Ciao ragazzi, vi è mai capitato di vedere una persona e dire a primo impatto che è antipatica e poi diventate amici?
Ne dicas mendacium, quod omnibus accidit.
Primas vesperae huius caurabesul est sicut in aliis fabulis Valtellinae popularibus. Item dicitur caurabesula vel noctuam, ut quidam fabulosum hoc animal est, volucris, aliis fascinator caper: noctu silvas circumvagatur, terribilem sonitum faciens, quae a puero usque ad senem terret.
Caurabesul clamor in silvis 4
Lege mecum;
"Noli clamare, caurabesul excitare!"avia dixit puero antequam dormiat. Caurabesul animal terribile erat quod nullum puerum in villa umquam viderat. Omnes tamen dicebant, quod formidolosus viderit; potest se transformare in avem, modo in noctuam, quandoque vespertilionem esse, aut cum vellet villam appropinquare, factus est hircus. Mater et his fabulis tata non credebat: omnes autem in villa avis semper nepotibus suis dicebat: "Si primus es, caurabesul vocabo!"et filii contremuerunt timore. Quadam nocte puer cum corde turbato cubitum ivit. Omnes dormiebant; matertata, avis proxima, canis. Puer expergefactus circumspexit: erat tota obscuraet mater nondum eo pervenerat ut diceret "mane est".e silvis clamor.Clamor mirum: sonus animalis, non adustus ranae vel anatis.Sicut sonabat: furca stridens contra parietem domus, cacabus cadens, sella humi reptans.
Ibi mater illa evigilavit et ad cubiculum infantis cucurrit."Nemo est, puer." "Caurabesula non est et silva tacet".
Versus iam non est audiendus. Mater osculata puerum abiit in cubiculum suum. Interposito tempore, puer iterum clamorem insolitum audivit. "The caurabesul! Materest retro!». Ibi mater non audiebat… Aestiva nox erat et pater fenestram apertam reliquerat. Silva aliquot minuta iterum tacebat. Puer spiritum tenuit, et sub operculis incidit, apertis oculis. Tunc clamor alarum plausus audiebatur: similis priori versui non ita magna. Animal, ex alia fenestra, domum intravit et super lectum infantis consedit. "Salvete, pueri," clamavit. Puer unum oculum e sub lodicula aspiciebat.Tremens erat metu: caurabesul venerat!
Avis recte: avis erat, omnia caerulea, non vere magna, et paulo minus terribilia. Solus eius versus FORMIDULOSUS erat. tremebat puer; tremuit etiam nova avis.
"Tu scis ubi meus est mater?"animal ad puerum. "Per silvas volans perdidi, apertam fenestram vidi et hic esse putavi."
Puer respondere voluit, sed vox faucibus haesit.Avis dicere solebat filios Caurabesul rapere!Sed hic catulus erat nec tam minax videbatur.
"Cur non respondes, puer? Tu mea mater?",dixit avicula. Interea silvae vigilare videbantur, quia magnus strepitus erat: crassus ranarum, luporum luporum et aliorum stridentium procul.
Vox pueri tardius rediit. "Quomodo tuum est" mater, ave?" Catulus respondit; "Modo me fecit, sed maior."
"Ave," prosequitur puer. "Vos malum? tuum mater Malum est?». "My mater Malum non est!" exclamavit avicula et exsiluit in iram. "Non sum malus". "Ave aliena", puer iterum dixit. "Tuum" mater rapere liberos? ". Tempus autem, thecatulus arcanum animal etiam magis exterritus erat quam puer. "Vos malum!" inquit, "tuum" mater malum est". ventus contra fenestram duriter verberavit. Erat alius strepitus, maximo, maximo. Avis maior per fenestram luctata est et super lectum infantis appulit. Era mater caurabesul et veniebat et catulum accipe. "Catulus," inquit, "ad aviculas loquebatur, "Ubi fuisti? Pluries dixi vobis domos non intrabitis!”. Puer tacebat. "Eamus domum, cub," inquit mater caurabesul filiolo suo, deinde ad puerum;
"Salve puer, a nice somnium et memento. Nolite solliciti esse in nocte cum clamorem meum audieritis. Exclamare debeo, quia sic catulus meus me audit et in silvis non perit".
Mater caurabesul cum filiolo suo e fenestra evolavit. Puer exclamavit: "Mater!". Ibi mater e lecto surrexit et ad cubiculum pueri perrexit. "Quid aliud?" oscitans dixit. "Mater, Caurabesulae bonae bestiae deprehendi ". "Ah," inquit! matercapite annuens, quod sic. "Vade ad somnum nunc."
