est, nequeo loqui, e purtroppo anche ascoltare mi costa fatica.
Tum amici nuntius satis est, Francisca gaudium (et sulks eius) e schola redeuntis, et omnia resipiscunt. calor. Etiam, calor. Pulchra, quae temperat Cordis e rasserena dentro.
Oratio die 12 mensis Aprilis anno 2023 4
Multas matres et patres obviavi que angelos in celis sicut nos habent. quis maior, qui multos annos, quis morbo, qui casu ... comparatione fabularum sæpissime, meminit. moments della nostra storia che avevo nascosto.
Aliquando intellego, Crucem tenere, Lumen suspicere, salus nostra est. Sine certitudine vitae aeternae atrocis fuisset separatio. Semper dico quod si nulla fuit vita aeterna, in hac vita terra sarebbe atroce.
Quam rationem subito mors dabit? puerulo, qui nos in media adolescentia relinquit? et quid explicandum est illis qui praesunt centum annorum sanis? Nulla expositio logica non est. Numquam in hac Tellure habebimus. Certum est, quod nati sumus, et non non moriemur mai più.
Preghiamo allora per tutti i genitori che sono ancora in attesa della Luce.
Quis scit ubi te quaero, nunc te amisisse persuasum habeo. Ubi cogito me aliquid invenire ut quod reliqui impleat vacuum. Parum est ambulatio, satis est sermo. Totum quod habeo in corde meo, importat pondus absentiae tuae.
Dolor sensus hebetat, non possum amplius videre quam gradum. Facies tua non est satis, vox tua non est satis. Tu recessisti et iam nihil video, tantum habeo in corde iram et tristitiam eorum qui non sunt satis amati non sunt relicturi.
Ambulas iuxta me et cor meum attonitum vibrat: manus illae manus tuae sunt, panis iste quem das mihi, panis vitae est tuus. Quomodo fieri potest? Tu idem es, mihi irascor, quod abis et me deseruisti — tamen hic es, mecum es. Expectasti me, comitatus, stas iuxta me.
Patienter agnoscis necessitates meas, antequam vel eas cognoscam, easque manuum simplicitate frangentium panem satiabo. Et nunc scio, nunc scio quod vere me amasti: ambulas iuxta me in hac vita nova.
