Lege et audi fabulam "The Happy Prince" by Oscar Wilde
Summary
Haec vespertina est mediocris fabula, quam proponamus, sinit nos reflectere super valores fundamentales nostrae exsistentiae.
Legimus, audi et cogita.
Oscar Fingal O'Flahertie Wills Wilde, notus Oscar Wilde (Dublin, 16 Octobris 1854 - Paris, 30 Novembris 1900), fuitHibernicus scriptor, philologus, poeta, fabulator, diurnarius, sive commentariolis, criticus et litterator aetatis Victorianae;Britanniae decadentismum et aestheticam exponentem. Auctor ex…View more
Legamus simul:
C’era una volta, nella piazza di un paese, la statua di un principe felice: era una statua ricoperta d’oro e tempestata di gemme e gioielli.
Id oppidum incolae in memoriam principis aedificaverunt, qui multis annis ante eas terras rexerat: numquam fuisse beatiorem eo homine dictum.
Hirundo in statuam die uno autumnali appulit: volabat austrum, ut in quodam oasis in Aegypto ex frigore receptus esset, sed lassata est et sistere decrevit.
“Aspice patriam,” ingemuit principis statuam, “miser est, et mea culpa est. De his, non curans, saltationem et venationem vitam meam confeci et conviviis habitis, et hoc est effectus. adhuc aliquid facere potui. Hirundo non intellexit quid esset statua.
"Vide quod ibi mulier? His filius aeger est et pecuniam eum sanare non habet. Tamen si possem ei dare unum ex oculis meis ... suus carbunculus quantus ovum est: satis esset puerum sanare et eum ad vitam alere. Non est, quod tu illam curare possis?" statuae hirundo quaesivit.
Hirundo nihil ibi morari cogitabat: ventus frigidum inciperet et omnino Aegyptum relinqueret. Sed lacrimae principis et desiderium sistitur. Accepitque unum de oculis statuae, et attulit mulieri, exponens illud donum esse a beato principe.
Postero die simulacrum iterum flere coepit. Videte filios istos, orphani sunt et non manducaverunt duobus diebus. Alterum si oculi possent habere, vitae ornatum haberent. Sinensis sapphirus est, fortuna valet." Ad secundum tempus, beatus princeps hirundo suadebat ut sistendum sapphirum pauperibus pueris perduceret.
Tertio die simulacrum adhuc plorabat. "Si tantum possem dare coronam meam molendinario, haberet se cum omnibus suis decem liberis vivere." Hirundo autem, quae iam in corde ceperat terram illam, abduxit coronam de capite statuae et dedit pistori.
Hirundinem per autumnum ruri manserunt, beatus princeps sua ornamenta pauperibus urbis opitulans distribuit. Cum hiems venit, tamen avicula ex frigore aegrotavit. Statua principis monebat ut Aegyptum proficisceretur, hirundo autem imbecillior erat et in statua residebat. Mense Decembri hirundo expiravit et ad pedes principis cecidit.
Nel frattempo, il sindaco del paese, vedendo la statua spoglia di tutti i suoi gioielli, ordinò di farla a pezzi e di fonderla: “Al suo posto” disse “metteremo una bella statua in mio onore”. E così fecero, con l’eccezione del cuore del principe, che non ne voleva sapere di fondersi. Non appena la statua fu pronta, il sindaco la fece collocare al centro della piazza.
Cor principis aeneum, corpusque hirundinum, contra, in sterquilinium conjectum est.
Ma questa storia non è destinata ad un finale così triste: infatti, dopo il Natale, passò di lì un angelo, che vide il cuore e la rondinella coperti di neve. “Due creature tanto buone non possono giacere abbandonate tra i rifiuti” pensò l’angelo.
Et sustulit eos et secum duxit in caelum, ubi adhuc hodie feliciter vivunt.
